Του Άγη Βερούτη: Ζητούνται γενναίοι να βάλουν μπροστά την οικονομία

 

Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.

Ένα μέρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι αποτέλεσμα των σκόπιμων ενεργειών κάποιων συμπολιτών μας να εξαπατήσουν τις τράπεζες από την αποπληρωμή του δανείου που έχουν συνάψει με εκείνες προ κρίσης, εκμεταλλευόμενοι τις ευεργετικές διατάξεις προστασίας παγίων περιουσιακών στοιχείων των οφειλετών που έχασαν τη δυνατότητα να πληρώνουν τις δόσεις των δανείων τους λόγω της χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους.

Το ζήτημα είναι όμως, ότι κανείς ως τώρα δεν έχει διαπιστώσει ποιοι είναι οι δόλιοι δανειολήπτες οι οποίοι επέλεξαν στρατηγικά να μην πληρώνουν τις οφειλές τους και ποιοι είναι οι τίμιοι που πραγματικά μειώθηκαν κατακόρυφα οι αποδοχές τους με την κατακρήμνιση της οικονομίας και λόγω αυτού του γεγονότος, κατέληξαν να αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές τους.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία μετά από 8 χρόνια κρίσης, μετά την συγχώνευση πάνω από 10 τραπεζών σε 4 συστημικές τράπεζες, μετά την απόδοση των τραπεζικών υπολοίπων ανά ΑΦΜ κάθε εξάμηνο από όλες τις τράπεζες στο Υπουργείο Οικονομικών, μετά την έλευση των capital controls, μετά την ολοκλήρωση πάνω από 6 εκατομμυρίων κατασχέσεων και δεκάδων χιλιάδων πλειστηριασμών, μετά την πληθώρα πληροφοριών που ανταλλάσσουν οι τράπεζες με την ΑΑΔΕ και κυρίως μετά την διόγκωση του μη εξυπηρετούμενου ιδιωτικού χρέους των πολιτών σε περισσότερα από €230 δισεκατομμύρια (προς τράπεζες και δημόσιο), να παριστάνουμε ότι το πρόβλημα της χώρας είναι 2%, 4% ή 8% των δανειοληπτών που είναι μπαταχτσήδες, δόλιοι, απατεώνες και καιροσκόποι.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να συνεχίζουμε τη συζήτηση για τα κόκκινα δάνεια «υποθέτοντας» ότι υπάρχουν – και καλά – πολλοί «στρατηγικοί κακοπληρωτές» και λόγω αυτών δεν μπορεί να κάνουμε γενναίες κινήσεις ως κράτος για να ξεμπερδέψουμε το κουβάρι που δημιούργησε η υπερφορολόγηση.

Βέβαια δεν είναι άμοιρες ευθυνών και οι ίδιες οι τράπεζες με τις υπερβολικές τιμολογήσεις και τα υπερβολικά επιτόκια που χρέωναν και ακόμα χρεώνουν, με απώτερο σκοπό την δημιουργία κερδών για να χρησιμοποιήσουν για τις προβλέψεις (€58 δισ. αν δεν απατώμαι ως το 2016), απομυζώντας όσους είχαν ακόμα λίγα ψυχία ρευστότητας, με την δικαιολογία ότι ο δικός τους δανεισμός ήταν ακριβός, όταν στην πραγματικότητα έλαβαν άτοκα €38 δισ. έναντι των ανακεφαλαιοποιήσεων.

Από τη μια μεριά ρούφαγε – και ακόμα ρουφάει – το κράτος όσο περισσότερους φόρους μπορεί πριν φτάσει κάποιος να πάρει τα βουνά και από την άλλη ρουφούσαν οι τράπεζες.

Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν εξουθενώσει το σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που παράγει πλούτο σε αυτή τη χώρα, και έχουν δημιουργήσει ένα πλασματικό μη εξυπηρετούμενο οφειλόμενο ιδιωτικό χρέος που ξεπερνάει τα €230 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ακόμα χειρότερα, έχουν παγιδεύσει σε αυτό και όσους είχαν την κακή κρίση να μπουν ως εγγυητές στα τραπεζικά δάνεια επιχειρήσεων που έκλεισαν λόγω μείωσης της οικονομικής δραστηριότητας κατά 25% του ΑΕΠ και τους κρατούν ομήρους χωρίς πραγματικά να έχουν συμμετάσχει σε κανένα «πάρτι».

Δεν γίνεται να βρισκόμαστε 8,5 χρόνια μετά τη χρεοκοπία και να αναρωτιόμαστε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε όταν τα ταΐζουν οικονομικό δηλητήριο και μετά τα αρμέγουν με σύριγγες παρακέντησης σπονδυλικής στήλης.

Δεν γίνεται η χρεοκοπία του κράτους, που με τη σειρά του χρεοκόπησε τις τράπεζες, να χρεωθεί ολόκληρη στον ιδιωτικό τομέα.

Χρειάζονται γενναίες τομές για να μπορέσουν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας που έχουν απομείνει να κάνουν μια τελευταία προσπάθεια να επαναφέρουν τη χώρα στην κανονικότητα, πριν τελικά φύγουν όλοι όσοι γενναίοι μπορούν ακόμα να παράγουν πλούτο σε αυτή την χώρα.

Αν φύγουν και αυτοί θα αφήσουν όσους τρέφονται από το δημόσιο ταμείο να φαγωθούν αναμεταξύ τους. Ειδικά καθώς έχει αρχίσει να σχηματίζεται η καταιγίδα μιας ακόμα παγκόσμιας ύφεσης, που θα βλάψει περισσότερο τους πιο αδύναμους οικονομικά κρίκους όπως η Ελλάδα.

Θέλει θάρρος και προσεκτικό σχεδιασμό αυτή η κίνηση, άρα δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι από τη σημερινή κυβέρνηση.

Καλή χρόνια!

 

ΠΗΓΗ: capital.gr