Του Πέτρου Λάζου: Εμπλέξαμε άσχημα, liebe Alexis!

Η απόφαση της Άνγκελα Μέρκελ να μην διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών και κανένα άλλο πολιτικό αξίωμα, παρά μόνο να ολοκληρώσει την θητεία της στην Καγκελαρία, δεν αποτέλεσε ένα αιφνιδιαστικό γεγονός. Ούτε όμως θα μπορούσε κανείς να το αποκαλέσει, απόλυτα αναμενόμενο.

Η δεύτερη συνεχόμενη, μετά εκείνην της Βαυαρίας, βαριά ήττα των Χριστιανοδημοκρατών και της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης στο κρατίδιο της Έσσης όμως, εκτός των εξελίξεων στην κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας, δημιουργεί «αυτόματα», εξελίξεις και αλλαγές στο γενικότερο πολιτικό τοπίο της Ευρώπης.

Εξελίξεις και αλλαγές που αφορούν την πορεία της Ευρώπης στις επόμενες δεκαετίες αλλά και αυτήν της μικρής Ελλάδας, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Η ανακοίνωση της Γερμανίδας Καγκελαρίου το μεσημέρι της Δευτέρας, πυροδότησε το φιτίλι των εξελίξεων, αλλά οι τελικές συνέπειες θ’ αργήσουν να γίνουν ορατές ξεκάθαρα, σε ολόκληρο το εύρος τους. Εν μέρει επειδή δεν είναι γνωστές ακόμη όλες οι υποψηφιότητες διαδοχής της Μητερούλας.

Ονόματα πιθανών διαδόχων, βέβαια πέφτουν στο τραπέζι συνεχώς (μερικά από ορισμένους βιαστικούς υποψήφιους αυτοπροσώπως), αλλά είναι πάρα πολύ λίγα και ο χρόνος ελάχιστος, για να υπάρχει πλήρης αντίληψη της επίδρασης των αλλαγών που έρχονται.

Με βάση τ’ αποτελέσματα της κάλπης στη Βαυαρία και την Έσση όμως, μπορεί κανείς να προσδιορίσει τους άξονες πάνω στους οποίους θα δρομολογηθούν και θα πραγματοποιηθούν αυτές οι αλλαγές.

Οι κοινοί παρονομαστές των δύο εκλογικών αναμετρήσεων στα Γερμανικά κρατίδια είναι οι εξής:

Α. Η σημαντικότατη μείωση της δύναμης του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (της «αδελφής» Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης στην περίπτωση της Βαυαρίας) και του αντίστοιχου των Σοσιαλδημοκρατών.
Β. Η μεγάλη ενίσχυση του ποσοστού των Πρασίνων.
Γ. Η ιδιαίτερη αισθητή πλέον, μονιμοποίηση της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), στις σημαντικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
Δ. Θεωρείται απαραίτητο επίσης, να σημειωθεί το γεγονός πως και στις δύο περιπτώσεις οι Χριστιανοδημοκράτες δεν απώλεσαν την εξουσία. Θα μπορούσαν δηλαδή, τα δύο αποτελέσματα να εκληφθούν και ως μια προειδοποίηση προς το CDU να αλλάξει πορεία σε συγκεκριμένα θέματα, πριν επέλθει η πραγματική «πολιτική τιμωρία».

Σε απλά ελληνικά, είχαμε μετατόπιση σημαντικών ποσοστών Κεντρώων-Φιλελεύθερων Χριστιανοδημοκρατών και μεγάλων αριθμών Σοσιαλδημοκρατών, προς τους Πρασίνους. Ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν (όχι ασήμαντα) ποσοστά Δεξιών Συντηρητικών ψηφοφόρων, που κατευθύνθηκαν προς την άκρα Δεξιά. Αυτές οι μετακινήσεις είναι εκείνες οι οποίες βάζουν τις βάσεις για το νέο πολιτικό τοπίο, για την επόμενη ημέρα.

