Του Δημήτρη Καμπουράκη: Ζωή μέσα στην κακομοιριά

Απορώ λοιπόν πως τα υπολόγισαν έτσι και απελευθέρωσαν τις αναλήψεις εσωτερικού όταν κανένας πια δεν έχει λεφτά στον λογαριασμό του να σηκώσει. Απορώ επίσης, ενώ επί χρόνια μπορούσαμε να πάρουμε από το ΑΤΜ ελάχιστα χρήματα, πως διάολο κατάφεραν να εξαφανιστούν όλα λεφτά που μπορεί να είχε μαζέψει ο καθένας μας.

Γενικώς, η τετράχρονη (πια) μακροοικονομική πολιτική της κυβέρνησης κατάφερε το ακατόρθωτο: Άλλαξε την οικονομική συμπεριφορά των Ελλήνων. Παλιότερα ήμασταν όλοι εθισμένοι στο large. Από την άποψη της συμπεριφοράς αναφέρομαι. Και μέσα σε μια κυβερνητική θητεία γίναμε όλοι εξπέρ στην micro μιζεροκομπινούλα. Δε λέω, ούτε το παλιό ήταν κανονικό πράγμα, αλλά κι αυτό που κάνουμε σήμερα είναι τόσο ευτελές που καταντά πραγματική ξεφτίλα.

Κάποτε μπαίναμε στην ταβέρνα και στρώναμε το τραπέζι με αχρείαστα πιάτα, μόνο και μόνο για να «χορταίνει το μάτι». Χαζό. Τώρα πήγαμε στο άλλο άκρο και μια χώρα ολόκληρη ψάχνει στο internet τσάμπα συναυλίες και εκπτωτικά κουπόνια εστιατορίων που σου μπαζώνουν το στομάχι με κατεψυγμένο καλαμάρι και προτηγανισμένη πατάτα. Κάποτε φεύγαμε για τα γιορταστικά τετραήμερα παίρνοντας ένα καταναλωτικό δάνειο από την τράπεζα με 18% τόκο. Γελοίο. Αλλά και σήμερα που ανακαλύπτουμε όλα τα ξεχασμένα δευτεροξάδερφα μας στα χωριά και τους φορτωνόμαστε κάθε τόσο, είναι καλύτερα;

Κάποτε, επειδή βαριόμασταν την τράπεζα (τότε έπρεπε να περάσεις από κει, δεν υπήρχαν ηλεκτρονικές συναλλαγές) αφήναμε την προθεσμία της εφορίας να περάσει κι ας πληρώναμε πρόστιμο όταν θα μας ερχόταν να κάνουμε την βόλτα μας απ’ τον γκισέ. Κακώς. Αλλά και σήμερα που η μισή δραστηριότητα κάθε επαγγελματία εξαντλείται ψάχνοντας εικονικά τιμολόγια για να βγάλει το τρίμηνο, είναι φυσιολογική κατάσταση; Κάποτε ούτε που μας απασχολούσε πότε θα παίρναμε σύνταξη ή σε ποια ασφαλιστική κλάση ήμασταν και δεν είχαμε ιδέα που πέφτει το ΙΚΑ στο οποίο υπαγόμασταν. Λάθος. Αλλά και σήμερα που μέρα-νύχτα είμαστε χωμένοι μέσω του υπολογιστή μας στην καρτέλα του TAXIS μας, του ΕΦΚΑ μας και της τράπεζας μας για να υπολογίζουμε χρέη και δόσεις είναι σωστό;

Θέλω να πω, ας μην μας πουλάνε παραμύθια για κανονικότητες και τα τοιαύτα, διότι σήμερα οι Έλληνες είναι ένας δυστυχέστατος και βαριά αγχωμένος λαός, που η καθημερινότητα του είναι χωμένη ως τον λαιμό στο αχ-βαχ. Εντάξει, πολύ large ήμασταν τις περασμένες δεκαετίες, αλλά και τώρα βρε αδερφέ έχουμε καταντήσει πολύ κακομοίρηδες. Κι αυτή δεν είναι κατάσταση που οδηγεί τον λογικό άνθρωπο να φουσκώνει σαν το παγώνι από την περηφάνια, όπως βλέπω τους κυβερνητικούς να κάνουν. Η κανονικότητα παραπέμπει σε άλλου τύπου ζωή, όχι σ’ αυτό που βιώνουμε σήμερα. Μην μας τρελαίνουν λοιπόν με θριαμβολογίες και ταραταζούμ, διότι δεν περπατάμε όλοι στην Times Square σαν τον Αλέξη. Στην Ομόνοια κόβουμε βόλτες…