Του Γιάννη Σιδέρη: Η περιπέτεια Μπουτάρη ανέλπιστο πολιτικό δώρο για τον Αλέξη Τσίπρα

 

Η σελίδα, φάλτσα από πεποίθηση στα χέρια του γράφοντος, θα τολμήσει να εκφράσει την άποψη ότι η βιαιοπραγία κατά Μπουτάρη ήταν δώρο ανέλπιστο στον Αλέξη Τσίπρα.

Θεωρούμε ότι πρώτη φορά στη χώρα μας κατά τη μεταπολίτευση υπήρξε τέτοια ομόθυμη καταδίκη, τουλάχιστον του πολιτικοποιημένου ακροατηρίου. Από τις αριστερές παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ, διαπερνώντας όλο το κόμμα, περνώντας από την Κεντροαριστερά, κι φτάνοντας στο φιλελεύθερο χώρο και την μετριοπαθή, τουλάχιστον δεξιά, όλοι έφριξαν για το ανοσιούργημα. Παράλληλα και αρκετοί πολίτες μη πολιτικοποιημένοι, που είδαν τον συμπαθή ηλικιωμένο να χτυπιέται από νεαρούς τραμπούκους, που έστω για την ηλικία του, θα έπρεπε να δείξουν σεβασμό.

Υπήρχαν βέβαια και οι «καλά του έκαναν. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν συνολικά διαμορφωμένη άποψη. Κάτι άκουσαν ότι είπε, κάτι έμαθαν που έκανε (ασχέτως αν ίσχυαν), σοκαρίστηκαν, θύμωσαν και εκφράστηκαν έτσι ανοίκεια.

Οι πλέον εντυπωσιακοί πάντως ήταν εκείνοι, με εμφανείς επιρροές του ΣΥΡΙΖΑ, που αγανάκτησαν με σπαραξιδιάρικη θεατρικότητα, και έκαναν υπερβολικό θόρυβο στα social media, γιατί στη δημοκρατία λέει τα προβλήματα δεν λύνονται με βία. Το ανακάλυψαν επ’ ευκαιρία Μπουτάρη, ενώ ήταν οι ίδιοι που ευφραίνονταν κάθε φορά που έτρωγε ξύλο Πασόκος και ΝΔ της πολιτικός.

Γνωστά τα ανωτέρω, έχουν αναφερθεί κατά κορεσμόν από πολλούς – και από τον γράφοντα. Όμως προκαλεί εντύπωση η τόση ευαισθησία (που την φύλασσαν άραγε κρυμμένη;), η οποία ξεχύθηκε ποτάμι να πνίξει το άδικο και το κακό, τους φασίστες (που μπορεί να είναι συνειδητοποιημένοι και οργανωμένοι φασίστες, ή απλώς λούμπεν θερμοκέφαλοι με μυαλό κουκούτσι).

Ίσως να αυθαιρετούμε στα συμπεράσματα, ίσως να είμαστε κυνικοί, αλλά πιστεύουμε ότι μεγάλο κύμα ευαισθησίας, που δεν επεδείχθη για άλλους πολιτικούς, υποκινήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ με διττό στόχο:

Α) Να εμπλέξει τη ΝΔ άμεσα με τους τραμπούκους, αφενός στο παρόν: Το είπε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό, κάνοντας λόγο για «ένα συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης», το οποίο, όπως υποστήριξε «έχει έκφραση στα κορυφαία όργανά της» και ανοίγει το δρόμο στη βία. Ακόμη έκανε λόγο για στελέχη της ΝΔ τα οποία «στηρίζουν την ακραία μισαλλοδοξία και στρώνουν το χαλί στην άκρα Δεξιά και συναλλάσσονται με τη Χρυσή Αυγή και προκρίνουν τη βία ως μέσο επιβολής».

Αφετέρου στο παρελθόν, επειδή το παρόν δεν αρκεί, ίσως να μη γίνει και πιστευτό. Ετσι το γραφείο τύπου του κόμματος ανέλαβε να επιστρατεύσει την ιστορία για ιδία χρήση, υπενθυμίζοντας τα τρίκυκλα του 1963! ( κατ΄ αντανάκλαση οι άλλοι άρχισαν στα social media να μιλάνε για κονσερβοκούτια. Εξόχως σημερινά όλα αυτά, αλλά τα ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή… προσήλωσή του στην εθνική ενότητα)!

Β) Ο δεύτερος λόγος είναι οι δημοτικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διακρίνεται για την αριθμητική του ευρωστία σε στελέχη μαζικών χώρων, όπως και στην Τ.Α. Το Σάββατο ο Πρωθυπουργός μιλώντας στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για ένα μεγάλο, πλατύ δημοκρατικό, προοδευτικό, ριζοσπαστικό, αυτοδιοικητικό ρεύμα.

Αυτό το ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις μεγαλοστομίες, δεν υπάρχει υπό την καθοδήγηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόθεσή του είναι να προσεγγίσει υποψήφιους που βρίσκονται στον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ανάλογα με την περίπτωση, άλλους θα τους έλξη, με άλλους θα συνεργαστεί, και σε πολλούς θα είναι προσκολυόμενος («στηρίζουμε τον τάδε»). Στο τέλος τους υποψηφίους της Κεντροαριστεράς θα τους παρουσιάσει ως δικές του επιτυχίες.

Σε αυτή τη λογική αξιοποίησε την περίπτωση Μπουτάρη. Το γεγονός της βιαιοπραγίας ήταν ευκαιρία για προσέγγιση. Γι αυτό και του τηλεφώνησε προσωπικά, να μάθει τα της υγείας του.

Για την υγεία του συναδέλφου του Λουκά Παπαδήμου, τόσες μέρες στην εντατική, ούτε από λόγους θεσμικής ευπρέπειας δεν χαλάλισε λίγη ώρα να τον επισκεφθεί. Η μια – αριστερή – «εξήγηση» είναι ότι ήταν «δοτός». Η άλλη είναι ότι δεν είχε λαμβάνειν από τον Παπαδήμο πολιτική υπεραξία. Οι άνθρωποι που θα εκτιμούσαν μια τέτοια κίνηση δεν είναι αυτοί που ψηφίζουν τον κ. Τσίπρα.

ΥΓ: Κάπως… αγιοποιήθηκε ο κ. Μπουτάρης με την περιπέτειά του. Όποιος τώρα ασκήσει κριτική π.χ. στις προβληματικές – κατά υποκειμενική άποψη – θέσεις του για τα εθνικά, θα πρέπει πρώτα… να καταδικάζει την άσκηση βίας, χωρίς βεβαίως να μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι φασίστας, ακροδεξιός, κλπ.

 

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr