Ειδησεογραφικό site

Του Κώστα Στούπα: Πάλι ψέματα λέει… 

1.978

 

Ο κ. Τσίπρας, μετά την «κωλοτούμπα» του 2015 όπου σε μια νύχτα όταν αντίκρισε το χάος μετέτρεψε το περήφανο ΟΧΙ σε ΝΑΙ, αφήνοντας τους χορευτές της πλατείας Συντάγματος με τα… μαντήλια στο χέρι, σταδιακά υποστηρίζει πως όσα μας έλεγε ήταν ανεφάρμοστα και πως η σοσιαλδημοκρατία και ο χώρος μεταξύ κέντρου και αριστεράς (Κεντροαριστερά) είναι το μέλλον του ιδίου και της προοδευτικής παράταξης.

Δεν είναι παράδοξο οι άνθρωποι να αλλάζουν απόψεις και εκτιμήσεις. Συνήθως οι «αφελείς» ανακαλύπτουν μια φορά, μια αλήθεια που ερμηνεύει τα πάντα σε έναν κόσμο και ένα σύμπαν που εξελίσσονται  αδιάκοπα.

Εξάλλου κάποιος που δεν αλλάζει απόψεις γιατί πιστεύει πως κατέχει κάποια απόλυτη αλήθεια συνήθως καταλήγει να είναι επικίνδυνος, για τον εαυτό αλλά και για τους άλλους… Αυτό άλλωστε εννοούσε ο Θωμάς Ακινάτης όταν έγραφε: «Να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου…».

Καλώς ορίσατε λοιπόν κ. Τσίπρα στη σοσιαλδημοκρατία (έστω και κάπως αργά καθώς πνέει τα λοίσθια…) και την Κεντροαριστερά, καλώς ορίσατε στο ευρωπαϊκό δημοκρατικό τόξο.

Ο κ. Τσίπρας δεν είναι Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ηλίας Ηλιού ή έστω Χαρίλαος Φλωράκης. Δηλαδή δεν είναι κάποιος που μεταβάλει απόψεις παραμένοντας σταθερός σε πεποιθήσεις. Δεν είναι κάποιος που έχει αποδείξει πως διαθέτει κάποιο ηθικό κώδικα και κυρίως την ελάχιστη δόση αιδούς που χρειάζεται μια κοινωνία που βασίζεται στην εμπιστοσύνη.

Αυτό που τον χαρακτηρίζει στην πολιτική σταδιοδρομία του είναι πως άλλα λέει και άλλα κάνει. Τον χαρακτηρίζει επίσης  ο οπορτουνιστικός κανιβαλισμός των κατά καιρούς πολιτικών του συνοδοιπόρων.

Σπάνια οι φανατικότεροι εχθροί ενός πολιτικού είναι οι πρώην συνεργάτες, σύντροφοί και μέντορές του. Οι περιπτώσεις των κ. Αλαβάνου, Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου, Βαρουφάκη και εσχάτως Καμμένου αποτελούν του λόγου το αληθές.

Καλύτερη απόδειξη της οπορτουνιστικής  υποκρισίας που χαρακτηρίζει τη δήθεν πολιτική στροφή του κ. Τσίπρα προς τη σοσιαλδημοκρατία, την Κεντροαριστερά και το ευρωπαϊκό Τόξο είναι η απόσταση λόγων – πράξεων ακόμη και τώρα την περίοδο στροφής.

Σοσιαλδημοκρατία και Κεντροαριστερά σημαίνει εκτός από σοσιαλισμό με την έννοια του κράτους πρόνοιας και δημοκρατία με την έννοια των δημοκρατικών θεσμών και την καλή τους λειτουργία.

Θετικά δείγματα γραφής τα οποία θα υποστήριζαν την ειλικρίνεια της στροφής του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία θα ήταν π.χ. κάποιες κινήσεις με τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

Προπαγάνδα…

Μια κίνηση για ανεξάρτητη και αντικειμενική κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία.  Αντί η ΕΡΤ να κυβερνάται από συνδικαλιστές και κομματικούς κομισάριους θα μπορούσε π.χ. να διοικείται από ένα συμβούλιο που σχηματίζεται με την έγκριση των 2/3 της Βουλής με 5ετή θητεία. Το συμβούλιο θα επιλέγει τους διευθυντές και αυτοί τους δημοσιογράφους χωρίς μονιμότητες και αργομισθίες. Αντί ενός στρατού 3.000 θα μπορούσε να απασχολεί 400-500 άτομα.

Παιδεία

Ένα σημαντικό δείγμα γραφής της πολιτικής στροφής του κ. Τσίπρα θα ήταν οι ριζικές αλλαγές στην παιδεία σε κατεύθυνση εντελώς αντίθετη από αυτή που σπρώχνουν την παιδεία το κόμμα και το παρακράτος των συνδικαλιστών.

Η επαναφορά του νόμου Διαμαντοπούλου με κάποιες ακόμη πιο προωθημένες βελτιώσεις που θα αποστόμωναν τις φωνές των επικριτών από την Κεντροαριστερά θα αποτελούσε ισχυρό επιχείρημα.

Το ίδιο ισχύει και για την παλαιοκομμουνιστική εμμονή στην αλλαγή του συντάγματος σε ό,τι αφορά τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων. Ακόμη και το Βιετνάμ έχει καμιά δεκαριά ιδιωτικά πανεπιστήμια, ποιο το νόημα να μην έχει η Ελλάδα.

Δικαιοσύνη

Σημαντικό δείγμα γραφής θα ήταν ο απεγκλωβισμός της δικαιοσύνης από τα νύχια του Συριζαϊκού κράτους και παρακράτους. Υπάρχουν καταγγελίες για ωμές παρεμβάσεις στελεχών της κυβέρνησης στο έργο της δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση αντί να κωφεύει θα μπορούσε να αφήσει τη δικαιοσύνη να διερευνήσει αυτές τις καταγγελίες.

Ο κ. Τσίπρας επί του πρακτέου ακολουθεί τον δρόμο του Μαδούρο και του Ερντογάν, διαφημίζοντας την πολιτική του μετάλλαξη στην κατεύθυνση του Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Για άλλη μια φορά ψεύδεται. Ο κ. Τσίπρας είναι από τους πολιτικούς που σε μια δύσκολη καμπή αμφισβήτησης του δημοκρατικού πολιτεύματος από ένα διευρυνόμενο μέρος της κοινωνίας δεν θα διστάσει να συμπλεύσει και να κινηθεί εναντίον της…

Τούτο είχε την ευκαιρία να το πράξει το 2015 όταν μετά την εκλογική του επικράτηση είχε την υποστήριξη και ανοχή των 2/3 της κοινωνίας. Δεν το τόλμησε γιατί σωστά υπολόγισε τις ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Τώρα με τα 2/3 της κοινωνίας εναντίον είναι δύσκολο να το πετύχει. Στο μέλλον όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις θυμικές μεταλλάξεις της κοινής γνώμης.

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.