Το «Πέταλο » έγραψε…

Την περασμένη εβδομάδα, σ’ αυτήν εδώ τη σελίδα, το κείμενο κατέληγε με τις εξής 21 λέξεις: «Φαίνεται ότι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πλήξουμε ποτέ. Το σίριαλ θα έχει κι άλλα επεισόδια. Τραγικά αλλά προ πάντων κωμικά…».

Οι σκηνές που διαδραματίζονται γύρω μας -κυρίως σε πολιτικό επίπεδο- δικαιώνουν τις εκτιμήσεις μας, τις οποίες θα μπορούσαμε να αποτυπώσουμε με την αρχαιοελληνική λέξη «κλαυσίγελος». Το ουσιαστικό «κλαυσίγελος» δεν είναι δυσνόητη λέξη ακόμα και για τους ημιμαθείς Συριζαίους, η πλειονότητα των οποίων υποστηρίζει ότι «τα αρχαία είναι νεκρή γλώσσα». Νομίζω, πάντως, ότι αντιλαμβάνονται πολύ καλά πως το έργο που παίζει η κυβέρνησή τους και τα όσα λέει κάθε μέρα ο κομπορρήμων αρχηγός τους προκαλούν κλάμα και πολύ γέλιο στους πολίτες.

Έχουμε παρακολουθήσει πολλά επεισόδια, εντός και εκτός συνόρων, με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Τσίπρα. Πολλές από τις σκηνές εκείνες προκαλούν τα δύο συναισθήματα που προαναφέραμε αλλά και προβληματισμό γιατί αφορούν τον πρωθυπουργό της πατρίδος μας. Θυμίζω το νευρικό γέλιο του Ομπάμα όταν άκουγε τα greeklish του Τσίπρα ή την αμηχανία του Κλίντον όταν ο Αλέξης δεν καταλάβαινε τι του έλεγε. Παραβλέπω την ομολογία του πρωθυπουργού για την αυταπάτη, την άποψή του ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, την άγνοιά του για τα… νησιά Λέσβο και Μυτιλήνη και τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός, αλλά ωστόσο είναι γνωστά και οικεία πλέον σε όλους τους Έλληνες.

Στο παλμαρέ του πρωθυπουργού προστίθενται καθημερινά και νέα επιτεύγματα, τα οποία αποδεικνύουν γιατί η χώρα μας διανύει τα τελευταία τέσσερα χρόνια τη μεγαλύτερη σε διάρκεια παρακμιακή περίοδο. Το φαινόμενο έχει την ερμηνεία του και αυτή πρέπει να αναζητηθεί στην προσωπικότητα και τις ικανότητες του ανθρώπου, ο οποίος βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας. Εάν ανατρέξει κανείς στην περίοδο κατά την οποία ο Αλέξης Τσίπρας, διένυε τα πρώτα εφηβικά του χρόνια, μπορεί να ερμηνεύσει τη σημερινή συμπεριφορά του ανδρός.

Η παιδική ηλικία του Αλέξη παραμένει στο μισοσκόταδο αφού και ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ για τα χρόνια εκείνα, ούτε ποτέ αναφέρθηκε στους γονείς του και ιδιαίτερα στον πατέρα του, ο οποίος ήταν ένας έντιμος εργολάβος, ο Παύλος Τσίπρας, που μαζί με τον αδελφό του Ηρακλή μεγαλούργησαν κατά την περίοδο της Χούντας, διεκπεραιώνοντας πολλά δημόσια έργα. Τη σιωπή του Αλέξη για την περίοδο εκείνη την σεβόμαστε απόλυτα όμως πιστεύουμε ότι ο Αλέξης έχει πολλά καταβολικά στοιχεία, τα οποία διαμόρφωσαν και τον σημερινό του χαρακτήρα.

Στα μαθητικά του χρόνια ήταν πρόεδρος 15μελούς στο πολυπληθές Γυμνάσιο της Γκράβας και πρωτοστάτης την περίοδο εκείνη στις καταλήψεις και στις μαθητικές διαδηλώσεις. Τότε όλο εκείνο το κίνημα το θεωρούσαν ως μια υγιή αντίδραση της νεολαίας, σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα, καθώς την «εξέγερση» των μαθητών για το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια την χρεώνουν στη «Χρυσή Αυγή».

Τότε, τη δεκαετία του ’90, κανείς δεν κόλλησε τη «ρετσινιά» του φασίστα και του ακροδεξιού στον Τσίπρα και στους ομοίους του που διαδήλωναν ανεμπόδιστα και μάλιστα έλεγαν τις απόψεις τους ελεύθερα ακόμα και στην κρατική τηλεόραση. Θυμίζουμε ότι η Άννα Παναγιωταρέα είχε πάρει συνέντευξη από τον καταληψία Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είχε όλη τη χρονική άνεση να εκφράσει τις απόψεις του και να καταχερίσει ακόμα και τον υπουργό Παιδείας που ήταν τότε ο Γεράσιμος Αρσένης. Αναφέρω το γεγονός ως δείγμα για το πώς λειτουργούσε πριν από 20 χρόνια η κρατική ΕΡΤ και όχι όπως σήμερα, καθώς οι αντίθετες φωνές δεν ακούγονται επειδή δεν συμφωνούν ο Παππάς, ο Πολάκης, ο Σκουρλέτης, ο Φλαμπουράρης και όλοι οι άλλοι «ηρακλείς» του συριζαϊκού στέμματος.

