Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου: Η φούσκα του αναπτυξιακού προγράμματος

 

Είναι προφανές, μετά την κατάθεση του περιβόητου «ολιστικού» αναπτυξιακού προγράμματος στη Βουλή, ότι η λέξη «ανάπτυξη» δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο για την οικονομία με αυτό που έχει για τον κ. Τσίπρα.

Η ανάπτυξη πρέπει να έχει ως βάση της τα πραγματικά κίνητρα για την προσέλκυση επενδύσεων σε ένα φορολογικά λογικό και σταθερό περιβάλλον. Έχει στόχους συγκεκριμένους και αναγνωρίσιμους, που συνδέονται με τις προϋποθέσεις που θα κινήσουν επενδύσεις από το εξωτερικό αλλά και από το εσωτερικό.

Το πρόγραμμα που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή, παρά τις κομματικές παράτες που προηγήθηκαν στα αποκαλούμενα αναπτυξιακά περιφερειακά συνέδρια, δεν έχει τίποτα από αυτά τα δύο βασικά στοιχεία. Κανέναν συγκεκριμένο στόχο που να συνδέεται με τις διαρθρωτικές πολιτικές που έχουν εξ ανάγκης δρομολογηθεί στη διάρκεια των τριών προγραμμάτων στήριξης.

Γενικές διακηρύξεις και αόριστες αναφορές αντικαθιστούν τους ποσοτικοποιημένους στόχους που θα μπορούσαν να στηρίξουν έστω και ένα μέρος της αξιοπιστίας του προγράμματος.

Οι επιχειρηματικοί κλάδοι και οι φορείς τους αδίκως «ψάχνουν» μέσα στις σελίδες του προγράμματος να εντοπίσουν κάποιες διατυπώσεις που να εκφράζουν έστω και έμμεσα τις εναγώνιες προσπάθειες που γίνονται μέχρι τώρα από τα κάτω για να κρατηθεί η οικονομία ζωντανή. Τίποτα από όλα αυτά, παρά μόνο διακηρύξεις και γενικότητες.

Ακόμα και στον κρίσιμο τομέα της φορολογίας, εκεί που θα περίμενε κανείς να δει έναν στρατηγικό σχεδιασμό που θα ελαφρύνει έστω και σταδιακά τα βάρη που κρατούν την οικονομική δραστηριότητα παγιδευμένη, το «αναπτυξιακό» σχέδιο περί άλλα τυρβάζει. Αν κανείς επιχειρήσει να μαντέψει μέσα από τις σελίδες και τις γραμμές του κάποιο στόχο, το καλύτερο που μπορεί να διακρίνει είναι μια στρατηγική επιστροφής στα κεκτημένα του 2014.

Αντίθετα, όμως, με την ανυπαρξία αναπτυξιακής στρατηγικής, το πρόγραμμα αποτυπώνει με μεγάλη ακρίβεια και πληρότητα τη συνέχιση και δέσμευση για τη μετά τον Αύγουστο περίοδο, σε πολιτικές και μέτρα στα οποία παγιδεύτηκε η οικονομία σχεδόν τρία χρόνια τώρα.

Αυτό, όμως, δεν είναι ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, είναι μια φούσκα γενικόλογων υποσχέσεων και διακηρύξεων, βυθισμένων σε ένα μακροχρόνιο ασφυκτικό πλαίσιο περιοριστικών πολιτικών.

ΠΗΓΗ: capital.gr