Ειδησεογραφικό site

Το σύνδρομο… Τσίπρα

358

Την ώρα που η κλεψύδρα, η οποία μετράει τον πολιτικό χρόνο της κυβέρνησης, έχει σχεδόν αδειάσει, ο πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αυξήσει κατακόρυφα τη ρητορική του ψεύδους ενώ έχουν βγάλει από τις φαρέτρες τους τα τελευταία πολεμοφόδια που περιέχουν δηλητηριώδες μίσος, έωλες καταγγελίες για τη σπίλωση πολιτικών αντιπάλων αλλά και συμπεριφορές, οι οποίες απαντώνται σε οργανώσεις μαφίας, όπως κατήγγειλε πριν από 4 ημέρες η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Μάλιστα, στη συνέντευξή της στον ΣΚΑΪ ανέφερε και μια συνομιλία που είχε παλαιότερα με τον υπουργό Νίκο Παππά όταν του είχε πει ότι «η μαφία σε σέβεται όταν έχεις δικούς σου κανόνες και τους τηρείς, όταν το παίζεις μαφία χωρίς κανόνες, θα έχεις κακό τέλος». Σημαντική η επισήμανση της Ζωής, η οποία συμμετείχε στην πρώτη ορχήστρα που βάραγε τα νταούλια ο Τσίπρας. Επειδή όμως έφυγε νωρίς από το συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μπορεί ως μετανοούσα Μαγδαληνή να διεκδικήσει τη λαϊκή άφεση των αμαρτιών.

Το πολιτικό ήθος που εκπέμπει όλα τα χρόνια που βρίσκεται στο πολιτικό προσκήνιο ο Τσίπρας, καθοδηγώντας το καραβάνι του ΣΥΡΙΖΑ, το έχει αντιληφθεί η πλειονότητα των Ελλήνων. Απλώς, ένα σημαντικό ποσοστό συμπολιτών μας ασπάζονται τον αριστερό ανορθολογισμό, είτε λόγω στρεβλής θεώρησης των πραγμάτων (απότοκος της ημιμάθειας) είτε γιατί πιστεύουν στις σειρήνες του λαϊκισμού, επειδή τους τάζουν επιδόματα προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ανέχειά τους. Οι πολίτες αυτοί δεν θέλουν να καταλάβουν ότι άνθρωποι που διατείνονται ότι κυβερνούν «ως πρώτη φορά αριστερά», δεν απαντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο. Τέτοια πατέντα δεν υπάρχει.

Σε επίρρωση αυτών που αναφέρω, επικαλούμαι για άλλη μια φορά ένα άρθρο του Γιάννη Μιχαήλ, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα karfi.gr τον Ιανουάριο του 2015, δύο ημέρες πριν από τις εκλογές που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το άρθρο κατέληγε με την εξής προφητική επισήμανση: «Από τις κάλπες δεν θα αναδυθεί απλά και μόνο μια κυβερνητική μεταβολή όπως είχαμε συνηθίσει τα τελευταία 40 χρόνια με την αλληλοδιαδοχή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην εξουσία. Τώρα οι νεοεισερχόμενοι από τον πλανήτη της ουτοπίας θα ανατρέψουν τα πάντα». Όπως και εγένετο.

Δεν ξέρω πόσοι την εποχή εκείνη ήταν έτοιμοι να ασπαστούν τέτοιες απόψεις, επειδή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν πολύ φορτισμένη από τις συνεχείς διαδηλώσεις των «αγανακτισμένων», στις οποίες πρωτοστατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τις θεωρίες συνωμοσίας που διοχετεύονταν στη δημόσια αγορά, ότι η χώρα ξεπουλήθηκε στο ΔΝΤ και στην Ε.Ε. από τους προδότες, γερμανοτσολιάδες πολιτικούς. Όλοι όσοι αντιδρούσαν σε αυτές τις απόψεις, λοιδορήθηκαν και κατηγορήθηκαν ως εξωνημένοι κατά την πάγια τακτική των ΣΥΡΙΖΑίων. Βέβαια, όλα αυτά ανατράπηκαν μέσα στους πρώτους έξι μήνες του 2015 όμως το δηλητήριο που διοχέτευσαν επιχείρησε να το μαζέψει ο Τσίπρας -όσο βέβαια μπορούσε- με την αμίμητη φράση «είχα αυταπάτες».

