Του Πέτρου Λάζου: Του Αλεξάνδρου η χώρα

Όποιος έχει ζήσει ικανό χρονικό διάστημα εκτός ελληνικών συνόρων, γνωρίζει πως ολόκληρος ο πλανήτης (πρακτικά) αποκαλεί την FYROM, «Μακεδονία». Αποτελεί κάτι το δεδομένο, ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Σε επίσημο επίπεδο, κάποιες χώρες χρησιμοποιούν την προσωρινή ονομασία. Αλλά ανεπίσημα, ο συντριπτικά μεγαλύτερος αριθμός χωρών-μελών του ΟΗΕ, αποκαλεί τα Σκόπια σαν Μακεδονία. «Σκέτη»  Μακεδονία. Ούτως ή άλλως, έχουν αναγνωρισθεί επίσημα με το Συνταγματικό τους όνομα από περισσότερες από 140 χώρες. Μία εξ αυτών, είναι οι ΗΠΑ, η μοναδική υπερδύναμη…

Όλα αυτά, σε απλά ελληνικά, σημαίνουν πως ολόκληρος ο πλανήτης γνωρίζει, θεωρεί και αποδέχεται τα Σκόπια ως Μακεδονία. Όσο και αν δεν αρέσει, όσο και αν μας εξοργίζει, πρόκειται για απτή και αναντίρρητη πραγματικότητα.

Αυτήν την πραγματικότητα, η Ελλάδα οφείλει να την αποδεχθεί, εάν θέλει να βγει κερδισμένη από τη διένεξη. Ο ρεαλισμός, το ισχυρότερο όπλο στη διεθνή εξωτερική πολιτική αρένα, απαιτεί αποδοχή της πραγματικότητας. Παράλληλα με την φροντίδα της απόλυτης διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων αφενός και με την αποκόμιση των μεγαλύτερων δυνατών ωφελημάτων (για την χώρα ολόκληρη, όχι άτομα ή ομάδες) αφετέρου.

Η εθελοτυφλία δεν ωφέλησε ποτέ, κανέναν!

Τα ακριβώς αντίθετα απ’ ό,τι με την ονομασία,  συμβαίνουν με την καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όποιος τολμήσει στο εξωτερικό να ισχυριστεί πως ο μέγας στρατηλάτης και μεγαλύτερος κατακτητής που γνώρισε ποτέ ο κόσμος δεν ήταν Έλληνας, θεωρείται αγροίκος, αμόρφωτος και, κυριολεκτικά, γελοιοποιείται. Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών και η Ελλάδα, στο μυαλό και τα βιβλία των ξένων, αποτελούν έννοιες αλληλένδετες, σχεδόν ταυτόσημες. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες των Σκοπιανών, με την αμέριστη οικονομική συμπαράσταση της Τουρκίας, για το αντίθετο…

Αποτελεί και αυτό μία πραγματικότητα. Το ίδιο απτή και το ίδιο ρεαλιστική με αυτήν του ονόματος, αλλά προς όφελος της Ελλάδος. Διότι αφαιρεί από οποιονδήποτε άλλον πλην Ελλήνων, το δικαίωμα διεκδίκησης της Μακεδονικής καταγωγής, εθνικότητας (προσοχή όχι υπηκοότητας, κάτι άσχετο) ή γλώσσας.

Το παράδοξο ν’ αποκαλεί ολόκληρος ο πλανήτης τα Σκόπια Μακεδονία, ενώ αποδέχεται την Ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Μακεδονίας, έχει τη ρίζα του στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1940, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βασική αιτία, τα τρομερά λάθη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τότε. Από τη στιγμή που επετράπη, με την υποστήριξη των Ελλήνων κομμουνιστών, στον στρατάρχη Τίτο να χρησιμοποιήσει το όνομα Μακεδονία για το «ομόσπονδο» κρατίδιο, η δημιουργία αλυτρωτικών προβλημάτων και εμπλοκών, ήταν ζήτημα χρόνου και μόνον.

Τα λάθη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής όμως, δυστυχώς δεν σταμάτησαν στο 1945. Συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Με αποτέλεσμα, ένα κρατίδιο λίγο μεγαλύτερο από την Πελοπόννησο, με πληθυσμό περί το 20% του ελληνικού, να δημιουργεί τα μύρια όσα προβλήματα σε μία χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, της Ενωμένης Ευρώπης και της Ευρωζώνης.

Προβλήματα τα οποία μπορεί να ξεκινούν από τις εντελώς λανθασμένες ελληνικές επιλογές στην εξωτερική πολιτική αλλά, ταυτόχρονα, εδράζονται στην ιδιαίτερα σημαντική γεωπολιτική «αξία» που έχει κατορθώσει ν’ αποκτήσει το κρατίδιο. Με αποτέλεσμα να ασκούνται τρομακτικές πιέσεις από τα ισχυρά κράτη για επίλυση του Σκοπιανού (σε καμία περίπτωση του «Μακεδονικού»*), κυρίως προς την ελληνική πλευρά.

Αυτές οι πιέσεις, κάνουν περισσότερο από εμφανές πως δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για άλλη αναβολή μιας λύσης. Τα συμφέροντα είναι πολλά και πάρα πολύ μεγάλα. Εάν η Ελλάδα και η FYROM δεν συμφωνήσουν με βάση τις διαπραγματεύσεις τώρα, θα υπάρξουν τετελεσμένα. Ανεξάρτητα από τον ποιόν θα ευνοούν. Αυτός είναι ένας παράγοντας, τον οποίο κανείς δεν μπορεί ν’ αγνοήσει.

Όμως οι πιέσεις αυτές, οπωσδήποτε τεράστιες και αντίστοιχες των εξαιρετικά μεγάλων συμφερόντων των οποίων η τύχη κρίνεται στην επίλυση ή μη του ζητήματος, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν ούτε την ελάχιστη συζήτηση σχετικά με αποδοχή της χρήσης των όρων «Μακεδονική εθνικότητα» και «Μακεδονική γλώσσα».

Η παραμικρή παραχώρηση για οποιονδήποτε από τους δύο όρους, η οποιαδήποτε αποδοχή χρήση τους από την FYROM, αποσυνδέει την περιοχή της Μακεδονίας από την ελληνικότητά της, αποσυνδέει την Μακεδονία από τον Μέγα Αλέξανδρο και δίνει ουσιαστική βάση στις αλυτρωτικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών.

Κοινώς, η οποιαδήποτε υποχώρηση σε αυτά τα δύο σημεία, παραχωρεί δικαιώματα επί εθνικών εδαφών. Μια τέτοια πράξη, απ’ όσο μπορεί η στήλη να γνωρίζει, εμπίπτει στη δικαιοδοσία των δικαστικών αρχών για διερεύνηση ως προς την τέλεση του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας!

Και ο νοών νοείτο, πριν είναι αργά. Για δάκρυα και άλλα πολλά…

* Από τη στιγμή που το πρόβλημα αποκαλείται «Μακεδονικό», βάζει στο τραπέζι και άρα στη διαπραγμάτευση, τη Μακεδονία. Κάτι τέτοιο θα ήταν θανάσιμο λάθος, για την ελληνική πλευρά. Όταν επιλυθεί η διένεξη και αποκτήσουν τα Σκόπια ονομασία με τη λέξη «Μακεδονία», το ξανασυζητάμε. Μέχρι τότε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «Μακεδονικό ζήτημα»! Μόνο Σκοπιανό…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr