Ειδησεογραφικό site

Του Πέτρου Λάζου: Πώς λειτουργούν οι αγορές

2.107

Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν 3 μήνες από την 21η Αυγούστου, η χώρα βρίσκεται χωρίς ουσιαστική πρόσβαση στις αγορές, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα άντλησης ρευστότητας από διεθνή κεφάλαια.

Αυτή η εξαιρετικά δυσοίωνη για την οικονομία πραγματικότητα, αντίθετα με τους ισχυρισμούς του υπουργού Οικονομικών, δεν οφείλεται στη διεθνή συγκυρία αλλά στις (απόλυτα λανθασμένες) πολιτικές που η ελληνική κυβέρνηση είτε εξαγγέλλει, είτε προσπαθεί ν’ ακυρώσει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα όσα συνέβησαν στο χρηματιστηριακό ταμπλό της Λεωφόρου Αθηνών και στη δευτερογενή αγορά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου ΗΔΑΤ, εχθές.

Όλοι γνώριζαν πως την Τρίτη το βράδυ  η Morgan Stanley θ’ ανακοινώσει τις αλλαγές στη σύνθεση των δεικτών MSCI. Όπως επίσης, ήταν θέμα απλών αριθμητικών πράξεων να ανακαλύψει κάποιος ότι, οι 3 (και όχι οι 2, όπως λεγόταν) από τις 4 συστημικές τράπεζες, θα «έπεφταν κατηγορία».

Τα όσα «αιματοβαμμένα» έλαβαν χώρα στο ταμπλό της γριάς Σοφό το πρωί της Τετάρτης, ήταν όχι απλά αναμενόμενα, αλλά μαθηματική βεβαιότητα. Διότι οι συγκεκριμένοι δείκτες ακολουθούνται από πάρα πολλά «παθητικά» κεφάλαια (δηλαδή επενδυτικά κεφάλαια που το χαρτοφυλάκιό τους είναι ακριβές αντίγραφο του δείκτη), τα οποία είναι υποχρεωμένα (από τον κανονισμό λειτουργίας τους) να προσαρμοστούν στη νέα σύνθεση των δεικτών, από την πρώτη ημέρα.

Σε απλά ελληνικά, την Τετάρτη το πρωί ήταν βέβαιο ότι στο ΧΑ θα υπήρχε καταιγισμός πωλήσεων στις τράπεζες γιατί, λόγω αναπροσαρμογής της σύνθεσης των δεικτών, θα υπήρχαν μυριάδες πωλητές, υποχρεωμένοι να πουλήσουν τραπεζικές μετοχές, ανεξάρτητα από τις τιμές τους…

Το απλό αυτό σκεπτικό, είναι εκείνο που διαχρονικά διέπει τις αγορές! Τα βήματα της διαδικασίας είναι συγκεκριμένα και στοχευμένα:
Α. Συλλέγονται προσεκτικά όλα τα διαθέσιμα στοιχεία
Β. Αναλύονται τα πάντα διεξοδικά και σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, με στόχο την κατάληξη σε αξιόλογα και τεκμηριωμένα συμπεράσματα
Γ. Αυτά τα συμπεράσματα οφείλουν να μετατραπούν σε επενδυτικές αποφάσεις, εφόσον ικανοποιούν τα κριτήρια που έχουν τεθεί εκ των προτέρων.

Αυτός είναι ο τρόπος που κινούνται όλοι οι συμμετέχοντες («παίκτες», αν θέλετε) των αγορών, τους οποίους ο χρόνος έχει αναδείξει ως επαγγελματίες επενδυτές (περί το 3% όσων ξεκινούν την καριέρα τους με αυτήν την φιλοδοξία). Ανεξάρτητα των οικονομικών μεγεθών που διαχειρίζονται, αυτή είναι η λογική με την οποία κινούνται οι πραγματικοί επαγγελματίες.

