Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Όμορφη και παράξενη πατρίδα…

 

Να λοιπόν που φτάσαμε στο νέο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης». Μετά από τέσσερα χρόνια ο κ. Τσίπρας νιώθει πως είναι και πάλι σε θέση να εξαγγείλει τη βελτίωση της ζωής μας.

Το 2014 τον πίστεψαν. Τα κατάφερε. Και τη συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι. Φέτος ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός αυτή τη φορά επιχειρεί να γίνει και πάλι πιστευτός. Θα τα καταφέρει; Είναι δυνατόν; Η λογική λέει πως όχι, αλλά σε αυτή τη χώρα… πόσες φορές δεν υπερίσχυσε το παράλογο και η αυτοκαταστροφή; Βεβαίως το 2018 δεν είναι 2014 και η κοινωνία είναι πλέον πιο… ψυλλιασμένη. Άλλωστε έχει βιώσει στο πετσί της τις συνέπειες της επικίνδυνης ελαφρομυαλιάς του 2014-2015…

Ωστόσο σε αυτή την «όμορφη και παράξενη πατρίδα» που μας έχει λάχει να ζούμε, έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Είμαστε ικανοί για το καλύτερο και για το χειρότερο. Και συχνά… ταυτόχρονα. Χώρα και λαός αντιφάσεων. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον αυτή τη φορά θα κάνουμε το καλύτερο… Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και στη χώρα. Γιατί δεν έχουν απομείνει πλέον και πολλά περιθώρια… Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Όμως ας θυμηθούμε και τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη γι’ αυτή την πραγματικά όμορφη και πραγματικά παράξενη και αντιφατική πατρίδα.

———

«Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ώ σαν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά

Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα

Μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους

Πέντε μεγάλους βγάνει πάνω τους βαρεί
να λείψουν απ’ τη μέση τούς δοξολογεί.

ΠΗΓΗ: capital.gr