Ειδησεογραφικό site

Του Βασίλη Στεφανακίδη: Ο ηλικιακός ρατσισμός

2.154

Αν για κάτι η κυβέρνηση αυτή δείχνει χρήσιμη, είναι που δεν μας αφήνει να πλήξουμε. Σχεδόν καθημερινά κάνει κάτι για να μας κεντρίσει, για να μην αποχαυνωθούμε με τα προβλήματα μας.

Το τελευταίο, ο περίφημος ανασχηματισμός που αφού πρώτα διαφημίστηκε πως θα επιχειρήσει άνοιγμα τόσο προς την κεντροαριστερά όσο και προς τη…δημοκρατική δεξιά, όταν είδαν πως οι επιλογές του πρωθυπουργού δεν ήταν δα και οι πιο εμπνευσμένες και δεν σηματοδοτούσαν τίποτα τα πρόσωπα από τα αζήτητα που ανέσυρε, το άλλαξαν και τώρα διαφημίζουν τη νεότητα στην εξουσία.

Είμαστε λένε η κυβέρνηση με το χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας απ’ όλες τις κυβερνήσεις! Αυτό και χωρίς περαιτέρω διευκρινήσεις. Ωσάν το νεαρό της ηλικίας είναι το σημαντικότερο εφόδιο για την άσκηση εξουσίας και διοίκησης μιας χώρας. Ένας ιδιότυπος ηλικιακός ρατσισμός που προβάλλεται ως πανάκεια για τα προβλήματα της κοινωνίας. Ο πρωθυπουργός θέλει να κυβερνήσει με τη γενιά του λένε. Καμιά αντίρρηση. Να κυβερνήσει και με τη γενιά του και με πιτσιρικάδες ακόμα. Βασική προϋπόθεση όμως είναι αυτοί που επιλέγει, να έχουν έστω ένα πλούσιο βιογραφικό από την αγορά. Να έχουν δουλέψει κάπου, να τάχουν καταφέρει και την πετυχημένη τους εμπειρία να την μεταφέρουν στην κεντρική διοίκηση μαζί με τις καινοτόμες ιδέες και απόψεις τους.

Και εμπειρία δεν μπορεί να θεωρηθούν τα άσχετα πτυχία σπουδών, τα πολλά χιλιόμετρα στους κομματικούς διαδρόμους και στις πορείες διαμαρτυρίας εν έτει 2018. Αυτούς τους “τίτλους” αγωνιστικότητας τους έχει πληρώσει ακριβά αυτός ο τόπος από την εποχή των αφισοκολλητών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Σήμερα μετά από τόσα χρόνια μνημονίων και διαρκούς φτωχοποίησης της πλειονότητας του ελληνικού λαού, το μόνο που δεν χρειαζόμαστε είναι μαθητευόμενοι νεαροί και νεαρές υπουργοί μέσα από τα κομματικά παρεάκια. Αργόσχολοι εκ πεποιθήσεως πριν το κόμμα τους εκμεταλλευόμενο την απελπισία του κόσμου, αναρριχηθεί στην εξουσία, έρχονται τώρα και ορκίζονται να “τηρούν τους νόμους και το Σύνταγμα” που σε όλα την προηγούμενη ζωή τους, είχαν γραμμένα στα παλιότερα των υποδημάτων τους. Όπως είχαν κι έχουν γραμμένα όλα εκείνα που η υπόλοιπη κοινωνία θεωρούσε και θεωρεί εφόδια, όπως η γνώση, η αριστεία, η εμπειρία, η σκληρή δουλειά, η εξειδίκευση και η αξιοκρατία.

Ο ηλικιακός ρατσισμός όμως είτε αφορά νέους είτε μεγαλύτερους, ποτέ δεν ήταν η λύση και δεν θα έπρεπε καν να είναι κριτήριο επιλογής. Η ικανότητες, οι ιδέες, η αποτελεσματικότητα και η υπευθυνότητα ενός εκάστου που καλείται να διαχειριστεί ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι εξουσίας, είναι το ζητούμενο και όχι το βόλεμα κάποιων φίλων.

Και δυστυχώς οι επιλογές που είδαμε και σ’ αυτόν τον ανασχηματισμό πέραν της απόλυτης γελοιότητας με πρόσωπα από τα αζήτητα όπως η Παπακώστα, η Μαριλίζα κλπ, ήταν και πάλι πρόσωπα ή του κομματικού σωλήνα ή που επιβεβαιώνουν τον στίχο του Σαββόπουλου “ιστορία γράφουν οι παρέες…”
Κι αναρωτιέμαι αν είναι τελικά μεγάλη η διαφορά από την εποχή της μοναρχίας που ο Βασιλιάς μπορούσε να ορίζει πρωθυπουργό ακόμα και τον κηπουρό του, με τώρα που ο πρωθυπουργός μπορει να ορκίζει υπουργό τη γραμματέα του.

Μπορεί όπως λένε οι πολιτικοί αναλυτές να μην έχει πια πάγκο, μπορεί να πιστεύει, πως με τέτοιες κινήσεις μπορεί να αλλάξει το αρνητικό πολιτικό κλίμα, ακόμα-ακόμα μπορεί να πιστεύει πως έφτιαξε την ομάδα νίκης για τις επόμενες εκλογές. Δικαίωμα του να πιστεύει ό,τι θέλει.

Ο κόσμος όμως που παρακολουθεί τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης του, μάλλον έχει διαφορετική άποψη και θα το διαπίστωνε εύκολα, αν μπορούσε απαρατήρητος να ανακατευτεί με τον κόσμο και να ακούσει αυτά που λένε ακόμα και οι δικοί του ψηφοφόροι.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.