Του Πέτρου Λάζου: Μια χαρά χάλια!

Το απόγευμα της Πέμπτης, περί τις 17:30, θα γίνει στις Βρυξέλλες το Eurogroup Μαΐου 2018. Κυρίαρχο θέμα της συνάντησης η πορεία της Ελληνικής οικονομίας, στα πλαίσια μίας ακόμη αξιολόγησης, ενός ακόμη Μνημονίου. Για πολλοστή φορά τα τελευταία εννέα χρόνια.

Εφόσον οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης ακολουθήσουν την παράδοση, η συνάντηση θα διαρκέσει αρκετές ώρες. Διόλου απίθανο να φτάσει και μέχρι τα μεσάνυχτα. Οι λόγοι γνωστοί και προφανείς: υπάρχουν πάρα πολλά σημεία με αξιόλογες διαφορές απόψεων. Τόσο μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών, όσο και μεταξύ άλλων χωρών, τόσο για τα προαπαιτούμενα της μίας εναπομένουσας αξιολόγησης, όσο και για τις πολιτικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν μετά τον Αύγουστο 2018.

Παραδείγματος χάριν, παρότι «οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί» (Κομισιόν, ΕΚΤ και ESM) ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι έχει επιτευχθεί «τεχνική συμφωνία» (δηλ. έχουν συμφωνηθεί επακριβώς όλα τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να καλυφθούν τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης), στην πραγματικότητα υπάρχει σημαντικός δρόμος να διανυθεί ακόμη.

Το ΔΝΤ, διακριτικά αλλά εμφανέστατα, διατήρησε σημαντικές επιφυλάξεις και απέφυγε ολοκάθαρα να δεσμευτεί για ολοκλήρωση της αξιολόγησης, από την δική του μεριά του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, τυπικά, το Ταμείο διεξάγει δικές του ανεξάρτητες αξιολογήσεις (αφορούν τα δικά του δάνεια), παράλληλα με εκείνες που διεξαγάγει μαζί με τους Ευρωπαίους, «ως σύμβουλος».

Οι πληροφορίες θέλουν τα στελέχη του Ταμείου να έχουν σοβαρότατες επιφυλάξεις ως προς τα νούμερα που συμφώνησαν Αθήνα και Βρυξέλλες (οι πληροφορίες μιλούν για διαφορές που κυμαίνονται μεταξύ 1 και 2 δις ευρώ) και να επιμένουν σταθερά και αμετακίνητα στις θέσεις τους.

Μοναδικό σίγουρο σημείο συμφωνίας το απόγευμα στις Βρυξέλλες, θ’ αποτελέσει η ανεπάρκεια του «ολιστικού αναπτυξιακού σχεδίου» του Ελληνικού υπουργείου Οικονομικών. Ακόμη και μετά την αφαίρεση του (τουλάχιστον) ουτοπικού σχεδιασμού για την παραγωγή εσόδων ύψους €1,5 δις (λίγο περισσότερο από το 50% των εσόδων που επιτυγχάνουν 29 Πολιτείες των ΗΠΑ, με την αγορά τους να λειτουργεί επί μία εικοσαετία σχεδόν!).

Οι αναφορές σε αγροτική και κτηνοτροφική ανάπτυξη (μέσω παραγωγής αλλά και μέσω ειδικού τουρισμού) π.χ., έχουν προκαλέσει σημαντικό όγκο ειρωνικών σχολίων στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Η χώρα δεν διαθέτει τις απαραίτητες προϋποθέσεις ή τις αναγκαίες υποδομές, ώστε να προχωρήσει σε αυτόν τον δρόμο. Και οι εταίροι το γνωρίζουν καλά.

Ο δρόμος που οφείλει ν’ ακολουθηθεί στην παρούσα φάση, είναι αυτός της ανάπτυξης σύγχρονων υποδομών (ώστε κάποια στιγμή να είναι δυνατή και η ανάπτυξη τύπου που επιθυμεί το ΥΠΟΙΚ) και της δημιουργίας υψηλής προστιθέμενης αξίας μέσω παροχής υπηρεσιών από στελέχη υψηλού επιπέδου μόρφωσης και εξειδίκευσης.

Δυστυχώς για όλους μας όμως, η κυβέρνηση βλέπει στις συγκεκριμένες κατηγορίες στελεχών, ένα τεράστιο μειονέκτημα: ούτε ψηφίζουν, ούτε τρώνε πολύ… σανό!

Ένα άλλο από τα αναμενόμενα σημεία τριβής κατά την διάρκεια του Eurogroup, είναι αυτό της ελάφρυνσης του χρέους. Οι γνωστές διαφωνίες μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Γερμανίας έχουν αρχίσει μεν να γεφυρώνονται (με προσπάθειες του «ανθέλληνα» Πολ Τόμσεν, σημειωτέον) αλλά εξακολουθούν να υφίστανται. Θα υπάρξει οπωσδήποτε συζήτηση, κατά την συνάντηση. Πιθανόν μάλιστα να σημειωθεί και πρόοδος. Συνολική διευθέτηση όμως δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Αλλά χωρίς να υπάρξει ολοκληρωτική και ξεκάθαρη διευθέτηση, με άμεσο χαρακτηρισμό του χρέους ως βιώσιμο από το Ταμείο, τα πράγματα για την Ελληνική οικονομία προβλέπονται εξαιρετικά δύσκολα μετά τις 20 Αυγούστου. Ειδικά εφόσον η κυβέρνηση επιμένει να μην πράττει το φρόνιμο, δηλαδή να μην αποδέχεται μία προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης.

Τα παραπάνω θέματα, όπως και όλα όσα θα συζητηθούν το απόγευμα στις Βρυξέλλες σχετικά με την Ελλάδα, υποτίθεται ότι αφορούν την μελλοντική ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Την κατά το μέγιστο δυνατόν ανάπτυξη της και τους τρόπους που αυτή θα μπορούσε να επιτευχθεί…

Υποτίθεται όμως. Διότι στην πραγματικότητα, από την μία οι ιδεοληψίες της Ελληνικής κυβέρνησης και από την άλλη η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης των πιστωτών προς την χώρα, σε συνδυασμό με τις μεταξύ τους διχογνωμίες, οδηγούν το μέλλον της στον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Αυτόν των χαμηλών ρυθμών μεγέθυνσης, της (σχετικής) στασιμότητας και του οικονομικού τέλματος!

Ξέρετε ποιος είναι ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης που προβλέπει το Γιουκλίντειο (sic) σχέδιο μέχρι και το 2022;  Δύο κόμμα ένα τοις εκατό! Ναι, καλά διαβάζετε, 2,1%/έτος!

Δηλαδή μικρότερος κατά 33% από τον (κατ’ ελάχιστον) επιθυμητό του 3%, τον οποίο πετυχαίνουν οι άλλες χώρες που βγήκαν από Μνημόνια!
Με τις υγείες μας…

ΠΗΓΗ: capital.gr