Ειδησεογραφικό site

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Πολιτικοί νάνοι και πολιτικοί γίγαντες

2.020

 

Δεν έχει προηγούμενο ο διασυρμός ενός πρωθυπουργού από υπουργό του χωρίς να τον στέλνει σπίτι του. Νέα πολιτικά ήθη….

Πού ξανακούστηκε ο υπουργός να διαφωνεί δημοσίως και κατ’ επανάληψη με μία από τις πλέον σημαντικές επιλογές του πρωθυπουργού, να απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση αν αυτή υλοποιηθεί και να μην έχει ήδη πάει σπίτι του; Είναι το κομβικό σημείο που ξεχωρίζει τους πολιτικούς γίγαντες που κυβέρνησαν τη χώρα στο παρελθόν παρά τα λάθη τους, από τους πολιτικούς νάνους που την κυβερνούν σήμερα. Αν αυτή η συμπεριφορά είχε επιχειρηθεί είτε προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή είτε προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, το κεφάλι του υπουργού θα κατρακυλούσε (με την πολιτική έννοια ασφαλώς) στα σκαλοπάτια του Μεγάρου Μαξίμου. Όμως ο Αλέξης Τσίπρας σιωπά…

Και αποδέχεται τον ρόλο του πολιτικού ομήρου του συγκυβερνήτη του. Μοιάζει σαν οι δυο τους να έχουν συνάψει μία συμφωνία. Ότι ο κ. Καμμένος σε μια προσπάθεια να διασωθεί εκλογικά θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση όταν έρθει η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή και θα δώσει στον κ. Τσίπρα το άλλοθι να προσφύγει σε πολλαπλές κάλπες τον Μάιο. Και ό,τι περισώσει ο καθένας. Η εξέλιξη αυτή δεν θα επηρεάσει και τη δέσμευση του κ Τσίπρα προς Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς συμμάχους, καθώς θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι θα βρεθούν οι απαιτούμενες ψήφοι.

Γιατί δεν προχωρά όμως τώρα ο κ. Τσίπρας στην αποπομπή Καμμένου που με τις επιθετικές δηλώσεις του είναι δεδομένο ότι ροκανίζει το προφίλ του ως πρωθυπουργού; Και η οποία θα του άνοιγε και τις πόρτες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας; Και πιθανώς μία έγκαιρη αποστασιοποίηση να του ήταν χρήσιμη και εκλογικά. Ίσως γιατί ακόμα έχει ανασφάλειες ως προς τις εναλλακτικές που θα έπρεπε να δρομολογήσει για να εξασφαλίσει κυβερνητική πλειοψηφία. Είναι σαφές ότι εμπιστεύεται περισσότερο τον Καμμένο από τον Σταύρο ή την Φώφη, ή τους σκόρπιους υποψήφιους προς συμπόρευση βουλευτές.

Επίσης, όσο και αν ίσως σε κάποιους ακούγεται οξύμωρο, ένα σημαντικό κομμάτι του κόμματος δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τη σοσιαλδημοκρατική στροφή. Προτιμούν τους ΑΝΕΛ με τους οποίους ευκαιριακά τα βρίσκουν σε λαϊκιστικό επίπεδο αλλά παραμένουν απέναντι ιδεολογικά παρά την «απειλή» της μετεξέλιξης. Υπάρχει όμως και μία ακόμη παράμετρος. Η πόλωση και τα δικαστικά. Και σε αυτά τα μέτωπα ο κ. Καμμένος γνωρίζει να παίζει καλά το παιχνίδι. Ίσως λοιπόν με βάση και το πώς θα διαμορφωθούν οι εξελίξεις το επομένο διάστημα, να νιώθει ότι τον χρειάζεται…

Ότι όμως και να συμβαίνει, το βέβαιο είναι ότι ο κ. Τσίπρας εμφανίζει σε σχέση με τον κυβερνητικό εταίρο του την εικόνα ενός αδύναμου και άτολμου πρωθυπουργού. Και βέβαια η εικόνα του προαναγγελθέντος μπάχαλου δεν ευνοεί σε καμιά περίπτωση τη χώρα σε μία πολύ ευαίσθητη περίοδο. Αλλά ποιος ασχολείται στην κυβέρνηση… Ψιλά γράμματα…  Για εκείνους πλέον μπροστά υπάρχουν μόνο οι κάλπες και η διαχείριση της πολιτικής τους επιβίωσης την επόμενη ημέρα…

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.