Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Τι δεν άκουσα στη Θεσσαλονίκη…

 

Ο πρωθυπουργός προσπάθησε στη ΔΕΘ να ικανοποιήσει όσο περισσότερο μπορούσε, μία εν δυνάμει εκλογική πελατεία. Πέραν τούτου όμως… ουδέν.

Γιατί; Μα γιατί και στην ομιλία του αλλά και στη συνέντευξη τύπου απέφυγε να πει οτιδήποτε ουσιώδες για το κορυφαίο στοίχημα της μεταμνημονιακής εποχής. Για την ανάπτυξη και την ενίσχυση των επενδύσεων. Επίσης δεν άκουσα τίποτα για τη θέση της χώρας στο νέο οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται ιδιαίτερα σε σχέση με τις δυσχέρειες στη χρηματοδότηση που συνεπάγεται η αύξηση του κόστους του χρήματος. Λες και το… μαξιλάρι ρευστότητας είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα… Πλανάται… Όπως βέβαια δεν άκουσα το παραμικρό για το πώς μπορεί να επηρεάσει την Ελλάδα και τον ρόλο της η κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας. Ψιλά γράμματα…

Ας επικεντρωθούμε όμως στο μείζον θέμα της ανάπτυξης. Απίστευτη αοριστολογία. Εκτός και αν πραγματικά πιστεύει ότι μία υπόσχεση για σταδιακή και σε βάθος χρόνου μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 25% επαρκεί για να μπει η χώρα σε υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.  Αυτό που θα έπρεπε να είναι το επίκεντρο στη μεταμνημονιακή εποχή, έμεινε στο περιθώριο. Γιατί επί της ουσίας δεν υπάρχει σοβαρό σχέδιο.

Κατά τα άλλα… άρες μάρες κουκουνάρες. Ακούσαμε για πρόθυμους επενδυτές από ΗΠΑ, Ευρώπη και Κίνα. Ναι ξέρουμε… Το είχε πει και ο κ. Τσακαλώτος κάποια στιγμή πέρυσι, ότι το 2018 οι διεθνείς επενδυτές θα συνωστίζονται στη χώρα τόσο που δεν θα έχουμε πού να τους βάλουμε… Ούτε καν μία αναγγελία για ενίσχυση του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων που καρκινοβατεί. Μηδέν εις το πηλίκον.

Αλλά πώς να πει κάτι γι’ αυτό όταν κονδύλι για δημόσιες επενδύσεις 300 εκατ  ευρώ το 2019 ήταν μέσα στα αντίμετρα για την περικοπή των συντάξεων…  Οπότε; Και δεν είναι φυσικά μόνο αυτό. Ακόμα – από τον Φεβρουάριο- περιμένουμε το νόμο για τις fast track επενδύσεις. Όσο για την Αναπτυξιακή τράπεζα που υποτίθεται ότι θα στήριζε τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, μάλλον έμεινε στα αζήτητα… Και άλλα πολλά… Αλλά βλέπετε η «ανάπτυξη» ως ζήτημα δεν προσφέρει άμεσα επικοινωνιακά οφέλη σε προεκλογική περίοδο. Δεν είναι παροχή. Και η χώρα έχει ήδη μπει σε μακρά προεκλογική περίοδο. Οκτώ μηνών; Ενός έτους; Μικρή διαφορά έχει…

Όμως, είναι απορίας άξιο πώς μετά μπορεί και μιλά για ανάκαμψη της οικονομίας, για αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης, για προσεχή αύξηση της απασχόλησης και των θέσεων εργασίας. Λόγια, λόγια, λόγια…

 

Πηγή: capital.gr