Του Βασίλη Στεφανακίδη: Η μόνη σοβαρή παραγωγή στον τόπο γίνεται στη Βουλή!

Η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών βρίθει από δεκάδες τροπολογίες και νόμους και οι εθνικοί αντιπρόσωποι δεν προλαβαίνουν να ψηφίζουν. Τροπολογίες για επιδόματα, για αναδρομικά, για συντάξεις, για προσλήψεις, για εξωδικαστικούς συμβιβασμούς, για προστασία πρώτης κατοικίας, για ένστολους, για δικαστικούς, για πανεπιστημιακούς, για εκπαιδευτικούς, για αγρότες, για χρωστούμενα από το επίδομα θέρμανσης, για… για…

Παντοειδείς ρυθμίσεις εδώ και τώρα, σαν να μην υπάρχει αύριο. Να γλυκαθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι, μέρες που ’ναι. Μέχρι και τα παιδιά που δεν παίρνουν και πολύ τα γράμματα και το διάβασμα θα περνούν ελεύθερα και χωρίς τη βάσανο των εξετάσεων στα πανεπιστήμια. Αλλωστε, το είπαν από καιρό, ότι δεν πιστεύουν στην αριστεία και την αξιολόγηση. Καιρός ήταν, λοιπόν, να το κάνουν και πράξη. Χώρια που τα παιδιά αυτά και ψήφο έχουν, αλλά και γονείς, οι οποίοι ομοίως ψηφίζουν!

Εκεί που χωλαίνουν αλλά δεν είναι προς ψόγον, γιατί είναι συνειδητή επιλογή, είναι η παραγωγή νόμων και τροπολογιών που θα δίνουν κίνητρα στην ανάπτυξη, στις επενδύσεις, στην παραγωγικότητα, στην παραγωγική απασχόληση, στη μείωση φόρων και εισφορών. Αυτά τα θέματα όμως αφορούν τους λίγους που δεν κάνουν τη διαφορά στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Είναι οι επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Τι κι αν είναι οι μόνοι που παράγουν ουσιαστικό έργο και πλούτο στη χώρα. Τι κι αν είναι αυτοί οι βασικοί φοροδότες του συστήματος.

Τι κι αν είναι αυτοί που στηρίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία με τις εισφορές τους. Αυτοί όλοι μαζί είναι δεν είναι 2 εκατομμύρια. Χώρια που υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι η πλειονότητα αποστρέφεται τον βίο και την πολιτεία της παρούσας κυβέρνησης. Η κρίσιμη εκλογική μάζα για την κυβέρνησή μας είναι τα υπόλοιπα 8 εκατομμύρια και αυτούς νοιάζεται να έχει ικανοποιημένους – ή τουλάχιστον να δείξει πως δεν τους ξέχασε.

Εστω με μικρά δωράκια, θέλει να στείλει το μήνυμα ότι είναι δίπλα τους. Σαν τον φτωχό παππού που πάει στο εγγόνι με ένα ευτελές παιχνιδάκι το οποίο περιτυλίγει με όλη του την αγάπη και την υπόσχεση ότι του χρόνου, που τα πράγματα θα είναι καλύτερα, θα του πάρει διπλά και τρίδιπλα δώρα.

Την ίδια ώρα, κάποιοι μόνιμα «γκρινιάρηδες», όπως ο Στουρνάρας, οι Ευρωπαίοι επίτροποι και οι εκπρόσωποι των δανειστών, συνεχίζουν το βιολί βιολάκι. Η κρίση και οι κίνδυνοι για την οικονομία δεν εξέλιπαν. Χρειάζεται οι μεταρρυθμίσεις να συνεχιστούν, τα συμφωνημένα να εκπληρωθούν, όχι στις παροχές, όχι στην εξοντωτική φορολόγηση και διάφορα τέτοια που όμως η κυβέρνηση γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Το γεγονός ότι αυτοί ενδέχεται να έχουν πιο σφαιρική αντίληψη, πληροφόρηση και πρόβλεψη για τη διαφαινόμενη νέα παγκόσμια ύφεση τους είναι αδιάφορο.

Το ενδεχόμενο να μη δούμε ούτε τον νέο χρόνο να ανοίγουν οι αγορές για δανεισμό και οι διεθνείς αναταράξεις να μας πάρουν και να μας σηκώσουν και πάλι δεν τους νοιάζει. Μήπως θα είναι αυτοί που θα κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά;

Ούτως ή άλλως, σε εκλογές πάμε μέσα στο ’19 και το θέμα είναι να συγκρατηθούν αρκετές δυνάμεις για τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Από εκεί και πέρα, γαία πυρί μειχθήτω. Μήπως αυτό δεν ήταν και το βασικό ιδεολογικό όπλο τους όλα τα προηγούμενα χρόνια και μ’ αυτό δεν πορεύτηκαν μια χαρά τέσσερα τώρα χρόνια; Το τι αφήνουν πίσω τούς είναι αδιάφορο, πόσο μάλιστα όταν θα τα κληρονομήσει αυτός που τόσα χρόνια φαγώθηκε να αναλάβει την τύχη της χώρας!