Του Πέτρου Λάζου: Απέραντη άγνοια ή στοχευμένη υποκρισία;

Η παρουσία του πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη το προηγούμενο τριήμερο, για την έναρξη της ΔΕΘ 2018, ήταν απογοητευτική και ντροπιαστική.

Τον Ιανουάριο του 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε την πρωθυπουργία, κατά δική του ομολογία, ήταν άσχετος με τα οικονομικά και υπέφερε από αυταπάτες. Τη συγκεκριμένη παραδοχή έχει χρησιμοποιήσει επανειλημμένα μάλιστα, ως (φτηνή και ανεπαρκή) δικαιολογία αναφορικά με την πίστη που έδειξε στις συμβουλές του Γιάνη Βαρουφάκη.

Με αποτέλεσμα το καταστροφικό για τη χώρα α’ εξάμηνο του 2015 και την… επική Βαρουφακειάδα.

Η τελευταία επίσκεψή του στη συμπρωτεύουσα απέδειξε πως αυτή η άγνοιά του εξακολουθεί και ότι δεν έμαθε τίποτε σχετικό, στα τρεισήμισι χρόνια που διοικεί την Ελλάδα. Μια χώρα σε εξαιρετικά άσχημη οικονομική κατάσταση, χωρίς αποδεδειγμένα πλέον, να έχει την παραμικρή ιδέα ως προς το τι κάνει!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η απάντησή του στην ιδιαίτερα εύστοχη ερώτηση της εξαιρετικής συναδέλφου Νίκης Ζορμπά, σχετικά με το (βαρύτατο) πλήγμα που δέχτηκε ο ιδιωτικός τομέας από την απόφασή του να μην αποδεχθεί τη δημιουργία μίας προληπτικής γραμμής χρηματοδότησης.

Οι λέξεις και οι φράσεις με τις οποίες απάντησε, θα πρέπει να μείνουν στην ελληνική πολιτική ιστορία ως το απόλυτο μνημείο οικονομικής ασχετοσύνης και μπουρδολογίας.

Χωρίς δεδομένα, χωρίς το παραμικρό στοιχείο, κατηγόρησε (εμμέσως πλην σαφώς) τη συνάδελφο ως μνημονιακή και επιδόθηκε σε αερολογίες περί Μνημονίων. Όχι  (ευτυχώς) δεν αναφέρθηκε σε «ακσιοπρέπεια» (sic) αλλά συνέχισε  μπερδεύοντας την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους (μέχρι το 2032) με τον βραχνά του ιδιωτικού χρέους που τυραννά τις επιχειρήσεις. Ολοκλήρωσε δε την εκτυφλωτική απόδειξη της άγνοιάς του, απαξιώνοντας τις δυνατότητες που θα παρείχε το waiver της ΕΚΤ για τις συστημικές τράπεζες. Δείχνοντας (πιθανόν επειδή ΑΥΤΟΣ ήταν ο στόχος του) ότι αγνοεί παντελώς ΚΑΙ τα βασικά της λειτουργίας των τραπεζών.

Δηλαδή αδιαφορώντας επιδεικτικά για το γεγονός ότι η ύπαρξη του waiver, θα παρείχε στις τράπεζες τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις στην Ελλάδα (όπως και τις ελληνικές επιχειρήσεις), σε σημαντικά μεγαλύτερη έκταση και με το ένα τρίτο του επιτοκίου, από τα επίπεδα στα οποία μπορούν να το πράξουν σήμερα!

Όσο και αν φανεί περίεργο όμως, αυτή η επίδειξη της πρωθυπουργικής άγνοιας βασικών οικονομικών δεν ήταν ούτε η μοναδική, ούτε η χειρότερη. Λίγο νωρίτερα, είχε απαντήσει σε σχετική ερώτηση άλλου συναδέλφου, πως η περικοπή των συντάξεων δεν αποτελεί δημοσιονομική αναγκαιότητα αλλά ούτε διαρθρωτική αλλαγή και κακώς θεωρείται ως τέτοιο μέτρο από το ΔΝΤ.

