Ειδησεογραφικό site

Του Λέανδρου Τ. Ρακιντζή: Ιστορίες για… στολές

2.055

 

Οι διαδικτυακοί διάλογοι μεταξύ του στρατηγού Κωσταράκου και του ΥΠΕΘΑ Π.Καμμένου για το ποιος έχει δικαίωμα να φορά στολή και το νόημα της είναι χαριτωμένοι και διασκεδαστικοί. Δίνουν κάποιο νόημα στην πληκτική ζωή μας με την προσοχή στη λεπτομέρεια, που είχαμε συνηθίσει να περνάει απαρατήρητη και αποτελούν την ειδοποιό διαφορά ορισμένων καταστάσεων ή προσώπων ενάντια στην τρέχουσα τάση της ισοπεδώσεως των πάντων.

Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το άρθρο 176 Ποιν. Κωδ. ορίζει ότι όποιος δημόσια και χωρίς δικαίωμα φορεί στολή ή άλλο διακριτικό σημείο δημοσίου, δημοτικού, κοινοτικού ή θρησκευτικού λειτουργού ή παράσημο ή τίτλο που δεν δικαιούται να φέρει νόμιμα, τιμωρείται.

Σαφώς στολή, κατά την έννοια του παραπάνω άρθρου, είναι η ενδυμασία που φοράει όποιος υπηρετεί στις ένοπλες δυνάμεις ή στα σώματα ασφαλείας και που το είδος του υφάσματος, το χρώμα της, το σχήμα της, το εθνόσημο, τα διακριτικά του βαθμού και των σωμάτων ως και κάθε λεπτομέρειά της καθορίζονται με υπουργικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί κατ’ έξουσιοδότηση νόμου, και κάθε μη συμμόρφωση προς τις κείμενες διατάξεις αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα.

Το ερώτημα είναι εάν διαπράττει το αδίκημα του άρθρου 176 Π.Κ., κάποιος που φοράει όχι αυτούσια στολή, αλλά παραλλαγή της. Μολονότι δεν γνωρίζω εάν υπάρχει δικαστική νομολογία, θεωρώ ότι το ζήτημα πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση από το μέγεθος της παραλλαγής, δηλαδή εάν μπορεί να παραπλανηθεί ο μέσος άνθρωπος και να εκλάβει ότι ο παραλλαγμένος ανήκει στις ένοπλες δυνάμεις.

Το όλο ζήτημα συνδέεται με το άρθρο 175 Ποιν. Κωδ. που ορίζει ότι όποιος με πρόθεση αντιποιείται την άσκηση κάποιας δημοσίας ή δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας τιμωρείται. Συνεπώς μόνο, εάν κάποιος αντιποιείται, δηλαδή ισχυρίζεται ότι ασκεί εξουσία που του παρέχει κάποια δημοσία αρχή διαπράττει αντιποίηση αρχής.

Θυμάμαι όταν ο Άνδρέας Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός, κάποιος συνελήφθη στον κήπο του σπιτιού του στο Καστρί με στολή αντισμηνάρχου και καταδικάσθηκε σε δύο χρόνια φυλακή για αντιποίηση αρχής. Έχω γνωρίσει κάποιους αγαθούς ανθρώπους, που τους αρέσει να ντύνονται στρατιωτικά χωρίς όμως, πρόθεση αντιποιήσεως αρχής, Άλλωστε, μιμήσεις στρατιωτικών στολών εμφανίζονται στους θυρωρούς ξενοδοχείων, κέντρων, θεατρικές παραστάσεις κλπ χωρίς να δημιουργείται παρεξήγηση εκτός από την κινηματογραφική ταινία με τον Κώστα Χατζηχρήστο ο «κ. Πτέραρχος”.

Σαφώς έχει δίκιο ο στρατηγός Κωσταράκος ότι τη στρατιωτική στολή πρέπει να τη φέρουν οι αξιωματικοί, που έχουν αποδείξει ότι επάξια φέρουν τη στολή. Ωστόσο, ο ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένος έχει ένα δικό του dress code με τις παραλλαγές των στρατιωτικών στολών που εκάστοτε φοράει, χωρίς να δημιουργούν σύγχυση, καθώς ο ίδιος δεν έχει πρόθεση αντιποιήσεως αρχής διότι αποτελεί υπέρτερη αρχή. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν κατάλαβα την, αντί απαντήσεως, προσωπική επίθεση κατά του στρατηγού με argumenta ad hominem.

Δεν γνωρίζω εάν στον δυτικό κόσμο άλλοι ομόλογοι του ΥΠΕΘΑ φορούν στρατιωτικές ή σε παραλλαγή στολές. Υπάρχουν όμως, φωτογραφίες του Winston Churchill να φορά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στολή ταξιάρχου της RAF, αλλά εξ ιδίου δικαιώματος επειδή ήταν παλαιός ανώτατος αξιωματικός.

Τα παραπάνω μου θύμισαν την ιστορία του λοχαγού του Καίπενικ και την εξουσία που δίνει η στολή. Στις 16 Οκτωβρίου 1906 ο Γ. Φόιτ, παπουτσής το επάγγελμα, ντύθηκε σαν λοχαγός του γερμανικού στρατού και βγήκε στους δρόμους του Βερολίνου, όπου συνάντησε τέσσερις στρατιώτες που διέταξε να μπουν στη σειρά και να τον ακολουθήσουν. Καθ’οδόν συνάντησε και άλλους που ενέταξε στο απόσπασμα, επιβιβάσθηκαν στο τραίνο και έφτασαν στο Καίπενικ, μία μικρή πόλη έξω από το Βερολίνο. Εκεί το απόσπασμα κατευθύνθηκε στο Δημαρχείο, αφού ενέταξε στη δύναμη τρεις αστυνομικούς.

Στο Δημαρχείο ζήτησε να του πληρώσουν 4.000 μάρκα και αφού υπέγραψε την απόδειξη συνέλαβε τον Δήμαρχο και τον έστειλε συνοδεία στο Βερολίνο. Το πανηγύρι κράτησε έξι ώρες και μετά τον συνέλαβαν και καταδικάσθηκε σε τεσσάρων ετών φυλάκιση. Η διασκεδαστική αυτή ιστορία έκανε τον γύρο του κόσμου και γυρίστηκε γερμανική ομότιτλη κινηματογραφική ταινία που παίχτηκε προ πολλών ετών στην Αθήνα.

Υ.Γ.: Πολλές φορές τα άρθρα μου έχουν σκοπό σύμφωνα με το motto της παλιάς Διάπλασης των Παίδων του τέρπειν άμα και διδάσκειν.

* Ο κ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ., πρώην Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης.

 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.