Του Δ. Παπακωνσταντίνου: Η χώρα πλέει και πάλι σε αχαρτογράφητα νερά

 

Βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι. Με τη χώρα να πλέει σε αχαρτογράφητα νερά, την ώρα που το καράβι μπάζει νερά. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα προκύψει και ναυάγιο.

Αχαρτογράφητα νερά και όσον αφορά την έξοδο από τα Μνημόνια, αχαρτογράφητα νερά και σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα με μείζον το Σκοπιανό και τις συνέπειες που δύναται να προκαλέσει. Η πρώτη φορά που συνέβη αυτό, ήταν με την είσοδο στα Μνημόνια, η δεύτερη με την έλευση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τώρα πάλι, βρισκόμαστε σε ένα ακόμη γκρίζο σημείο… Το ποιες συνέπειες είχαν για τη χώρα οι δύο προηγούμενες περίοδοι δεν χρειάζεται, νομίζω, να το αναλύσουμε… Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ισχύσει το… τρεις και η κακή μας μέρα…

Το «αχαρτογράφητα» για την έξοδο από το Πρόγραμμα, συνδέεται με το γεγονός ότι δεν έχει υπάρξει κανένας προγραμματισμός, κανένας σχεδιασμός για το πώς αυτή η ρημάδα η χώρα θα μπορέσει να σηκώσει πραγματικούς και όχι συγκυριακούς ή ευκαιριακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πώς αυτή η ξεζουμισμένη κοινωνία, αυτή η σφόδρα πληγείσα από την φοροκαταιγίδα επιχειρηματικότητα θα κατορθώσει να κινήσει τον παραγωγικό μηχανισμό. Και αλήθεια, ποιον παραγωγικό μηχανισμό; Ποιον πρωτογενή τομέα; Ποιον δευτερογενή; Μόνο πόσα θα είναι τα πλεονάσματα και τι «κόφτες» θα υπάρξουν αν δεν εφαρμοστούν ξέρουμε.

Και ότι με το αίμα της κοινωνίας έχει δημιουργηθεί ένα «μαξιλαράκι» ρευστότητας για την μεγάλη πιθανότητα οι αγορές να αγνοήσουν αυτό το αίολο success story. «Μαξιλαράκι» που αν δαπανηθεί, δεν θα μπορέσει να ξανασυγκεντρωθεί, όσους νέους φόρους και αν βάλουν, όποια αφαίμαξη και αν γίνει σε Ταμεία, επιχειρήσεις και ιδιώτες… Γι αυτό και αναφέρομαι σε «αχαρτογράφητα νερά». Και οι… καπεταναίοι δεν δείχνουν να σκαμπάζουν και πολλά. Δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται. Και εδώ και έξω… Εδώ σε αχαρτογράφητα νερά πλέει ολόκληρη η Ευρώπη…

Όσο για το Σκοπιανό, εκεί τα… νερά είναι ακόμα πιο επικίνδυνα. Γιατί ο διχασμός της κοινωνίας σε σχέση με τη συμφωνία είναι ήδη εμφανής και ουδείς μπορεί να συνεκτιμήσει πού μπορεί να βγάλει αυτή η υπόθεση. Και εδώ υπάρχει και ένα οξύμωρο. Ότι η αγανάκτηση των σοβαρών και μετριοπαθών, ρίχνει χωρίς βεβαίως να το επιθυμούν νερό στον μύλο της ακρότητας. Και τη νομιμοποιεί. Αυτό είναι ένα πολύ μα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι. Οι κυβερνώντες δεν δείχνουν να έχουν υψηλό το αίσθημα της εθνικής συνείδησης και δεν μπορούν ίσως να κατανοήσουν τα προβληματικά σημεία της συμφωνίας που έχουν υπογράψει. Και γι’ αυτό δεν πρόκειται να κατανοήσουν τις αντιδράσεις. Μόνο που ανάμεσα στους αντιδρώντες υπάρχουν και εκείνοι που προέρχονται από πλευρές που επενδύουν και εκείνες με τη σειρά τους στον εθνικό διχασμό. Πού θα βγάλει αυτό;

Γι αυτό τα νερά είναι αχαρτογράφητα. Και θα χρειαστεί όλη η σύνεση και ψυχραιμία των σοβαρών δυνάμεων της χώρας, στην πολιτική, την κοινωνία, τον πολιτισμό, την επιχειρηματικότητα, για να μπορέσει το καράβι να φτάσει αλώβητο σε κάποια απάνεμη όχθη. Διαφορετικά…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr