Του Κώστα Στούπα: Ο «γερμανοτσολιάς» φιλούσε υπέροχα…

 

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν δύσκολο για όσους υποστήριζαν την πάση θυσία παραμονή της χώρας στο Ευρώ με το σκεπτικό πως η έξοδος εκτός από ασύμφορη, θα ήταν καταστροφική οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά.

Τα «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης τότε στον Τύπο και τα κοινωνικά  δίκτυα καθύβριζαν, λοιδορούσαν και στοχοποιούσαν. Όποιος μιλούσε για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε η έξοδος από το Ευρώ κατηγορούνταν πως κινδυνολογούσε και πως κατά πάσα πιθανότητα ήταν μισθωμένος από τους δανειστές που παρουσιάζονταν σαν δυνάστες της χώρας.

Η κυβέρνηση αφού έψαξε για δάνεια σε Κίνα, Ρωσία, Βενεζουέλα και βρήκε κλειστές πόρτες κατέφυγε σε ένα ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα, υποστηρίζοντας το ΟΧΙ με την προσδοκία να κερδίσει το ΝΑΙ προκειμένου να νομιμοποιήσει την επερχόμενη  πολιτική «κωλοτούμπα» του Καλοκαιριού του 2015.

Κέρδισε το ΟΧΙ με μεγάλη διαφορά οπότε αναλογιζόμενη τις συνέπειες της καταστροφής, μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ και με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης ψήφισε το τρίτο μνημόνιο. Στη συνέχεια στοχοποίησε τις εφημερίδες, τα κανάλια και τους δημοσιογράφους  που  υποστήριξαν το ΝΑΙ ανοιχτά και με επιμονή ως όφειλαν στον βαθμό που πίστευαν στις καταστροφικές συνέπειες της εφαρμογής της άλλης επιλογής.

Η υιοθέτηση των αντίθετων απόψεων και η δαιμονοποίηση όσων τις εξέφραζαν αποτελεί πάγια τακτική του κυβερνητικού συνασπισμού τα τελευταία χρόνια.

Πριν λίγες μέρες ο κ. Τσίπρας μιλώντας σε ακροατήριο των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών ανάφερε επί λέξει τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε ένα Grexit το 2015 και για τις οποίες προειδοποιούσε τότε ο κόσμος του ΝΑΙ.

Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Όταν εγώ βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί ένας πρωθυπουργός, τον Ιούλη του 2015, αυτό που με βοήθησε να πάρω δύσκολες αποφάσεις ήταν όταν με καθαρό μυαλό εκτίμησα τις συνέπειες που θα είχε η όποια πολιτική επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται…

Συνεπώς η επιλογή της εξόδου από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που σε κάποιους ακούγονταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στην πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, προς όφελος αυτής της ελίτ.

Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Βιαιότερη από αυτή των μνημονίων της λιτότητας. Προτιμήσαμε λοιπόν έναν δύσκολο συμβιβασμό…».

Όποιος πριν το Καλοκαίρι του 2015 τολμούσε να αναφέρει πως το Grexit  θα επέφερε μια βίαιη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων βρισκόταν αμέσως στο στόχαστρο μιας τεράστιας μηχανής ψεύδους και απειλών. Μια μηχανή η οποία αντλούσε πολιτική νομιμοποίηση από τον κ.  Τσίπρα.

Από το 2015 μέχρι σήμερα έχουν περάσει μόνο τρία χρόνια αλλά η ανάγκη επούλωσης των τραυμάτων στο σώμα της κοινωνίας κάνει αυτό το χρονικό διάστημα να μοιάζει σαν να ‘χουν περάσει δεκαετίες.

Το ερώτημα που απομένει από όλη αυτή την τραγωδία που ξεκίνησε το 2010 και μετά το Καλοκαίρι του 2015 εξελίχθηκε σε Κωμωδία είναι αν κάποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε όποιον σήμερα λέει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγε χθες χωρίς να φείδεται λεκτικής και συναισθηματικής έντασης;

Ο κ. Τσίπρας έχει υιοθετήσει ολόκληρη την ατζέντα του μετώπου που υποστήριξε το ΝΑΙ αλλά δυσκολεύεται να πείσει τον κόσμο του ΝΑΙ για την ειλικρίνειά του.

Από την άλλη πλευρά έχει χάσει περίπου το 50% όσων από το μέτωπο του ΟΧΙ κυρίως τον υποστήριξαν στις τελευταίες εκλογές.

Ο κ. Τσίπρας, που απολογούνταν προχθές στους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες, στις τελευταίες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο κατέβηκε σαν υποψήφιος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Τόσο οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες όσο και ο κ. Τσίπρας βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν σανίδα σωτηρίας. Οι πρώτοι προβάλουν τη στροφή του κ. Τσίπρα σαν  δικαίωση των δικών τους θέσεων  σε μια περίοδο που καταποντίζονται παντού. Ο κ. Τσίπρας ψάχνει για διεθνή στηρίγματα της στροφής που επιχειρεί μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2015. Αμφότεροι προκαλούν περισσότερη ζημιά απ’ ό,τι όφελος…

Οι καιροσκοπικές μεταγραφές όμως μια περίοδο κρίσης στην Ευρώπη αποτελούν στοιχεία που πλήττουν την αξιοπιστία του πολιτικού οικοδομήματος συνολικότερα.

Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα όπως έλεγε ο τίτλος ενός μυθιστορήματος που είχε κυκλοφορήσει πριν μερικά χρόνια. Αυτό όμως δεν τον έσωσε από να καταστεί στο τέλος   αποσυνάγωγος όλων…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr