Ειδησεογραφικό site

Το μεγάλο «ΟΧΙ» του Ανδρέα στο Σκοπιανό

«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και de facto) εφ΄ όσον το όνομα “Μακεδονία” χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων» Του Δ. Κεμπέ «Δεν πρόκειται να συναινέσω στην αναγνώριση εφόσον το όνομα χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία των Σκοπίων». Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο ηγέτης που άλλαξε τον ρου του έθνους καθιστώντας την ελληνική κοινωνία πρωταγωνίστρια στη σύγχρονη εποχή, ήταν ο μόνος που τόλμησε τον Απρίλιο του 1992 να υψώσει φωνή στεντόρεια για τη Μακεδονία σε παγκόσμιο επίπεδο όταν σύμπασα η Δεξιά ετοιμαζόταν να ξεπουλήσει το όνομα για να διατηρήσει τα οφίτσια της εξουσίας. Είκοσι δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, το «Κ» παρουσιάζει την ιστορική χειρόγραφη επιστολή του προς τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο (23/4/1992), στην οποία ανέφερε ρητώς και κατηγορηματικώς τα εξής: «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και de facto) εφ΄ όσον το όνομα “Μακεδονία” χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων». Ο Ανδρέας δεν υπολόγισε κανένα κόστος μπροστά στην πατρίδα. Η υγεία του είχε αρχίσει να επιβαρύνεται κι ο διεθνής παράγοντας περίμενε πώς και πώς στη γωνία για να τον ξεπαστρέψει πολιτικά. Όμως εκείνος τόλμησε και όχι μόνο κέρδισε για λογαριασμό της Ελλάδας αλλά σκόρπισε στους αέρηδες τα τραπουλόχαρτα της συντηρητικής παράταξης κυριαρχώντας στις κάλπες του Οκτωβρίου του 1993. Κι ήταν πολλοί εκείνοι που επιχείρησαν να βρομίσουν το όνομά του (σ.σ. και από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ) διακινώντας τη δήθεν πληροφορία ότι σε συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος περί τα τέλη του 1991, είχε προτείνει το όνομα «Σλαβομακεδονία» αλλά ζητούσε από τους συντρόφους του να μη μιλήσουν γιατί σκοπός του ήταν μόνο η στείρα αντιπολίτευση κατά της ΝΔ. Παρακάμπτουν όμως ότι ο Ανδρέας ως πρωθυπουργός το 1994 είχε επιβάλει εμπάργκο στους Σκοπιανούς επειδή τόλμησαν να… ψελλίσουν κάτι περί αξιώσεων. Αν ζούσε λίγο ακόμη τότε, το μόνο βέβαιο είναι ότι οι γείτονες σήμερα θα παρακαλούσαν γονυπετείς να σταθούν ως κρατίδιο. Τα γεγονότα δεν αμφισβητούνται και χάρη σ’ αυτή τη φυσιογνωμία η Ελλάδα των εξωνημένων της κυβέρνησης μπορεί ακόμη και σήμερα να διαπραγματεύεται όπως κι αν γίνεται αυτό. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Στα Συμβούλια των Πολιτικών Αρχηγών στις 18/2/1992 και 13/4/1992, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε υποστηρίξει σταθερά την αυτή θέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Στις 18/9/1993, στην πρωτόγνωρη σε όγκο και παλμό προεκλογική συγκέντρωση στην παραλία Θεσσαλονίκης, είπε την ιστορική φράση: «Το Όνομά μας είναι η ψυχή μας». Στις 7/10/1993, στην τελευταία μεγάλη συγκέντρωση εκείνης της προεκλογικής περιόδου στην Αθήνα, ξεκαθάρισε: «Δεν αναγνωρίζουμε κανένα κράτος με το όνομα “Μακεδονία” ή παράγωγά του, στα βόρεια σύνορά μας». ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Μετά από λίγες ημέρες, στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993, εκλέχτηκε πανηγυρικά πρωθυπουργός με κύριο λαϊκό αίτημα την επίδειξη εθνικής αξιοπρέπειας στο θέμα των Σκοπίων. Έτσι, στις 16/2/1994 κήρυξε οικονομικό αποκλεισμό στα προκλητικότατα Σκόπια, κλείνοντας τα ελληνικά σύνορα για μεταφορά προϊόντων και πετρελαίου, στριμώχνοντας με πρακτικό και αποτελεσματικό τρόπο τους αχαλίνωτους πλαστογράφους που είχαν ετοιμαστεί να εκδώσουν και χαρτονόμισμα με τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης (σχεδιάστηκε αλλά δεν κυκλοφόρησε), είχαν υιοθετήσει αυθαίρετα σαν σημαία τους τον ελληνικό δεκαεξάκτινο Ήλιο των Αρχαίων Μακεδόνων Βασιλέων (Ήλιος Βεργίνας) ενώ δε σταματούσαν να εκδίδουν χάρτες με τη δήθεν «αλύτρωτη» (σκλαβωμένη) «Μακεδονία του Αιγαίου». ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Το εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου ανάγκασε τους Σκοπιανούς να αλλάξουν σημαία και να εγκαταλείψουν τον Ήλιο της Μακεδονίας, να διευκρινίσουν-αποκηρύξουν αλυτρωτικά άρθρα του Συντάγματός τους, να αναγνωρίσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και να υποχρεωθούν σε διαπραγματεύσεις υπό τη μεσολάβηση του ΟΗΕ προκειμένου να αλλάξουν το απαράδεκτο για την Ελλάδα Όνομα («Μακεδονία»). Υπό αυτό το πνεύμα υπογράφηκε στις 13/9/1995 η λεγόμενη «Ενδιάμεση Συμφωνία» μέχρι να επέλθει η «Τελική» με τη νέα ονομασία των Σκοπίων, που θα έπρεπε, βάση όχι μόνο των ελληνικών αντιρρήσεων αλλά και της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας (26/6/1992) να μην περιέχει τον όρο «Μακεδονία»… Ο Ανδρέας τότε υπέγραψε τη Συμφωνία από πλεονεκτική θέση. ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ Δυστυχώς, όμως, ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε γρήγορα από τη ζωή στις 23 Ιουνίου 1996 και αυτό το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα η «Συμφωνία» όχι μόνο ετεροβαρής να γίνει αλλά και επαχθής, καθώς χάρη στην ανικανότητα και την αδιαφορία των επομένων κυβερνήσεων αποτέλεσε το άλλοθι των Σκοπίων, που τη χρησιμοποίησαν για να κερδίσουν κοντά 120 διμερείς αναγνωρίσεις με το όνομα «Μακεδονία».

369

«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και de facto) εφ΄ όσον το όνομα “Μακεδονία” χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων»

Του Δ. Κεμπέ

«Δεν πρόκειται να συναινέσω στην αναγνώριση εφόσον το όνομα χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία των Σκοπίων». Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο ηγέτης που άλλαξε τον ρου του έθνους καθιστώντας την ελληνική κοινωνία πρωταγωνίστρια στη σύγχρονη εποχή, ήταν ο μόνος που τόλμησε τον Απρίλιο του 1992 να υψώσει φωνή στεντόρεια για τη Μακεδονία σε παγκόσμιο επίπεδο όταν σύμπασα η Δεξιά ετοιμαζόταν να ξεπουλήσει το όνομα για να διατηρήσει τα οφίτσια της εξουσίας.
Είκοσι δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, το «Κ» παρουσιάζει την ιστορική χειρόγραφη επιστολή του προς τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο (23/4/1992), στην οποία ανέφερε ρητώς και κατηγορηματικώς τα εξής: «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και de facto) εφ΄ όσον το όνομα “Μακεδονία” χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων».
Ο Ανδρέας δεν υπολόγισε κανένα κόστος μπροστά στην πατρίδα. Η υγεία του είχε αρχίσει να επιβαρύνεται κι ο διεθνής παράγοντας περίμενε πώς και πώς στη γωνία για να τον ξεπαστρέψει πολιτικά. Όμως εκείνος τόλμησε και όχι μόνο κέρδισε για λογαριασμό της Ελλάδας αλλά σκόρπισε στους αέρηδες τα τραπουλόχαρτα της συντηρητικής παράταξης κυριαρχώντας στις κάλπες του Οκτωβρίου του 1993. Κι ήταν πολλοί εκείνοι που επιχείρησαν να βρομίσουν το όνομά του (σ.σ. και από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ) διακινώντας τη δήθεν πληροφορία ότι σε συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου του Κινήματος περί τα τέλη του 1991, είχε προτείνει το όνομα «Σλαβομακεδονία» αλλά ζητούσε από τους συντρόφους του να μη μιλήσουν γιατί σκοπός του ήταν μόνο η στείρα αντιπολίτευση κατά της ΝΔ. Παρακάμπτουν όμως ότι ο Ανδρέας ως πρωθυπουργός το 1994 είχε επιβάλει εμπάργκο στους Σκοπιανούς επειδή τόλμησαν να… ψελλίσουν κάτι περί αξιώσεων. Αν ζούσε λίγο ακόμη τότε, το μόνο βέβαιο είναι ότι οι γείτονες σήμερα θα παρακαλούσαν γονυπετείς να σταθούν ως κρατίδιο. Τα γεγονότα δεν αμφισβητούνται και χάρη σ’ αυτή τη φυσιογνωμία η Ελλάδα των εξωνημένων της κυβέρνησης μπορεί ακόμη και σήμερα να διαπραγματεύεται όπως κι αν γίνεται αυτό.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Στα Συμβούλια των Πολιτικών Αρχηγών στις 18/2/1992 και 13/4/1992, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε υποστηρίξει σταθερά την αυτή θέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον ΝΔ Αντώνη Σαμαρά.
Στις 18/9/1993, στην πρωτόγνωρη σε όγκο και παλμό προεκλογική συγκέντρωση στην παραλία Θεσσαλονίκης, είπε την ιστορική φράση: «Το Όνομά μας είναι η ψυχή μας». Στις 7/10/1993, στην τελευταία μεγάλη συγκέντρωση εκείνης της προεκλογικής περιόδου στην Αθήνα, ξεκαθάρισε: «Δεν αναγνωρίζουμε κανένα κράτος με το όνομα “Μακεδονία” ή παράγωγά του, στα βόρεια σύνορά μας».

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Μετά από λίγες ημέρες, στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993, εκλέχτηκε πανηγυρικά πρωθυπουργός με κύριο λαϊκό αίτημα την επίδειξη εθνικής αξιοπρέπειας στο θέμα των Σκοπίων. Έτσι, στις 16/2/1994 κήρυξε οικονομικό αποκλεισμό στα προκλητικότατα Σκόπια, κλείνοντας τα ελληνικά σύνορα για μεταφορά προϊόντων και πετρελαίου, στριμώχνοντας με πρακτικό και αποτελεσματικό τρόπο τους αχαλίνωτους πλαστογράφους που είχαν ετοιμαστεί να εκδώσουν και χαρτονόμισμα με τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης (σχεδιάστηκε αλλά δεν κυκλοφόρησε), είχαν υιοθετήσει αυθαίρετα σαν σημαία τους τον ελληνικό δεκαεξάκτινο Ήλιο των Αρχαίων Μακεδόνων Βασιλέων (Ήλιος Βεργίνας) ενώ δε σταματούσαν να εκδίδουν χάρτες με τη δήθεν «αλύτρωτη» (σκλαβωμένη) «Μακεδονία του Αιγαίου».

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Το εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου ανάγκασε τους Σκοπιανούς να αλλάξουν σημαία και να εγκαταλείψουν τον Ήλιο της Μακεδονίας, να διευκρινίσουν-αποκηρύξουν αλυτρωτικά άρθρα του Συντάγματός τους, να αναγνωρίσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και να υποχρεωθούν σε διαπραγματεύσεις υπό τη μεσολάβηση του ΟΗΕ προκειμένου να αλλάξουν το απαράδεκτο για την Ελλάδα Όνομα («Μακεδονία»). Υπό αυτό το πνεύμα υπογράφηκε στις 13/9/1995 η λεγόμενη «Ενδιάμεση Συμφωνία» μέχρι να επέλθει η «Τελική» με τη νέα ονομασία των Σκοπίων, που θα έπρεπε, βάση όχι μόνο των ελληνικών αντιρρήσεων αλλά και της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής της Λισαβόνας (26/6/1992) να μην περιέχει τον όρο «Μακεδονία»… Ο Ανδρέας τότε υπέγραψε τη Συμφωνία από πλεονεκτική θέση.

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

Δυστυχώς, όμως, ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε γρήγορα από τη ζωή στις 23 Ιουνίου 1996 και αυτό το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα η «Συμφωνία» όχι μόνο ετεροβαρής να γίνει αλλά και επαχθής, καθώς χάρη στην ανικανότητα και την αδιαφορία των επομένων κυβερνήσεων αποτέλεσε το άλλοθι των Σκοπίων, που τη χρησιμοποίησαν για να κερδίσουν κοντά 120 διμερείς αναγνωρίσεις με το όνομα «Μακεδονία».

Τα σχόλια είναι κλειστά.