Λες και το να πληρώνει μία χώρα παραπάνω από το 15% του ΑΕΠ της για συντάξεις, είναι κάτι συνηθισμένο, σωστό και λογικό. Την ώρα που έχει ανάγκη και θα έπρεπε να διαθέτει πάνω από το ένα τρίτο αυτού του ποσού, για εκσυγχρονιστικές επενδύσεις σε νοσοκομεία και την Υγεία γενικά, σύγχρονες τεχνολογικές υποδομές, αντίστοιχες εμπορευματικών μεταφορών κ.λπ.

Ταυτόχρονα, πολύ βολικά, «ξέχασε» πως το μέτρο συνοδεύεται από ίσου ύψους εξισορροπητικά μέτρα (εκείνα για τα οποία ωρυόταν στην Βουλή, το 2017), ώστε η επίδραση στην οικονομία να είναι η θετικότερη δυνατή. Ακριβώς επειδή πρόκειται για μέτρο διαρθρωτικής και όχι δημοσιονομικής υφής. Πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται και από το γεγονός πως το Ταμείο δεν ήταν ιδιαίτερα πιεστικό ως προς τον χρόνο υλοποίησης του.

Αλλά ο κύριος Τσίπρας, επειδή τον βολεύει, λέει πως είναι «δημοσιονομικά μη αναγκαίο το μέτρο». Κούνια που τον κούναγε,  και τη χώρα ξεχαρβάλωνε…

Δυστυχώς για όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Θα περίμενε κανείς πως δύο τόσο σημαντικά λάθη από ένα πρωθυπουργό με θητεία τρεισήμισι ετών, θα ήταν υπεραρκετά. Αμ δε! Ο αθεόφοβος, λίγο μετά την ερώτηση του Capital.gr, προχώρησε ακάθεκτος στην επόμενη γκάφα.

Συνέκρινε ο (κάκιστος) παραμυθάς την Ελληνική με την Πορτογαλική οικονομία! Δηλαδή, με απλούς και μη (ιδιαίτερα) τεχνικούς όρους, συνέκρινε την Πορτογαλία, η οποία δανείζεται με επιτόκια μικρότερα του 2%, με την Ελλάδα που, ΕΑΝ μπορούσε να δανειστεί, θα το έκανε με υπερδιπλάσιο κόστος (περί το 4,5%)! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! 

Ένας πρωθυπουργός χώρας της Ευρωζώνης, θεωρεί συγκρίσιμες δύο οικονομίες εκ των οποίων ο κίνδυνος χρεοκοπίας της μιας κοστολογείται από την αγορά στο υπερδιπλάσιο, από αυτόν της άλλης! Κι όμως, μετά από αυτό, ο συγκεκριμένος τύπος, παραμένει στην θέση του και, το κυριότερο, εξακολουθεί να παίρνει οικονομικές αποφάσεις για όλους όσους κατοικούμε σ’ αυτήν τη δόλια χώρα! Τι να πει κανείς;

Παρακολουθώντας την ομιλία και τη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο, δυσκολεύτηκα να βρω λόγια κατάλληλα να εκφράσουν τα βαθιά συναισθήματα ντροπής, αποστροφής και θυμού που μου προκάλεσαν οι απαντήσεις του!

Έμεινα πραγματικά άφωνος! Με μια μοναδική απορία να τριβελίζει το μυαλό μου: είναι άραγε πραγματική η τόσο μεγάλη άγνοια που επιδεικνύει στα οικονομικά πράγματα ο πρωθυπουργός; Ή απλά πρόκειται για μία καλά στοχευμένη θεατρική παράσταση, μια καλοδουλεμένη υποκρισία (α λα συντονιστικό για τις πυρκαγιές); Αφενός για να πουλήσει το προεκλογικό του «παραμύθι» και αφετέρου για να εξασφαλίσει δικαιολογίες «αυταπάτης», για τα εγκλήματα οικονομικής πολιτικής που διαπράττει;

 

ΠΗΓΗ: capital.gr