Ειδησεογραφικό site

Του Ανδρέα Μήλιου: Απειλές από το μέλλον

1.986

 

Τα θεμέλια της χώρας είναι ναρκοθετημένα με αλληλένδετα συνδεδεμένες ωρολογιακές βόμβες. Παρόλα αυτά,  πολιτικοί και πολίτες αρνούμαστε εμμονικά να συνειδητοποιήσουμε την αδήριτη πραγματικότητα και πορευόμαστε σαν άφρονες που νοιάζονται  μόνο για το πρόσκαιρο βόλεμα. Πορευόμαστε, σε κατάσταση υπνωτικής αρμονίας, σαν να είμαστε υπό την επήρεια μανδραγόρα. Τι κι αν όλες οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών και οι μελέτες πανεπιστημίων και   ειδικών επιστημόνων προειδοποιούν για ένα όχι και τόσο μακρινό δυστοπικό μέλλον για τη χώρα.

Η πρώτη ωρολογιακή βόμβα, επάνω στην οποία κάθεται η χώρα είναι το δημογραφικό. Τα ευρήματα  των μελετών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό: η Ελλάδα έχει τον έκτο γηραιότερο πληθυσμό στον κόσμο. Ο ρυθμός γονιμότητας είναι από τους χαμηλότερους στον κόσμο (αντιστοιχούν 1,3 παιδιά ανά μητέρα), το ετήσιο φυσικό ισοζύγιο  είναι αρνητικό, το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται και ο πληθυσμός της χώρας το 2050 θα ανέρχεται στα  επτά με οκτώμισι εκατ. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα στο εγγύς μέλλον θα είναι μια χώρα υπερήλικων συνταξιούχων, καθώς ένας στους τρεις κατοίκους θα είναι άνω των 65 ετών. Με αυτό το ρυθμό αύξησης του πληθυσμού και μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό ποιοι θα εργάζονται για να λαμβάνουν αξιοπρεπείς συντάξεις οι άνω των 65 ετών; Επιπλέον, θα πρέπει να ξεχάσουμε  και τη  σημερινή σύνθεση του πληθυσμού, αφού τα ενάμισι με δύο εκατομμύρια μεταναστών και προσφύγων που ζουν ή θα ζουν στη  χώρα, στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι, αυξάνονται με τετραπλάσιο ρυθμό (4 παιδιά ανά μητέρα) από τον γηγενή ελληνικό πληθυσμό. Είναι βέβαιο πως η αύξηση του ισλαμικού πληθυσμού στη χώρα θα προκαλέσει ανησυχίες στον συντηρητικό ορθόδοξο ελληνικό πληθυσμό, ο οποίος θα κληθεί να συμβιώσει  με έναν δυναμικά αυξανόμενο, ολοκληρωτικά αντιθετικό πολιτισμό.

Η δεύτερη ωρολογιακή βόμβα είναι το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΕΦΚΑ η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους είναι 1,3 προς 1, καθώς 3,6 εκατ. εργαζόμενοι πληρώνουν θεωρητικά εισφορές για να λάβουν σύνταξη 2,77 εκατ. συνταξιούχοι. Λέω θεωρητικά, διότι γύρω στις 400.000 ελεύθεροι επαγγελματίες αδυνατούν να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους λόγω της διαιωνιζόμενης κρίσης. Σύμφωνα με έρευνα της διαΝΕΟσις, το 2050, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός από 4,7 εκατ. σήμερα θα συρρικνωθεί  στα 3 με 3,7 εκατ. Αν σκεφθεί κανείς ότι η αναλογία που διασφαλίζει τη βιωσιμότητα ενός ασφαλιστικού συστήματος είναι τουλάχιστον 2,5 εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο, γίνεται αντιληπτό σε τι βαθμό είναι ναρκοθετημένο το ύψος των μελλοντικών συντάξεων.

Η τρίτη απειλή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις οικονομικές παραμέτρους του ύψους  των μισθών, των μορφών εργασίας, των καταβαλλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, της υψηλής ανεργίας και της μετανάστευσης των νέων στο εξωτερικό. Με τον κατώτατο μισθό στα 580 ευρώ, τις περισσότερες νέες θέσεις εργασίας να αφορούν σε ελαστικές μορφές εργασίας με μισθό 380 ευρώ και  την ανεργία σε επίπεδα άνω του 20% δεν απαιτούνται ιδιαίτερες μαθηματικές ικανότητες για να υπολογίσει κανείς πόσοι εργαζόμενοι πρέπει να καταβάλλουν εισφορές  για να καταβληθεί μια μέση σημερινή σύνταξη των 800 ευρώ.

Η τέταρτη απειλή προκύπτει από το ελώδες οικονομικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από καχεκτική παραγωγικότητα, απουσία ανάπτυξης,  ελλειμματική ανταγωνιστικότητα, υψηλό κόστος εργασίας, υψηλή φορολογία, ασταθές φορολογικό πλαίσιο, διαφθορά και προβληματική λειτουργία των κρατικών θεσμών που εμπλέκονται στην έγκριση των επενδύσεων και στην επίλυση των δικαστικών διαφορών (δημόσια Διοίκηση, Δικαιοσύνη). Δεν θέλουμε να αποδεχτούμε ότι τα οικονομικά κεφάλαια έχουν πόδια και επιλέγουν εδάφη, στα οποία μπορούν να ευδοκιμήσουν. Πέραν τούτου, η αδυναμία σύλληψης της φοροδιαφυγής, η οποία υπολογίζεται σε 25 με 30 δις το χρόνο, υπονομεύει το κοινωνικό κράτος και το βιοτικό επίπεδο. Αν μπορούσαμε να συλλάβουμε το 50% της φοροδιαφυγής, οι συντάξεις θα μπορούσαν να διπλασιασθούν και όχι να περικοπούν. Υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας, όπως καταδεικνύεται σε έρευνα της διαΝΕΟΣΙΣ, καθώς το 43% των Ελλήνων δεν θεωρούμε αντικοινωνική συμπεριφορά τη φοροδιαφυγή.

Η πέμπτη απειλή είναι πολιτικοιδεολογική. Είμαστε η μοναδική χώρα της Δύσης που δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τον νεαντερντάλειο μύθο του κομμουνισμού. Ένας στους τέσσερις εξακολουθεί εμμονικά να πιστεύει σε μια ιδεολογία που κατέστρεψε τη χώρα στο παρελθόν και εξαθλίωσε όλες τις χώρες στις οποίες δοκιμάσθηκε. Η προσήλωσή μας στη νεκρανάσταση του αποδημήσαντος ισοπεδωτικού  «υπαρκτού σοσιαλισμού» είναι υποδειγματική, παρά το γεγονός ότι η μεταπολεμική ανάπτυξη της χώρας οφείλεται στον ελεύθερο επαγγελματισμό και στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Με νοοτροπία κακομαθημένου παιδιού, ενώ υιοθετούμε τον άκρατο καπιταλιστικό τρόπο ζωής που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, εμμένουμε αυτιστικά στον κρατισμό, πιστεύοντας πως ένα υπερχρεωμένο κράτος,  ένα κράτος- επαίτης, θα μπορεί να μας θρέφει στο διηνεκές. Βολοδέρνουμε στο υπερπέραν χωρίς να αναζητούμε τη χρυσή τομή!

Η έκτη απειλή ενδημεί στα ενδότερα δώματα του ψυχισμού μας, στο  ψυχογενετικό, κοινωνιολογικό και πολιτισμικό μας φορτίο. Ενεργούμε με το συναίσθημα και όχι με  τη λογική και οι προκαταλήψεις μας, ως καθαγιασμένες, υπερέχουν της λογικής και των επιστημονικών και εμπειρικών δεδομένων. Αυτός ο εύπλαστος  συναισθηματισμός μας, τον οποίο συχνά εμβαπτίζουμε σε κολυμπήθρα για να του προσδώσουμε τα υποκειμενικά μας νάματα, μάς οδηγεί στον ακραίο πολιτικό ανορθολογισμό και στο να κυριαρχούμαστε από μια αξεδιάλυτη αίσθηση θυματοποίησης. Επιζητούμε το εύκολο κέρδος και την επιτυχία με ήσσονα προσπάθεια και  πορευόμαστε με σημαία τον ωχαδερφισμό. Είμαστε φανατικοί οπαδοί του αυτοσχεδιασμού και εχθροί του σχεδιασμού, του προγραμματισμού και της συστηματικότητας.  Αντί να πολιορκήσουμε το φρούριο οργανωμένα και συστηματικά, αναζητούμε την Κερκόπορτα και έναν εφιάλτη να μας την ανοίξει.

Η έβδομη, τέλος, απειλή μπορεί να προέλθει από τη διατάραξη  της γεωπολιτικής ισορροπίας της περιοχής, η οποία έχει αρχίσει να διαγράφεται με την παράταιρη συμμαχία Τουρκίας-Ρωσίας. Σε περίπτωση που οι δύο αυτές  χώρες συνεχίσουν να υλοποιούν σχέδια κοινής επιχειρηματικής και στρατιωτικής συνεργασίας, σε λίγα χρόνια, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί της περιοχής δεν  θα θυμίζουν σε τίποτα τους σημερινούς. Η Ελλάδα θα έχει μεν αναδειχθεί σε προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, το έδαφός της, όμως, σε ενδεχόμενη σύγκρουση των δύο κόσμων, θα αποτελέσει τον προμαχώνα που  θα καταγράψει τις μεγαλύτερες απώλειες.

* Ο κ. Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτορας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος

 

ΠΗΓΗ: capital.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.