Όπως είναι αυτονόητο και φυσιολογικό, πανομοιότυπη εμφανίζεται τελικά και η μεγάλη εικόνα των αγορών. Σπάνια (εάν ποτέ) παρατηρούνται κινήσεις με διάρκεια μεγαλύτερη μερικών ωρών, οι οποίες συμβαίνουν χωρίς συγκεκριμένους λόγους.

Σαφώς και είναι πιθανό στον χρόνο που πραγματοποιούνται αυτές οι κινήσεις, οι λόγοι να μην είναι ευρέως γνωστοί αλλά, αργά ή γρήγορα, αυτό αλλάζει και τους μαθαίνουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται σχετικά.

Εκτός εάν νομίζετε ότι π.χ. η πολύμηνη πτώση των τραπεζικών μετοχών οφείλεται αποκλειστικά σε «κερδοσκοπικά παιχνίδια σορτάκηδων» και δεν έχει καμία σχέση με το πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας που δημιουργεί ο τεράστιος όγκος  κόκκινων δανείων και ανοιγμάτων, στο ταλαίπωρο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Σε απλά ελληνικά, οι αγορές στη διάρκεια του χρόνου, έχουν συγκεκριμένους, τεκμηριωμένους και  ξεκάθαρους λόγους για όλες τις κινήσεις που πραγματοποιούν. Πρόκειται για «νόμο της αγοράς», για κανόνα που βρίσκει εφαρμογή σε όλα ανεξαιρέτως τα χρηματιστηριακά ταμπλό του πλανήτη. Είτε μετοχικά, είτε παραγώγων, είτε ομολόγων…

Ένας κανόνας ο οποίος, βέβαια, έχει πλήρη εφαρμογή και στην Ηλεκτρονική Δευτερογενή Αγορά Τίτλων (ΗΔΑΤ) και είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές οι διάφορες δικαιολογίες περί ιταλικής κρίσης που ψελλίζουν τα κυβερνητικά χείλη, κάθε φορά που ερωτώνται για την αδυναμία της Ελλάδας να αναζητήσει κεφάλαια από την ελεύθερη αγορά.

Η ιταλική κρίση είναι απολύτως πραγματική, βρίσκεται σε όξυνση και σαφέστατα επηρεάζει τα επιτόκια δανεισμού όλων των χωρών του ευρώ. Σημαντικά περισσότερο δε, αυτά των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου. Όμως είναι άλλο να επιβαρύνονται με κίνδυνο ελάχιστα pips τα επιτόκια μιας χώρας (Πορτογαλία, Κύπρος κ.λπ.) και εντελώς άλλο ο κίνδυνος που προσδιορίζει η αγορά στην οικονομία μιας χώρας, να οδηγεί το spread του ομολόγου της με το αντίστοιχο γερμανικό, σε δυσθεώρητα ύψη.

Στην πρώτη περίπτωση η αγορά προεξοφλεί μία μικρή επιβάρυνση της τοπικής οικονομίας και (ίσως) έναν επιπλέον, μικρό κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης τοπικά, ενώ στη δεύτερη θεωρεί πως η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν έχει παρουσιάσει ουσιαστική βελτίωση μετά το τέλος του Μνημονίου και τιμολογεί τον κίνδυνο που κρύβουν οι ακολουθούμενες πολιτικές και η διάθεση ακύρωσης μεταρρυθμίσεων, ως μεγαλύτερο ακόμη και από εκείνον που δημιουργείται από το κυρίως πρόβλημα, την Ιταλία.

Είναι τόσο συγκεκριμένο, είναι τόσο απλό!

 

 

 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τίποτα από τα ανωτέρω, δεν αποτελεί προτροπή ή σύσταση για αγορά, πώληση ή οποιαδήποτε πράξη ή συμμετοχή σε πράξεις επί μετοχών, ομολόγων και λοιπών χρηματοοικονομικών προϊόντων και υπηρεσιών. 

Τα σχόλια είναι κλειστά.