Του Άγη Βερούτη: Αντίστροφη μέτρηση νέας χρεοκοπίας

 

Ανεξάρτητα από τα πυροτεχνήματα των τελευταίων ειδήσεων περί φυλακίσεως του Γιάννου Παπαντωνίου, τα οποία μονοπωλούν την επικαιρότητα στα ΜΜΕ, η πραγματική οικονομία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Όποιος έχει έστω και την παραμικρή σχέση με την πραγματική οικονομία, είτε ως αυτοαπασχολούμενος είτε ως μισθωτός μιας από τις εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, βλέπει παντού γύρω του την κατήφεια και την απόγνωση των ανθρώπων που αποτελούν τα γρανάζια της πραγματικής οικονομίας της χώρας μας.

Μια γρήγορη ματιά στα ίδια κεφάλαια των συστημικών ελληνικών τραπεζών αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος ότι το κυκλοφοριακό σύστημα της ελληνικής οικονομίας, οι τράπεζες, στηρίζονται σε λιγότερο από €3 δισεκατομμύρια ίδια κεφάλαια. Αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο είναι αδύνατον να διαφύγει από τους διεθνείς ελεγκτικούς οργανισμούς. Από την άλλη πλευρά μια εξίσου γρήγορη ματιά στο ύψος των κόκκινων δανείων που καλούνται να διαχειριστούν οι Τράπεζες, φέρνει ίλιγγο σε όποιον αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι ο τραπεζικός τομέας της χώρας έχει μπροστά του ένα τιτάνιο έργο, έχοντας όμως απωλέσει σχεδόν το 50% των εργαζομένων του στα χρόνια της κρίσης.

Κοιτώντας τώρα το ύψος των φόρων που καλείται η ελληνική οικονομία να καταβάλει στο κράτος ως το τέλος του έτους (δηλαδή σε κάτι παραπάνω από δυο μήνες) οι οποίοι ξεπερνούν τα 14 δισεκατομμύρια ευρώ, εντός μιας πτωτικής πραγματικής οικονομίας αντιλαμβάνεται ότι αυτό το τρένο φτάνει στον τερματικό του σταθμό σύντομα.

Η μέση ελληνική επιχείρηση έχει 2,7 εργαζόμενους παρά την δεκαετή κρίση που επακολούθησε την προηγούμενη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα από αυτή την επιχειρηματική Κόλαση του Δάντη έχουν αποκτήσει ικανότητες επιχειρηματικής επιβίωσης και εμπειρίες που θα ζήλευε ο μέσος επιχειρηματίας οποιασδήποτε ανεπτυγμένης οικονομίας, όπου δεν έχουν να αντιμετωπίσουν κόστος φόρων και εισφορών ανά υπάλληλο ίσο με τα καθαρά χρήματα της πληρωμής του υπαλλήλου, δεν έχουν να την υψηλότερη διαφθορά και ακριβότερη γραφειοκρατία της ευρωζώνης, δεν έχουν κάπιταλ κοντρόλς, δεν έχουν άμεσες κατασχέσεις λογαριασμών από κρατικούς υπαλλήλους χωρίς δικαστικές αποφάσεις και κυρίως δεν έχουν να προσπαθήσουν να επιβιώσουν χωρίς τραπεζικό σύστημα ή μάλλον με τραπεζικό σύστημα μοναδικού σκοπού να αποτελεί τον εισπρακτικό βραχίονα του κράτους.

Μέσα σε όλα τα παραπάνω, η πραγματική οικονομία, η αγορά προϊόντων και υπηρεσιών εντός της χώρας, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση ενώ ταυτόχρονα οι απαιτήσεις του κράτους απέναντι σε αυτήν συνεχίζουν αυξητικές.

Όσο και αν ο Καμμένος (κατά δήλωση Κοτζιά) κατηγορεί χωρίς να ονομάζει «κάποια μέλη της κυβέρνησης» ότι χρηματίστηκαν από τον Τζ. Σόρος για να παραδόσουν τα κυριαρχικά συμφέροντα της Ελλάδας στα Σκόπια, όσο και αν περάσουν στη φυλακή πρώην ΠΑΣΟΚοι πρώην συνεργάτες του κ. Κοτσακά της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν εξαντλήσουν το αποθεματικό «μαξιλαράκι» για να μην υποχρεωθούν να πληρώσουν τα πραγματικά επιτόκια που ορίζουν οι αγορές που δήθεν θα χόρευαν στο νταούλι του αυταπατημένου πρωθυπουργού μας, η οικονομία βουλιάζει.

Ρωτήστε οποιονδήποτε μικρομεσαίο την τελευταία βδομάδα κάθε μήνα. Αν βρείτε κάποιον που να μη ζει μήνα-μήνα κούνησε το κεφάλι σας και ψάξτε βαθύτερα.

Η ελληνική οικονομία είναι ηθελημένα τοξική για οποιονδήποτε παράγει πλούτο σε αυτή τη χώρα. Και γι’αυτό η οικονομία αυτή καταρρέει.

Όχι γιατί κάποιοι ελέγχονται για πιθανή κλοπή εκ των €1,6 δις των προσφύγων. Όχι για τις μεταμεσονύκτιες συναντήσεις με υπόδικους πρώην μεγαλοεπιχειρηματίες. Όχι γιατί καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και θα ξαναχρειαστεί ανακεφαλαιοποίηση για τέταρτη φορά. Όχι γιατί δίδονται δεκάδες δις κόκκινων δανείων σε εταιρίες με οφειλές εκατομμυρίων στον ΕΦΚΑ. Όχι γιατί το επιτόκιο των αγορών είναι απαγορευτικό για τις τράπεζες και για το κράτος. Ούτε γιατί ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.

Απλά επειδή οι ψηφοφόροι που πληρώνονται με τους φόρους είναι περισσότεροι από εκείνους που πληρώνουν τους φόρους στην Ελλάδα.

Κι ο γάιδαρος αυτός θα σκάσει όπου να’ναι.
Ήδη τρεκλίζει.

 

ΠΗΓΗ: capital.gr