Του Βασίλη Στεφανακίδη: Είμαστε Ευρωπαίοι κατ’ επίφαση

Οι παράμετροι που εξετάζει η έρευνα έχουν σχέση με την οικονομία, τους μισθούς, το εργασιακό περιβάλλον, καθώς και θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια, την εγκληματικότητα, την εκπαίδευση, το περιβάλλον κ.λπ.

Βέβαια η έρευνα, κατά την άποψή μου, κομίζει γλαύκα εις Αθήνας. Ο Ελληνας πολίτης δεν χρειάζεται έρευνες για να καταλάβει αυτό που του συμβαίνει, καθώς το ζει καθημερινά στο πετσί του. Ούτε του λέει τίποτα η κατάταξη σε σύγκριση με τις άλλες χώρες. Ενδεχομένως με 400-500 ευρώ να μπορεί να ζήσει κανείς καλύτερα στη Βουλγαρία απ’ ό,τι στην Ελλάδα και πλουσιοπάροχα σε κάποια από τις υποσαχάριες χώρες.

Μέσα στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι ζόρικα και ο λογαριασμός δεν βγαίνει αν λάβουμε υπόψη τις επικρατούσες τιμές από τα είδη πρώτης ανάγκης έως τη στέγαση και τα τιμολόγια του ρεύματος, των καυσίμων, του νερού, του τηλεφώνου κ.λπ. Και ο κατήφορος που έχει πάρει η χώρα από το 2010 και εντεύθεν με τη χρεοκοπία, δεν έχει τελειώσει ακόμα όσο κι αν προσπαθεί επί ματαίω να μας πείσει για το αντίθετο η κυβερνητική προπαγάνδα.

Ενας ακόμα αδιάψευστος μάρτυρας τώρα που έσφιξαν τα χειμωνιάτικα κρύα είναι η κατανάλωση του πετρελαίου θέρμανσης που κάθε χρόνο πέφτει κατά 20%. Και το γεγονός ότι οι κατά τα άλλα Ευρωπαίοι Ελληνες κρυώνουν μέσα στα σπίτια τους ή προσπαθούν να σπάσουν το κρύο με air condition και στη συνέχεια τρέχουν για ρύθμιση του λογαριασμού με τη ΔΕΗ, υποψιάζομαι, δεν καταγράφεται στις έρευνες και ενδεχομένως να μην ενδιαφέρει κανέναν. Είναι όμως κι αυτή μια παράμετρος της ποιότητας ζωής.

Δυστυχώς την πραγματική εικόνα της οικονομίας την ξέρουν μόνο οι φτωχοποιημένοι Ελληνες. Αυτά τα εκατομμύρια των συμπολιτών μας που χρωστούν στην Εφορία, στις τράπεζες, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις ΔΕΚΟ, στους συγγενείς, ακόμα και στον μπακάλη της γειτονιάς. Η εικόνα του βιοτικού μας επιπέδου φαίνεται από την τεράστια αύξηση της κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών, από την κατάσταση της στοματικής υγιεινής και της παραμέλησης της υγείας για λόγους οικονομικούς και όχι αμέλειας.

Η κατάσταση της ευημερίας των Ελλήνων φαίνεται από τη διαρκή μείωση των καταθέσεων στους τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά και από τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των κατασχέσεων. Μήνα με τον μήνα ακόμα και αυτοί που είχαν καταφέρει να έχουν κάποιες οικονομίες στην άκρη τις βλέπουν να απομειώνονται για να πληρωθούν φόροι και λογαριασμοί.

Οσο και να προσπαθεί ο πρωθυπουργός να μας πείσει ότι βγήκαμε από τα μνημόνια και ότι μπορούμε επιτέλους να ορίζουμε μόνοι μας τις τύχες μας, ουδείς πείθεται.

Και ουδείς μπορεί να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία όσο δεν βλέπουμε κανένα μέτρο και καμιά δράση προς την κατεύθυνση της παραγωγής νέου πλούτου μέσω επενδύσεων. Οσο λοιπόν τα όποια μέτρα παίρνει η κυβέρνηση έχουν αποκλειστικά στόχο την εξαγορά ψήφων και όχι την πραγματική οικονομία, όλες οι έρευνες θα καταγράφουν νέα επιδείνωση των δεικτών ευμάρειας.

Τα λεγόμενα κοινωνικά μερίσματα, οι προσλήψεις στο Δημόσιο για ένα συγκεκριμένο διάστημα και τα επιδόματα φτώχειας δεν είναι τίποτε άλλο από ασπιρίνες σε έναν βαριά ασθενή.

Την πίτα του πλούτου πρέπει να μεγαλώσουμε πάση θυσία και όχι τον αριθμό αυτών που πληρούν τα κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια για τα φιλοδωρήματα και την ελεημοσύνη της κυβέρνησης. Και από το μπαράζ των νομοσχεδίων με τις παροχές της κυβέρνησης δεν είδαμε και ούτε προφανώς θα δούμε έστω και ένα ευρώ για την παραγωγή. Λες και οι εκλογές είναι σημαντικότερες από τη χώρα και τους πολίτες της.