Του Δ. Παπακωνσταντίνου: 9 στις 10 φορές, η σύζυγος κερδίζει την ερωμένη

 

Ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, έπραξε το αυτονόητο παραιτούμενος. Εκείνος που δεν έχει πράξει το αυτονόητο, είναι ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος έχει τεθεί υπό ομηρία από τον εταίρο του.

Ξεκινώντας με λίγη διάθεση χιούμορ για το οποίο αναμφισβήτητα προσφέρεται τον τελευταίο καιρό το κυβερνητικό τσίρκο, μπορεί να πει κανείς ότι στην περίπτωση Τσίπρα – Καμμένου – Κοτζιά συνέβη περίπου το εξής, όπως μου το περιέγραψε παλαιός πολιτικός και υπουργός που έχει φάει τις πολιτικές ίντριγκες με το κουτάλι. Αγαπητέ μου, είπε, στις 9 από τις 10 περιπτώσεις, η σύζυγος κερδίζει στη διαμάχη με την ευκαιριακή ερωμένη. Έτσι και εδώ. Ο κ. Τσίπρας προτίμησε να στηρίξει τον εταίρο του, κ. Καμμένο, με τον οποίο έχει συνάψει –και δύο φορές μάλιστα – πολιτικό γάμο, αδειάζοντας έτσι επί της ουσίας τον κ. Κοτζιά, ο οποίος υπήρξε μία σημαντική πολιτική «περιπέτεια». Συμπορεύτηκαν μεν αλλά ο δεσμός ήταν εν τέλει ευκαιριακός. Έτσι φάνηκε να τον αντιμετωπίζει τουλάχιστον ο πρωθυπουργός…

Πάντως για να ολοκληρώσουμε το ιλαρόν του πράγματος, ίσως θα έπρεπε να συστήσει κανείς στον κ. Τσίπρα, πάντα στο πλαίσιο του «τριγώνου», να δει αν δεν έχει τύχει -γιατί τότε που κυκλοφόρησε θα ήταν μικρός – την ταινία «Ολέθρια σχέση». Την ταινία του 1987 με πρωταγωνιστές τον Μάικλ Ντάγκλας και την Γκλεν Κλόουζ. Έχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία και πληροφορίες για το πού μπορεί να φτάσει μία… δυναμική «ερωμένη» όταν ο «άλλος» προτιμήσει τελικά τη σύζυγο… Θα έχει πολύ ψωμί αυτή η «ολέθρια σχέση». Και από ό,τι δείχνουν τα πρώτα τουιταρίσματα του πρώην πλέον υπουργού εξωτερικών, το πολιτικό σίριαλ που τώρα ξεκινά θα έχει πολλά και ηχηρά επεισόδια.

Εκείνο ωστόσο που πέρα από την προφανή εικόνα διάλυσης της κυβέρνησης και τον συνεχή κατήφορό της, έχει τη μεγαλύτερη σημασία, είναι σε ποιο βαθμό όλα αυτά που συμβαίνουν δύνανται να έχουν συνέπειες για τη χώρα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο Σκοπιανό. Ούτε μόνο στην κόντρα Κοτζιά – Καμμένου. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι πέρα από τα προσωπικά μίση και πάθη δεν παίζονται και κάποιου είδους προσωπικά παιχνίδια, με γεωπολιτικού χαρακτήρα προεκτάσεις και δεν επενδύονται προσδοκίες ή φιλοδοξίες, στην πλάτη της χώρας.

Γιατί στο  πλαίσιο της σφοδρής αντιπαράθεσης, έχουν αφεθεί μπόλικα υπονοούμενα από όλες σχεδόν τις πλευρές. Και ο πρωθυπουργός, είναι εκείνος που οφείλει να διαφυλάξει το κύρος και τα συμφέροντα της χώρας, κάτι για το οποίο αν αποτύχει θα είναι σαφώς υπόλογος στην ιστορία. Γιατί άλλης τάξης μεγέθους ζήτημα είναι να παίζεις με το πορτοφόλι της κοινωνίας και άλλη με τα εθνικά θέματα. Και ο νοών νοείτω…

 

ΠΗΓΗ: capital.gr