Ειδησεογραφικό site

Του Θάνου Παπαδόπουλου: Ήταν ερωτική και όχι πολιτική η επανάσταση τον Μάη του ΄68

457

Ο Μάης του ΄68 ήταν επανάσταση ή μία απλή εξέγερση φοιτητών, μαθητών και νεολαίας;

Κι αν ήταν επανάσταση, τι είδους επανάσταση, ήταν κατά βάση; Πολιτική, κοινωνική, πνευματική ή λίγο απ΄ όλα; Μήπως τελικά ήταν επανάσταση ηθών ή έστω μια ηθική επανάσταση στο θέμα του έρωτα και του σεξ; Τι, τελικά, μας κληροδότησε ο Μάης του ’68 που επιζεί ακόμα και σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, κι επηρεάζει τη ζωή μας έστω κι αν δεν το συνειδητοποιούμε απόλυτα και καθαρά;

Αν ο Μάης του ΄68 ήταν πολιτική επανάσταση, τότε δεν την προετοίμασε κανένα πνευματικό κίνημα όπως ο Διαφωτισμός τη Γαλλική Επανάσταση και τα σοσιαλιστικά κινήματα την Οκτωβριανή. Ωστόσο, ας δούμε τι μας άφησε ως κληροδότημα, δηλαδή τι μας άφησε ως πολιτική θεωρία και πράξη. Κυρίαρχα ρεύματα στον γαλλικό Μάη ήταν ο Μαοϊσμός και ο νεοτροτσκισμός που μας σέρβιραν σε συσκευασία πολυτελείας αποσπασματικά νεοσταλινικές απόψεις.

Δηλαδή, φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τα συνθήματά του το ομολογούν: «Αν οι εκλογές έφερναν αλλαγή, τότε θα είχαν απαγορευτεί», «Το δίκιο περνάει από την κάννη του όπλου», εκτός από το ασαφές «Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα». Ο μόνος Μάης που είχε συγκεκριμένη πολιτική πρόταση ήταν ο «Μάης» των Αμερικανών φοιτητών που εναντιώθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ με το ειρηνιστικό σύνθημα «Κάνε σεξ, όχι πόλεμο».

Στο πεδίο της πράξης ο ευρωπαϊκός Μάης μας κληροδότησε, σ’ αντιπαράθεση με το ειρηνικό κίνημα, τη «Φράξια Κόκκινος Στρατός» στη Γερμανία και τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία. Η πρώτη πέρασε κι εξαφανίστηκε με ολίγη δολοφονία και τρομοκρατία. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες είχαν δολοφονίες και τρομοκρατία και μαζικότητα ως κίνημα. Αλλά η κορυφαία πράξη τους ήταν η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Αλντο Μόρο και των σωματοφυλάκων του, ματαιώνοντας τη συνεννόηση των Χριστιανοδημοκρατών με το ΙΚΚ για τον εκδημοκρατισμό και την ανόρθωση της Ιταλίας, προς μεγάλη χαρά της CIA και των ιμπεριαλιστικών κύκλων των ΗΠΑ.

Στον πνευματικό τομέα η συγκομιδή ήταν επίσης φτωχή. Μερικοί διανοούμενοι όπως οι Ζ. Λακάν, Μ. Φουκώ, Ρ. Μπαρτ, Μ. Χάιντεγκερ και άλλοι έγραψαν μερικά βιβλία για επιμέρους επιστημονικούς τομείς. Οι υπόλοιποι όπως ο Αν. Γκλύκσμαν και άλλοι (που δεν θυμάμαι πια) κατέληξαν ν΄ αναμασούν παρωχημένες, συντηρητικές και αντιδραστικές θεωρίες με νέο περιτύλιγμα για ξεκάρφωμα. Σκουπίδια. Η πλήρης αποτυχία του Μάη του ΄68 ως πνευματικό κίνημα ήταν οι καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών (κυρίως στην Ιταλία και τη Γαλλία) όπου αποπειράθηκαν να εισαγάγουν νέα ιδανικά και μεθόδους στην εκπαιδευτική διαδικασία και κατέληξαν στη διάλυση των πανεπιστημίων μέσα σε ολονύκτια πάρτι κι ατέρμονες συνελεύσεις.

Ο Γαλλικός και ο Ευρωπαϊκός Μάης ήταν μια εξέγερση των νεαρών αστών που διεκδικούσαν με τσαμπουκά και πετροπόλεμο την εξουσία από τους αστούς γονείς τους, επειδή δεν μπορούσαν να περιμένουν να την κληρονομήσουν με το νόμο. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να δούμε και την εκδίκηση των μαοϊκών και τροτσκιστικών γκρουπούσκουλων στον πατερναλισμό του σταλινικού ΚΚΓ απέναντι στην εργατική τάξη. Το αποδεικνύουν τα ίδια τα συνθήματα του Γαλλικού Μάη:

• Απαγορεύεται το Απαγορεύεται
• Η φαντασία στην εξουσία
• Να είστε ρεαλιστές. Ζητήστε το αδύνατο.
• Η ανία είναι αντεπαναστατική
• Αγοράζουν την ευτυχία σου. Κλεψ΄ την
• Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους
• Το αλκοόλ σκοτώνει. Πάρτε LSD
• Εμπρός του πανεπιστημίου οι κολασμένοι
• Σ΄ αγαπώ. -Ω! Πες το με πέτρες
• Ούτε Θεός, ούτε αφέντης

Στην πράξη ο Μάης του ’68 ήταν μια ασαφής και συγκεχυμένη εξέγερση και αμφισβήτηση του κατεστημένου. Δηλαδή της θρησκείας, του πατριωτισμού, της πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας. Γι αυτό και έσβησε ξαφνικά όπως εμφανίστηκε. Επειδή κανένα πνευματικό ή κοινωνικό κίνημα δεν την προετοίμασε, ενώ και η ίδια ήταν ανίκανη να αρθρώσει μια πολιτική πρόταση ή έστω μια πρόταση για κοινωνική και κοσμική ηθική που να συνδέει τα δικαιώματα με τις ευθύνες του πολίτη και της κοινωνίας. Η εξέγερση φυλλορρόησε όταν τα παιδιά των αστών βαρέθηκαν το παιχνίδι του χάους και της αποδόμησης κι έφυγαν για θερινές διακοπές στην Κυανή Ακτή, στην Ισπανία, στην Ελλάδα, στην Ινδία και στο Μπαλί.

[Στην Ελλάδα ο Μάης του ’68 ήρθε με καθυστέρηση 30 χρόνια. Η τρομοκρατία, η «17Ν», οι καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών και σχολείων, τα «Εξάρχεια» ακόμη κι ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας εκφυλισμένος αλά ελληνικά και όψιμος «Μάης»].

Παρ΄όλα αυτά, όμως, ο Μάης του ’68 είχε και μια διάσταση επαναστατική. Ολοκλήρωσε μια επανάσταση που είχε αρχίσει πριν από έξι αιώνες με την Αναγέννηση και τον ουμανισμό. Η Αναγέννηση ξεκίνησε ν’ απελευθερώνει το ανθρώπινο σώμα, τα ανθρώπινα αισθήματα, την ανθρώπινη ζωή και τις ανθρώπινες συγκινήσεις από τη βάρβαρη και μεσαιωνική σκλαβιά της χριστιανικής εκκλησίας. Ο μεσαιωνικός χριστιανισμός θεωρούσε το ανθρώπινο σώμα και ιδίως το γυναίκειο βρόμικο και πηγή κάθε αμαρτίας, αφού ήταν μια διαρκής πρόκληση και πρόσκληση για σεξ, για έρωτα.

Γι΄ αυτό και το υπέβαλε σε μικρά και μεγάλα βασανιστήρια, από τη νηστεία και τις ολονυκτίες έως το μαρτύριο του τροχού, του πνιγμού και της θανατώσεως στην πυρά.
Το σεξ ήταν απαγορευμένο στους ανθρώπους κι επιτρεπόταν μόνο στους παντρεμένους ενώπιον του Θεού (και του παπά) ορισμένες μέρες του χρόνου που δεν υπήρχε νηστεία, εν κρυπτώ και παραβύστω, για την αναπαραγωγή και τη διαιώνιση του είδους, για να δοξάζει την αιώνια δόξα του Θεού. Η Χριστιανική Εκκλησία λοιπόν απαγόρευσε δια ροπάλου (αμαρτία) το ελεύθερο σεξ.

Αυτή την απαγόρευση άρχισε να καταπολεμά η Αναγέννηση (μαζί με πολλά άλλα ) και οι αιώνες που ακολούθησαν με τον Διαφωτισμό, τις δημοκρατικές επαναστάσεις κλπ. απελευθερώνοντας την ερωτική απόλαυση και την ηδονή ως δικαίωμα του ανθρώπου. Έτσι ο οίστρος και η ηδονή που στα ζώα είναι ο μηχανισμός αναπαραγωγής και διαιώνισης του είδους, ο άνθρωπος τα μεταμόρφωσε σε αυτοσκοπό για την ερωτική ευχαρίστηση. Αυτή η μεταμόρφωση έγινε μέσα από χιλιάδες ερωτικά ποιήματα, μυθιστορήματα, διηγήματα, πίνακες, γλυπτά, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα, προς μεγάλη χαρά των φτωχών που μπορούσαν να έχουν τζάμπα διασκέδαση και απόλαυση, πετώντας στα σκουπίδια τα κηρύγματα των παπάδων.

Ο Μάης του ’68 ήρθε να επικυρώσει με φωνές και ντουντούκες και πολλά ταρατατζούμ την αποενοχοποίηση και τη νομιμοποίηση του δικαιώματος της ηδονής και της ερωτικής απόλαυσης χωρίς την ενοχλητική τεκνοποίηση και τη βασανιστική εγκυμοσύνη για τις γυναίκες. Έτσι η Αφροδίτη και ο Διόνυσος ξαναγύρισαν στη Γη μαζί με βιομηχανίες προφυλακτικών, σπρέι, διαφράγματα, σηθρού, μονοκίνι, στρινγκ, κρέμες ομορφιάς και νεότητας, βαφές μαλλιών, εγχειρήσεις αλλαγής φύλλου και πορνοταινίες. Γι΄ αυτό, το σύνθημα «Κάντε σεξ και όχι πόλεμο» ήταν το πιο πολιτικό σύνθημα του Μάη του ’68. Το πιο επαναστατικό. Ολοκλήρωσε μια επανάσταση που είχε αρχίσει πριν έξι αιώνες…

 

 

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.