Του Πέτρου Λάζου: Οι στόχοι της… ομελέτας

Οι προειδοποιήσεις για την πορεία της χώρας που ακούγονται συνεχώς τον τελευταίο καιρό, από πολλούς θεωρούνται υπερβολικές έως και τρομολαγνικές. Η πραγματικότητα δυστυχώς, είναι πολύ χειρότερη.

Δεν αρέσει σε πολλούς να λέγεται αλλά η Ελλάδα βρίσκεται σε συνεχή και αδιάλειπτη κρίση (οικονομική και όχι μόνο), τα τελευταία 10 χρόνια. Ο Αλέξης Τσίπρας, οι… πσεκασμένοι συνοδοιπόροι του, μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών ηγεσιών και πολλοί άλλοι, δεν το παραδέχονται. Δεν βολεύονται τ’ αφηγήματά τους. Όμως τα δεδομένα, είναι πέρα από οποιαδήποτε αμφισβήτηση.

Η Ελλάδα βρίσκεται συνεχώς σε κρίση επί μία δεκαετία, και βαδίζει «αισίως» για τον ενδέκατο χρόνο της. Όλες δε οι ενδείξεις, δεν προδιαθέτουν για ένα σύντομο τέλος στην περιπέτεια αυτή. Κανένας τομέας δεν εκπέμπει ενθαρρυντικά μηνύματα…

Πολιτικά, η χώρα έχει μπει σε μία μακριά, αποσταθεροποιητική και ιδιαίτερα κοστοβόρα προεκλογική περίοδο, εδώ και πολλούς μήνες. Πιθανότατα πρόκειται για τη μακρύτερη προεκλογική περίοδο της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Κάτι που αποτελεί προσωπική απόφαση και επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, από τη στιγμή που αποφάσισε να επιτρέψει τις αστήρικτες (τουλάχιστον) εξεταστικές επιτροπές και να επιστρέψει στον γνωστό του λαϊκισμό.

Όταν όμως έχεις τους πολιτικούς σου αντιπάλους δακτυλοδεικτούμενους λόγω δικαστικών περιπετειών, αλλά χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις ενοχής, μόνο στην (απόλυτα αντιδημοκρατική) λογική «άστους ν’ αποδείξουν την αθωότητά τους στη δικαιοσύνη», το μόνο που επιτυγχάνεις είναι να χωρίζεις τη χώρα σε στρατόπεδα και να δημιουργείς την εικόνα μιας χώρας διχασμένης και ασταθούς. Δηλαδή μιας χώρας, στην οποία οι επενδυτές δεν θα χάσουν χρόνο για ν’ ασχοληθούν μαζί της.

Ηθικά, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Μόνο και μόνο το γεγονός πως ο πρωθυπουργός της χώρας σκαρώνει  συμφωνίες-μαϊμού, για να βρει έδαφος να δώσει αστήρικτες και απατηλές υποσχέσεις, καταδεικνύει όσα πρέπει να φανούν…

Οικονομικά, η κατάσταση οδεύει από το κακό στο χειρότερο. Ενώ η κυβέρνηση, αντί να σηκώσει τα μανίκια να λάβει όλα τα μέτρα που είναι αναγκαία για την ανάκαμψη της χώρας και να «σπρώξει» τη χώρα προς τα εμπρός, έχει σαν μόνη έγνοιά της, να δικαιολογήσει τ’ αδικαιολόγητα. Προβάλλοντας αριθμούς και στοιχεία, τα οποία θα προκαλούσαν πολλά γέλια αν δεν ήταν τόσο θλιβερά…

Διότι τι άλλο εκτός από θλιβερή μπορεί να χαρακτηριστεί π.χ. η ανάπτυξη μιας χώρας που βρίσκεται επί 7 χρόνια σε Μνημόνια και επιτυγχάνει μεγέθυνση 1,4%, στο μισό των εκτιμήσεων; Ειδικά όταν αυτό το 1,4%, προέρχεται από τον κυρίαρχο τομέα οικονομικής δραστηριότητας, με όλους τους υπόλοιπους να χωλαίνουν οικτρά;

Γενικότερα στο οικονομικό πεδίο, τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που οποιαδήποτε θετική σκέψη για το μέλλον, είναι απαγορευμένη. Η Ελλάδα δεν διαθέτει πρόσβαση στις αγορές, λειτουργικό τραπεζικό σύστημα, ούτε καν ένα στοιχειωδώς ελκυστικό περιβάλλον για σοβαρές επενδύσεις. Με ποιο τρόπο και από ποιες πηγές μπορεί ν’ αναμένει ουσιαστική ανάκαμψη της οικονομίας της;

Τα ζητούμενα για την Ελλάδα, όπως ήταν σε όλη την διάρκεια αυτών των δέκα χρόνων, πρέπει να  είναι δύο:

Α. Να επιτύχει πραγματική έξοδο από την κρίση, άσχετα από Μνημόνια, «καθαρές εξόδους» και άλλες τέτοιες μπουρδολογίες.

Β. Όταν επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η κατάσταση της χώρας να είναι τέτοια που να της επιτρέπει να αντικρύσει το μέλλον με αισιοδοξία και θετικό πνεύμα. Να διαθέτει ανταγωνιστικότητα διεθνούς επιπέδου και να μπορεί ν’ αντεπεξέλθει στις διαφόρων ειδών πιέσεις που ασκεί κατά καιρούς, σε όλες τις χώρες, η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Υπό την παρούσα κυβέρνηση και όσα της ζητεί να κάνει ένα συγκεκριμένο, σημαντικού μεγέθους αλλά όχι πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας, τίποτε από τα δύο δεν είναι εφικτό. Ακριβώς επειδή ακολουθούνται παρωχημένες πολιτικές πρακτικές, άλλων εποχών.

Πρόκειται για μία πραγματικότητα την οποία πρέπει να λάβουν εξαιρετικά σοβαρά υπόψη τους, τόσο η Αξιωματική Αντιπολίτευση, όσο και το μεγάλο, «υγιές» τμήμα των Ελλήνων πολιτών. Μια πραγματικότητα την οποία έχουν υποχρέωση να θυμούνται όλοι όσοι επιθυμούν ένα παραγωγικό και ευοίωνο μέλλον, για την χώρα.

Διότι, χωρίς να σπάσει αυγά, ομελέτα δεν έφτιαξε ποτέ κανείς…

ΠΗΓΗ: capital.gr