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε γιατί ο πρώτος διδάξας στη νεολαία τη μέθοδο της κατάληψης Αλέξης Τσίπρας σήμερα τηρεί σιγήν ιχθύος όταν ακούει τον υπουργό Παιδείας (συνοφρυωμένο) Κώστα Γαβρόγλου να δηλώνει, ως να ανακάλυψε την πυρίτιδα, ότι «ο φασισμός είναι συνώνυμο της βίας, της τρομοκράτησης, του σκοταδισμού, της ανελευθερίας». Και κάπου στην υπόθεση εμπλέκει και τη στυγνή δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Καταλαβαίνουμε, κύριε Γαβρόγλου. Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα.

Από τις εμβληματικές φαιδρότητες που εκστόμισε το τελευταίο διάστημα ο Τσίπρας είναι κι αυτή που είπε στη Βουλή (πιστεύω σοβαρά κι όχι ως αστείο) πριν από τρεις ημέρες: «Εμείς τις πρώτες πραγματικές δικές μας 100 μέρες τις κλείνουμε αύριο, που κλείνουμε 100 μέρες από την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια». Εάν σωστά ερμηνεύουμε τα όσα είπε ο ποιητής, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο μύχιος πόθος του δεν είναι απλώς να μηδενίσει το κοντέρ της διακυβέρνησης μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Αλλά να υπενθυμίσει ότι θα παραμείνει στην εξουσία, άμα τη λήξει της θητείας του, πάση θυσία.

Στα τελευταία ερανίσματα από τις πρόσφατες παρεμβάσεις του Τσίπρα πρέπει οπωσδήποτε να ενταχθεί και η προ ημερών (κρυφίως πάλι) επίσκεψή του στο χαροκαμένο Μάτι. Σε μια συνάντησή του με μερικούς κατοίκους είπε -μόνο- μερικές λέξεις, προκλητικές και αδιανόητες: «Ήρθαμε σήμερα που απεργούν οι δημοσιογράφοι για να μη λέτε ότι η επίσκεψή μας έχει να κάνει με επικοινωνιακά τεχνάσματα». Αποκωδικοποιώντας πάλι τη ρήση του ποιητή, παρατηρούμε πώς αντιλαμβάνεται μείζονα γεγονότα, τα οποία δεν συνάδουν με επικοινωνιακά τεχνάσματα που, βέβαια, τα χρησιμοποιεί σε κάθε δημόσια εμφάνισή του.

Με την εικόνα του ζει και πορεύεται διαρκώς, την οποία προσπαθεί να ωραιοποιήσει με κρύο και άνοστο χιούμορ. Στην ίδια επίσκεψη στο Μάτι προσπάθησε να… τονώσει το ηθικό των ανθρώπων που κλαίνε τους 99 νεκρούς λέγοντάς τους ότι «θα χάσουν τον Σπίρτζη από υπουργό γιατί τον ζήτησε ο Τραμπ να ανοικοδομήσει την Καλιφόρνια που επλήγη και εκείνη από τις φωτιές». Μακάβριο όσο και ανόητο χιούμορ γιατί απεδείχθη περίτρανα για άλλη μια φορά ότι ο Αλέξης Τσίπρας ζει εκτός τόπου και χρόνου. Δεν αντιλαμβάνεται ότι μιλούσε σε ανθρώπους που ζουν ακόμα στις στάχτες και τα καμένα, ταλαιπωρημένοι και δυστυχισμένοι από την απώλεια δικών τους ανθρώπων.

Όλα αυτά που έλαβαν χώρα μόνο τις τελευταίες ημέρες είναι γεγονότα που, όπως προαναφέραμε, προκαλούν τον κλαυσίγελο γιατί εκπορεύονται από έναν άνθρωπο μεσήλικα, ο οποίος φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχει αίσθηση του μέτρου αλλά συμπεριφέρεται κορδακιζόμενος ως λαϊκός κλαρινογαμπρός. Με το αμήχανο χαμόγελό του επιβεβαιώνει τη ρήση του Πιττακού του Μυτιληναίου -ενός εκ των επτά σοφών της αρχαίας Ελλάδος (650-570 π.Χ.)- που είχε πει: «Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον η». Δηλαδή «γελάει ο ανόητος κι ας μην υπάρχει τίποτα που να είναι αστείο»