Η συγκεκριμένη εικόνα όπως διαμορφώνεται, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για το ποιες θα μπορούσαν να είναι οι πιθανές εξελίξεις. Ενώ το Κέντρο και η Κεντροαριστερά θα προσπαθούν να προσδιορίσουν τα νέα δεδομένα και να προσαρμοστούν στους νέους κανόνες, η Γερμανική Δεξιά θα αποκτήσει ακόμη πιο αυστηρά Λουθηρανικά χαρακτηριστικά, θα αυξήσει σημαντικά το συντηρητικό της προφίλ, ώστε να θωρακιστεί σε περαιτέρω απώλειες προς το AfD.

Πράγμα που σημαίνει ότι οι γερμανικές θέσεις σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό και η δημοσιονομική πειθαρχία στην Ευρωζώνη θα γίνουν αυστηρότερες και θα υπάρξουν έντονες πιέσεις προς «ανυπάκουους» και «επαναστάτες», να ευθυγραμμιστούν πάραυτα, στους συμφωνημένους δημοσιονομικούς κανόνες.

Η ενίσχυση των Πρασίνων θα μετριάσει αυτή την επίδραση αλλά, καθώς οι Χριστιανοδημοκράτες θα παραμείνουν πρώτη δύναμη σε Ομοσπονδιακό επίπεδο, η επιβολή της δικής τους γραμμής, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Ας μην ξεχνάμε ότι η προεδρία της Bundestag βρίσκεται στα ιδιαίτερα έμπειρα, άκρως συντηρητικά και ακόμη (πολιτικά) πανίσχυρα χέρια του Dr. Wolfgang Schauble. Ενός ανθρώπου που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή της Γερμανίας για περισσότερα από 40 χρόνια, αποτελεί μια ζωντανή πολιτική ιστορία της χώρας και έχει επανειλημμένα αποδείξει πως ξέρει τον τρόπο να επιτυγχάνει τους στόχους…

Η διαμορφούμενη νέα πραγματικότητα μετά τις αποφάσεις Merkel, θα οδηγήσει σε ένα διαφορετικό ευρωπαϊκό τοπίο. Το ποιο θα είναι αυτό ακριβώς (π.χ. θα οδηγηθούμε σε μία Ευρώπη πολλών ταχυτήτων;), είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί πριν το συνέδριο του CDU (7 Δεκεμβρίου) και τις σχετικές διαβουλεύσεις/διαπραγματεύσεις μεταξύ του νέου κομματικού ηγέτη και της Γερμανίδας Καγκελαρίου. Θα πρέπει όμως να θεωρείται εκ των ουκ άνευ όμως, πως οι Γερμανικές θέσεις θα γίνουν σαφώς αυστηρότερες. Με ότι αυτό σημαίνει για χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα και τις προσπάθειες που καταβάλλουν για ν’ αποφύγουν την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.

Με απλά λόγια, η όποια ελπίδα υπήρχε για την ελληνική κυβέρνηση να κάμψει τις (ιδιαίτερα έντονες) αντιρρήσεις χωρών όπως η Φιλανδία, η Εσθονία και η Σλοβακία για την περικοπή των συντάξεων και να προχωρήσει είτε σε αναβολή είτε σε ελαφρότερη εφαρμογή του μέτρου, θα βρει απέναντί της και την Γερμανία πλέον. Αφενός επειδή η «ελαστική» στάση προς την Ελλάδα «καταδικάστηκε» από τον Γερμανό ψηφοφόρο και οποιαδήποτε αλλαγή στα συμφωνηθέντα, θα πρέπει να εγκριθεί από την Γερμανική Βουλή (καλή τύχη σ’ όποιον Γερμανό πολιτικό το δοκιμάσει), αφετέρου διότι περιθώρια παρέκκλισης από τα συμφωνηθέντα δεν υφίστανται, όταν διακυβεύεται η δημοσιονομική πειθαρχία ενός προβληματικού γίγαντα, όπως η Ιταλία.

Αυτή η πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να εφαρμόσει περικοπές συντάξεων ύψους, πριν την Πρωτοχρονιά του 2019.

Εσείς, τι λέτε; Θα προχωρήσει στις περικοπές ή θα επιλέξει να δραπετεύσει;

ΠΗΓΗ: capital.gr