Του Χρ. Ι. Στεφανάδη: Ψαρεύοντας στην ιστορία

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, με αυξανόμενη συχνότητα, Τούρκοι ψαράδες, μπαίνουν προκλητικά στα χωρικά μας ύδατα και ψαρεύουν με τις μηχανότρατές τους, σαρώνουν τον βυθό του Αιγαίου, παρενοχλούν τους Έλληνες ψαράδες και θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση τους, αλλά πολλές φορές και την ίδια τους την ζωή… Αλλά ο βυθός του Αιγαίου πελάγους, από την προϊστορία, είναι σπαρμένος από αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης και από Έλληνες που χάθηκαν είτε πολεμώντας για την ελευθερία της Ελλάδας είτε υπερασπιζόμενοι τον Δυτικό πολιτισμό. Και διερωτώμαι, εάν οι Τούρκοι ψαράδες μαζί με τα δίκτυα τους βγάλουν στην επιφάνεια της θάλασσας έναν αμφορέα ή ένα ελληνικό γλυπτό αριστούργημα, όπως αρκετά συχνά συμβαίνει, τι θα αναγνωρίσουν σε κάτι που φτιάχτηκε όταν οι πρόγονοί τους ζούσαν στις Ασιατικές στέπες; Ψάρεμα στην θάλασσα του Ομήρου δικαιούνται να κάνουν μόνο οι Έλληνες ψαράδες. Γιατί το Αιγαίο ανήκει στην Ελλάδα και όχι στα …ψάρια που δυστυχώς και ατυχώς κάποιοι συμπολίτες μας , επικίνδυνα πιστεύουν και διακηρύσσουν ! Και καλείται άμεσα η Ελληνική πατρίδα, να προστατεύσει την επικράτεια μας σε αυτό το μοναδικό αρχιπέλαγος. Στο όνομα της ιστορίας, της δικαιοσύνης και του ρεαλισμού.

Σκοπιανοί ψαράδες στις Πρέσπες .

Πρόσφατα, Σκοπιανοί “ψαράδες” , ενισχυμένοι από συμμάχους μας, στις λίμνες των Πρεσπών, ψάρεψαν από τα θολά νερά μια συμφωνία. Συμφωνία που υπέγραψε με πρωτοφανή σπουδή η ελληνική κυβέρνηση με το γειτονικό μας κρατίδιο.

Μια συμφωνία που υπεγράφη μετά από μια αδιαφανή διαπραγμάτευση.

Μια διαπραγμάτευση που θεώρησε ισότιμο συνομιλητή την χώρα μας, μια χώρα που έρχεται από πολύ μακριά και που θεμελίωσε τον Δυτικό πολιτισμό, με ένα νεοσύστατο κρατίδιο, που έρχεται από το πουθενά, ως υποπροϊόν του επεκτατικού κομουνιστικού Σταλινισμού…

Μια διαπραγμάτευση, που την σπουδή της είναι προφανές ότι επέβαλαν οι σύμμαχοι, γιατί αντικειμενικά εξυπηρετεί τα δικά τους γεωπολιτικά και στρατηγικά παιγνίδια. Αυτό άλλωστε, αβίαστα προκύπτει από τις πανηγυρικές δηλώσεις τους μετά την υπογραφή της συμφωνίας.

Έξι δεκαετίες όμως πριν, στην ενέργεια του Τίτο να αλλάξει το όνομα της περιοχής των Σκοπίων από Νότια Σερβία σε Μακεδονία, ο υπουργός εξωτερικών της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, δήλωνε : «Η Κυβέρνηση μας θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε “Μακεδονικό Έθνος”, “Μακεδονική Πατρώα Γη” ή “Μακεδονική Εθνική Συνείδηση” ,είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική της κυβέρνησης είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία στη δημιουργία “Μακεδονικού Ζητήματος” σε βάρος της Ελλάδας»…

Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι των ΗΠΑ , όπως ο Τρούμαν, που με το δόγμα του το 1947, βοήθησε την χώρα μας προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα.

Επομένως, είναι προφανές ότι η πολιτική των συμμάχων μας διαμορφώνεται, πέραν από τα ιστορικά και εθνολογικά δεδομένα, και από τα περιστασιακά δικά τους συμφέροντα και τους δικούς τους σχεδιασμούς.

Η συμφωνία υπεγράφη παρ όλα αυτά, με ασυνήθιστη σπουδή, χωρίς στοιχειώδη διαβούλευση με τον πολιτικό κόσμο και χωρίς την ενημέρωση και την συναίνεση του ελληνικού λαού.

Η συμφωνία υπεγράφη με πρωτόγνωρη αλαζονεία και προκλητικότητα στην αντίθετη άποψη, που επεσήμαινε τα σοβαρά προβλήματα που διακυβεύονται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Η συμφωνία υπεγράφη, παρά τις αναταράξεις που προκάλεσε στο πολιτικό φάσμα και πάρα τη διογκούμενη λαϊκή αντίδραση αλλά και οργή…

Και το αποτέλεσμα είναι η συμφωνία αυτή να διχάσει τον πολιτικό κόσμο και τον ελληνικό λαό. Και φθάσαμε, δυστυχώς, στο σημείο, εκτός από την μετρημένη, υπεύθυνη και σταθμισμένη εθνικά αντίθετη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην συμφωνία των Πρεσπών να ακούγονται και ακραίες άλλες απόψεις από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας. Όπως η άποψη που πολύ πρόσφατα διατύπωσε βουλευτής του ΚΙΝΑΛ σε τηλεοπτικό σταθμό, παραλληλίζοντας τη συμφωνία των Πρεσπών με την προδοσία της Κύπρου από τη χούντα, ταυτίζοντας τον πρωθυπουργό και τον υπουργό εξωτερικών, με τον επικεφαλής της χούντας Δ. Ιωαννίδη και τον Ν. Σαμψών, αντίστοιχα!!!.

Αλλά η έλλειψη συνεννόησης και συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου σε τόσο σοβαρά εθνικά θέματα, οδηγεί εκ των πραγμάτων σε εθνικό διχασμό. Διχασμό που δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα και την εθνική μας προοπτική. Ίσως εξυπηρετεί όμως ξένα συμφέροντα, ή ιδεολογικές εμμονές και εκλογικές σκοπιμότητες…
Εκτός και εάν οι κυβερνώντες, ακολουθούν το δόγμα του Αυτοκράτορα της Πρωσίας Φρειδερίκου του μεγάλου, που έλεγε τον 17ο αιώνα:

“Με το λαό μου έκανα μια συμφωνία : Εκείνος θα λέει ότι θέλει και εγώ θα κάνω ότι θέλω!…”

*Ο Χριστόδουλος Στεφανάδης
Είναι Καθηγητής Καρδιολογίας