Τοξική πολιτική και αδιάφορος λαός

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Προσπαθώντας να αποτιμήσω την ιστορία με το σκάνδαλο Novartis και να βρω τι κέρδισε η χώρα από όλη αυτή την έρευνα, μέχρι στιγμής (δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει στο μέλλον) καταλήγω αβίαστα στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν κέρδισε αλλά αντίθετα έχασε (κι εμείς μαζί) πολλά.

Στις άλλες χώρες όπου έγινε ή γίνεται η έρευνα για τις μεθόδους προώθησης των φαρμάκων της Novartis ήδη έχουν γίνει συμφωνίες και η ελβετοαμερικανική εταιρεία έχει υποχρεωθεί να επιστρέψει στις χώρες αυτές εκατοντάδες εκατομμύρια ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστησαν από τους αθέμιτους και παράνομους τρόπους προώθησης των προϊόντων της, οι οποίοι καταστρατηγούσαν τον υγιή ανταγωνισμό.

Στη δική μας ιδιάζουσα περίπτωση (άλλη μια παγκόσμια μοναδικότητα), για τους γιατρούς που ήταν εμπλεκόμενοι με την εν λόγω φαρμακοβιομηχανία (υπάρχουν βέβαια και οι άλλες τις οποίες θεωρούμε άγιες!) ακόμα δεν έχουμε μάθει τίποτα, ούτε πού βρίσκεται η έρευνα, παρότι έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου 1,5 χρόνο. Σε χρόνο dt, όμως, βρήκαν δύο πρώην πρωθυπουργούς και 8 υπουργούς που πήραν, λέει, τροχήλατες βαλίτσες γεμάτες με μοβ και κίτρινα χαρτονομίσματα!

Η όλη υπόθεση από εδώ και πέρα θα πάρει την πεπατημένη και πολλών άλλων -πραγματικών ή φανταστικών- σκανδάλων που έχουν περάσει από τη Βουλή στα τελευταία χρόνια. Τη διαπίστωση της αναρμοδιότητας της Βουλής γιατί τα αδικήματα (πραγματικά ή κατασκευασμένα) έχουν παραγραφεί. Και τι θα μείνει στο τέλος από όλο αυτό το πολυδιαφημισμένο πυρηνικό όπλο της κυβέρνησης έναντι των αντιπάλων της; Μια ανεξερεύνητη υπόθεση που λέρωσε όσους περιλαμβάνει η δικογραφία.

Αυτό, όμως, είναι κυρίως ηθικό θέμα, ηθική βλάβη που οι συκοφαντημένοι πολιτικοί εικάζω ότι θα αντιμετωπίσουν με τον τρόπο που αρμόζει. Η ζημιά η μεγάλη, όμως, είναι για τη χώρα, η εκ νέου αμαύρωση της εικόνας της στα μάτια των ξένων αλλά και ο εθνικός διχασμός που για άλλη μια φορά επέφεραν οι τοξικές μέθοδοι της κυβέρνησης. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης τον Δεκέμβριο, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι πιστέψαμε ότι επιτέλους η κυβέρνηση κατάλαβε πως οι καθυστερήσεις μάς ζημιώνουν κι έτσι μπήκε γρήγορα στην τελική ευθεία για την έξοδο από το μνημόνιο.

Τα σενάρια μιας επιστροφής σε μια υποτυπώδη κανονικότητα μετά από 8 χρόνια για πρώτη φορά είχαν πλέον ρεαλιστική βάση. Δεν υπολογίζαμε, όμως, με ποιους έχουμε να κάνουμε. Ανοίγουν αίφνης τον ασκό πολυετών εκκρεμών εθνικών θεμάτων και όταν διαπιστώνουν ότι δεν τους βγαίνει και τους δημιουργεί προβλήματα και εκλογική ζημιά, αφού μέσα σε λίγες μέρες κατάφεραν και πάλι να διχάσουν τους Ελληνες και να τους χωρίσουν σε στρατόπεδα, είπαν να γυρίσουν το κλίμα τραβώντας από το συρτάρι τον φάκελο της Novartis και να εξολοθρεύσουν τους αντιπάλους τους.

Δεν τους ενδιαφέρει αν με αυτό τον τρόπο αποθαρρύνονται οι αγορές στις οποίες έχουν ποντάρει όλο το success story τους, αν αποθαρρύνονται οι ξένοι και οι εγχώριοι επενδυτές στους οποίους στηρίζουμε τις όποιες ελπίδες για ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας, δεν τους ενδιαφέρει μια έστω minimum συναίνεση με την αντιπολίτευση για τα εθνικά ζητήματα. Δεν τους νοιάζει, τέλος, ούτε καν ο λεγόμενος πολιτικός χώρος της σοσιαλδημοκρατίας στον οποίο είχαν κάνει στροφή εσχάτως πιστεύοντας ότι μπορούν να ηγεμονεύσουν.

Για τα προβλήματα του κόσμου δεν το συζητάμε. Το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Αρκεί να πετύχουν τον στόχο τους, να τελειώσουν τους πολιτικούς της αντιπάλους. Αυτό είναι το πρόταγμά τους. Και αν διαπιστώσουν στις μετρήσεις πως ούτε η Novartis τους βγαίνει και τους δημιουργεί φθορά, ποιος ξέρει τι άλλο είναι ικανοί να επιστρατεύσουν ως αντάλλαγμα λίγων ακόμα μηνών στην καρέκλα της εξουσίας. Ποια πατρίδα, ποιος λαός; Το πρόβλημά τους είναι οι άλλοι.

 

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr