Ειδησεογραφικό site

Του Πέτρου Λάζου: Η Ελλάδα είναι ελληνικό πρόβλημα!

3.156

Πριν λίγες ημέρες, με αφορμή τις αναταράξεις που έπληξαν τις αγορές εξαιτίας της πολιτικής αναταραχής στην Ιταλία, ορισμένοι κυβερνητικοί παράγοντες άρχισαν να ψιθυρίζουν περί «αναθεώρησης της στάσης για την έξοδο» και άλλα (επιτέλους) λογικά.

Δυστυχώς, οι μηχανισμοί και τα στελέχη του μεγάρου Μαξίμου, έτρεξαν να απορρίψουν την πιθανότητα μετά βδελυγμίας. Χαρακτηριστικότερος όλων ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κύριος Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος βροντοφώναξε από το βήμα του Κοινοβουλίου: «Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις αναταράξεις από την ιταλική κρίση»! Μάλλον δεν σκέφτηκε πως με αυτόν τον τρόπο, θύμιζε έντονα, μια κάποια άλλη εποχή και κάποιους άλλους «πανίσχυρους κυβερνητικούς παράγοντες» που πάσχιζαν απεγνωσμένα να μας πείσουν ότι η «ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη».

Ενώ αυτή δεν ήταν, έστω στοιχειωδώς, προστατευμένη…

Παρά τη χρονική απόσταση που τις χωρίζει, οι δύο περιστάσεις, ουσιαστικά δεν διαφέρουν πολύ. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μία οικονομία έτοιμη να διαλυθεί με την παραμικρή αναποδιά, καθώς είναι στηριγμένη σε γυάλινα πόδια, ενώ είναι απλά θέμα χρόνου να συμβεί αυτή η αναποδιά…

Όμως η λύση στην παρούσα συγκυρία εμφανίζεται απείρως ευκολότερη, συγκριτικά με το 2008.  Φυσικά, τη διαφορά κάνουν τα ήδη ληφθέντα μέτρα και τα εξαιρετικά επίπονα βήματα που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί προς τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας.

Οι βασικοί παράγοντες που χρειάζονται για να οδηγηθεί η Ελλάδα προς τη διέξοδο όμως, δεν έχουν αλλάξει από τότε. Ορθολογική οικονομική λογική, σύνεση επιλογών και αστραπιαίες δράσεις ήταν απαραίτητα το 2008, τα ίδια εξακολουθούν να χρειάζονται και το 2018.

Δυστυχώς, όπως δεν εφαρμόστηκαν τότε, δεν θα εφαρμοστούν και τώρα. Αυτό δείχνουν όλες οι ενδείξεις.

Όταν την προηγούμενη εβδομάδα, η άρνηση του Ιταλού προέδρου Ματταρέλλα να δεχθεί τον Πάολο Σαβόνα σαν υπουργό Οικονομικών, οδήγησε τις αγορές χρέους σε νευρική κρίση και τις αποδόσεις των «ευπαθών» κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης στα ουράνια, η ελληνική κυβέρνηση είχε μία θεόσταλτη ευκαιρία.

Εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου-δείκτη (benchmark) άγγιξε το «Μνημονιοφόρο» 5% (4,95%), μπορούσε να πραγματοποιήσει την «κωλοτούμπα» (ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία της θα ήταν) και να ζητήσει τη δημιουργία μιας εναλλακτικής πιστοληπτικής γραμμής για το δανεισμό του ελληνικού κράτους, μετά τις 20 Αυγούστου 2018.

Ούτως ή άλλως, η ανυπαρξία δυνατότητας άντλησης κεφαλαίων από τις αγορές με λογικά επιτόκια, είχε γίνει κάτι παραπάνω από εμφανής, αρκετές ημέρες πριν.

Τυφλωμένη όμως από το στενό κομματικό συμφέρον και τις γνωστές μαρξιστικές ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν προχώρησε σε αυτή την (συνετή) κίνηση αλλά φρόντισε να ενημερώσει τους πάντες, εντός και εκτός συνόρων, ότι εξακολουθεί να σκοπεύει σε «καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια».

Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι πως με την κυβερνητική στόχευση, φαίνεται πλέον να συμφωνεί και ο (συνετότατος μέχρι τώρα) αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο οποίος πρόσφατα δήλωσε αρνητικός απέναντι σε μία εναλλακτική πιστοληπτική γραμμή.

Το γεγονός της (σπάνιας για οποιοδήποτε θέμα) συμφωνίας Τσίπρα-Μητσοτάκη, αποτελεί κάκιστο οιωνό. Όπως όλα δείχνουν, για μία ακόμη φορά η Ελλάδα και το πολιτικό της σύστημα, υποταγμένοι στην άγνοια και το θυμικό του ψηφοφόρου, επιλέγει την πιο αρεστή «στον κόζμο» λύση, αντί της πιο ενδεδειγμένης και αποτελεσματικότερης για την υπάρχουσα κατάσταση.

Ό,τι και αν ειπωθεί όμως, απ’ όποιον και αν ειπωθεί, δεν μπορεί ν’ αλλάξει την πραγματικότητα. Η οποία συμπυκνώνεται σ’ ένα γεγονός. Ανεξάρτητα από ιταλικές, πορτογαλικές (ή όποιες άλλες θέλετε) κρίσεις, η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μαύρο χάλι. Βολοδέρνει σε μία κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, χωρίς ορατή ελπίδα διαφυγής από τον βάλτο της χαμηλής ανταγωνιστικότητας και τις μέγγενες των διαφόρων αγκυλώσεων και μικροσυμφερόντων που την οδήγησαν και την κρατούν καθηλωμένη στον βούρκο.

Οι μόνοι που έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να την απελευθερώσουν από αυτά τα δεσμά, που μπορούν να την βγάλουν από την ημιθανή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, είναι οι πολίτες της! Κανείς άλλος! Μόνον όσοι ζητούν από τους πολιτικούς που ψηφίζουν, να πάρουν αποφάσεις. Το μοναδικό που χρειάζεται αυτήν την φορά, είναι να ζητήσουν αποφάσεις που θα έχουν σαν γνώμονα το γενικό συμφέρον της χώρας και όχι εκείνο του καθενός μεμονωμένα.

Το πράγμα είναι εύκολο! Πολύ εύκολο! Η λύση στο Ελληνικό πρόβλημα, είναι Ελληνική! Όσο οι πολίτες αυτής της χώρας αρνούνται να κατανοήσουν αυτή την απλή, απτή πραγματικότητα, τόσο πιο πολύ θα ξεμακραίνει η πραγματική έξοδος του τούνελ, τόσο πιο βαθιά θα κατεβαίνει ο πραγματικός πάτος…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.