Δυστυχώς όμως για την Ελλάδα, οι αυταπάτες του Τσίπρα δεν σταμάτησαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Πρέπει να είναι ένα καθημερινό σύνδρομο για τον πρωθυπουργό. Διαφορετικά δεν εξηγείται η συμπεριφορά του, η οποία ξεπερνά τα όρια ενός νορμάλ καθημερινού ανθρώπου. Διαφορετικά δεν θα εμφανιζόταν ως απελευθερωτής της χώρας από τα δεσμά του μνημονίου (το οποίο θα μας ταλανίζει για τα επόμενα 60 χρόνια με δική του υπογραφή), δεν θα πανηγύριζε για ψίχουλα επιδομάτων που μοιράζει (αφού πρώτα έστυψε όλο τον κόσμο με τη φορολογία) και δεν θα υπερηφανευόταν για την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία εκχωρείται το όνομα της Μακεδονίας σε κάποιους βόρειους γείτονες, οι οποίοι έχουν τη φαντασίωση ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είναι Σκοπιανός από κούνια.

Όλα αυτά είναι μερικά ψήγματα από τα ευαγή έργα ενός πρωθυπουργού, ο οποίος καθ’ ημέραν αφήνει άφωνο το ακροατήριο με την αμετροέπεια που τον διακρίνει. Γιατί, πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις τη συμπεριφορά του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος από το βήμα της Βουλής καταδικάζει έναν πολίτη που συνελήφθη από την Αστυνομία για κάποιο αδίκημα (χωρίς να γνωρίζει τον λόγο γιατί έχει πλήρη άγνοια της ποινικής δικονομίας) ενώ από το ίδιο βήμα αποκαλεί «απολειφάδι» έναν πρώην βουλευτή (τον Π. Τατσόπουλο), ο οποίος εξελέγη με το κόμμα του; Πάντως, ο Αλέξης αποφεύγει να χαρακτηρίσει όλους εκείνους τους πολιτικάντηδες, τους οποίους περιμάζεψε από τα υπόλοιπα του ΠΑΣΟΚ. Δύο μέτρα και δύο σταθμά πρυτανεύουν πάντοτε τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης, οτιδήποτε είναι αντίθετο με τις δοξασίες τους και ξεσκεπάζει τα ανομήματά τους, του κολλάνε τη ρετσινιά βαφτίζοντάς το ακροδεξιό και φασιστικό. Στις κατηγορίες αυτές εντάσσουν και το 70% του ελληνικού λαού, το οποίο αντιδρά στη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία -βέβαια- κατήγγειλε ο συνέταιρος του υπουργού Άμυνας ως νεκρή συμφωνία αλλά δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από την πλευρά του πρωθυπουργού. Άραγε να είναι μόνο η εξουσία που κρατά σφιχταγκαλιασμένους Τσίπρα – Καμμένο και τους υποχρεώνει στη μυστηριώδη αυτή σιωπή ή υπάρχει κάτι βαθύτερο που τους συνδέει; Επειδή τίποτα δεν μένει κρυφό, τα αποκαλυπτήρια θα γίνουν και μάλιστα πολύ σύντομα.

Άλλωστε, νωπή είναι η αποκάλυψη (από τα «ΝΕΑ») του φίλου του υπουργού Νίκου Παππά, Μανώλη Πετσίτη, ο οποίος από πιτσαδόρος (ένα τίμιο επάγγελμα) έγινε ένας παράγων του δημοσίου βίου με υψηλές γνωριμίες, πολύ χρήμα στους τραπεζικούς του λογαριασμούς και μεγάλα γλέντια σε κοσμικά στέκια, μοιράζοντας λουλούδια σε γνωστές αοιδούς. Για το μείζον αυτό σκάνδαλο, ο Τσίπρας, ο Παππάς, η κυβέρνηση και το καραβάνι του ΣΥΡΙΖΑ τηρούν αιδήμονα σιωπή ενώ, όσοι ερωτώνται, μασάνε τα λόγια τους.

Συμπτώματα των καιρών είναι και οι συμπεριφορές δύο πολιτικάντηδων, οι οποίοι συμπορεύονται ασμένως με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Συμφωνία των Πρεσπών. Η πρώτη περίπτωση αφορά τον βουλευτή του Ποταμιού Σπύρο Δανέλλη και η δεύτερη τον περιφερόμενο από κόμμα σε κόμμα Νίκο Μπίστη. Παραγοντίζουν προκειμένου να καλύψουν την ανυπαρξία τους, ειδικά ο δεύτερος ο οποίος δεν εκπροσωπεί απολύτως τίποτα και ήταν ένα κακοφορμισμένο σπυρί μέσα στο ΚΙΝΑΛ αφού προηγουμένως πέρασε από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσωτερικού, το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, τη ΔΗΜΑΡ και τελευταία τον δέχθηκε η Φώφη. Τώρα φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συμπεριφορά και των δύο δεν έχει κανένα ηθικό έρεισμα. Την περιγράφει ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε (1844-1900) με 10 λέξεις: «Η ηθική είναι η έκφραση του αγελαίου ενστίκτου στα άτομα»

Τα σχόλια είναι κλειστά.