Ειδησεογραφικό site

«Το μεγάλο μας Τσίρκο», το 1821 και ο Δράκος…

568

Σήμερα αντί για τις συνήθεις (δήθεν) αστείες εξυπνάδες μου, θα καταγράψω (σχεδόν) αυτούσια αποσπάσματα από το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλη. Ένα έργο- σταθμό που παίχτηκε από το θίασο Τζένης Καρέζη – Κώστα Καζάκου, με κορυφαίο του Χορού τον «Αρχάγγελο» της Κρήτης Νίκο Ξυλουρη, στο Θέατρο «Αθήναιον», απέναντι από το Μουσείο. Σε καιρούς δύσκολους…

Του Κούτα Μάρες

(Μπαίνουν ο Ρωμιός και το Ρωμιάκι. Είναι ντυμένοι σαν παλιάτσοι.)

ΡΩΜΙΟΣ : Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Επειδή η παράστασή μας ανατρέχει σε πολλά επεισόδια, εποχές, γεγονότα, η μικρή από δω και λόγου μου θα σας πληροφορούμε μέσες άκρες για το που βρισκόμαστε και γιατί. Έλα στο έργο μας.

ΡΩΜΙΑΚΙ : Α, ναι, ναι, στο έργο μας, στο έργο μας. Το έργο μας κυρίες και κύριοι μόνον υπόθεση και πυροτεχνήματα δεν έχει. Κατά τα άλλα όμως έχει μουσική, χορό, τραγούδι, γιατί λέει είναι ένα έργο που αποφάσισε να το ρίξει όξω να ξεθυμάνει.

ΡΩΜΙΟΣ : Θέλει να πει κυρίες και κύριοι ότι το έργο μας ήτο αδύνατο να τεθεί υπό περιορισμόν. Τι μας συμβαίνει όταν σκεφτόμαστε κάτι που δεν το χωράει ο νους μας ; Μας στρίβει !

ΡΩΜΙΑΚΙ : Μάλιστα. Τι κάνουμε όταν θέλουμε να πούμε κάτι και η κουβέντα μας δεν το χωράει ; Το στρίβουμε στο τραγούδι. Διότι το τραγούδι είναι μια κουβέντα που…τρελάθηκε. Κι όταν πάλι δεν μας φτάνει το τραγούδι τι κάνουμε ; το στρίβουμε στο χορό. Διότι ο χορός είναι ένα τραγούδι που ξανατρελάθηκε.

ΡΩΜΙΟΣ : Πολλά λες !

ΡΩΜΙΑΚΙ : Καλώς !

ΡΩΜΙΟΣ : Κυρίες και κύριοι, νομίζω ότι μπορούμε να αρχίσουμε (Ο Χορός μπαίνει στη σκηνή και τραγουδά)

ΧΟΡΟΣ :Όσα κι αν πω κι ότι κι αν δείτε να μη μου παραξενευτείτε Όσα χωράνε στην αλήθεια δεν τα βαστάν τα παραμύθια (Ο Χορός αποχωρεί)

ΡΩΜΙΟΣ : Ξέρεις ποια ιστορία θα πούμε σήμερα ;

ΡΩΜΙΑΚΙ : Όχι !

ΡΩΜΙΟΣ : Το εικοσιένα.

ΡΩΜΙΑΚΙ : Εύκολο πράγμα !

ΡΩΜΙΟΣ : (Εκνευρίζεται) Βρε κωθώνι έτσι εύκολο το έχεις να μιλήσει κανείς για το ποιοι ήταν οι ελευθερωτές αυτού του τόπου και τι απογίνανε ;

ΡΩΜΙΑΚΙ : (Στους θεατές). Αυτός είναι εντελώς αστοιχείωτος.(Στο Ρωμιό) Άσε με βρε παιδάκι μου να τα πω εγώ που τα ξέρω. Λοιπόν κυρίες και κύριοι, εκείνα τα χρόνια η Ελλάδα ήταν πολύ σκλαβωμένη και ήρθε ο εγγλέζικος στόλος, ήρθε ο γαλλικός στόλος, ήρθε ο ρώσικος στόλος και πολεμήσανε τους Τούρκους και κατασκοτωθήκανε οι άνθρωποι και έτσι μας βοηθήσανε και ελευθερωθήκαμε… Για να πάρουν πίσω, να τους ξεπληρώσουμε, δηλαδή και τα λεφτά που λίγο πριν μας είχανε δανείσει…

ΡΩΜΙΟΣ : (Σαν να γρυλίζει) Μάλιστα !

ΡΩΜΙΑΚΙ : Kαι μετά πτωχεύσαμε… Κι από τότε όλοι αυτοί γίνανε προστάτες μας και σύμμαχοί μας και ήρθανε κι άλλοι ύστερα και αυστριακοί και Ιερά Συμμαχία κι έχουμε πάντα πρώτης τάξεως συμμάχους και δεν μπορεί να μας πειράξει κανένας !…Κι έτσι όταν μετά ξανά-ξανά πτωχεύσαμε έβαλαν πάλι μεσίτες να ψάξουνε, έβαλαν αγγελίες στις εφημερίδες, έβαλαν τελάληδες. Ελάτε κύριε Χατζηαβάτη μου, σας περιμένουμε.

(Ρωμιός και Ρωμιάκι αποσύρονται. Ο Χατζηαβάτης σηκώνεται μέσα από το κοινό και απαγγέλλει ενώ ταυτόχρονα ανεβαίνει σιγά – σιγά στη σκηνή. Στη μια γωνιά τηςσκηνής, κοιμάται κατάχαμα ο Καραγκιόζης…).

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ : Ακούσατε, ακούσατε. Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Δανοί,Γερμανοί, Ισπανοί, Αμερικανοί, ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί…Ζητείται προστάτης δια έθνος πτωχόν, αλλά ενάρετον, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένον, αλλά ωραίον και εις καλήν κατάστασιν. (Πάει έξω από την παράγκα του Καραγκιόζη). Ακούσατε,ακούσατε… (ο Καραγκιόζης ξυπνάει και τον κοιτάζει αγριεμένος). Ακούσατε, ακού… (Ο Καραγκιόζης του δίνει μια δυνατή καρπαζιά)….άααααααχ τοκεφαλάκι μου !!! Να χαθείς παλιάνθρωπε, απολίτιστε, αγριάνθρωπε, γιατί με χτυπάςμωρέ ;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ : Γιατί φωνάζεις όξω από την παράγκα και κοιμάται η οικογένεια ;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ : Καραγκιόζη μου, έχω το καθήκον να διαλαλήσω παντού, ότι οι δύστυχοι ραγιάδες αναζητούν σωτήρα, αναζητούν προστάτη…

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ : Τώρα μάλιστα. Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει Χατζατζάρη.

(Εμφανίζονται επί σκηνής οι τέσσερεις Μεγάλες Προστάτιδες Δανειακές Δυνάμεις και ο Σύμβουλος Δανειστής. Χορεύουν και τραγουδούν).

Α΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Ταπεζιτο- κρατορίαααα

Β΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Μισθο-τρομοκρατίαααα

Γ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Εργασιο- αναρχίαααα

Δ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Υπερταμειο- ξεπουληματομανίαααα

 

ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ : Χρεο- αποικιοκρατίααααα… Ιερά Δημοσιονομική Πειθαρχίααααα. Και …Είμαστε τέσσερις δυνάμεις/Με καθήκοντα υψηλά /Η Ευρώπη να μην πάθει από των μικρών τα λάθη. Τρα λα λα λα λα λα λα

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Διαθέτουμε και πρόθυμους διαπραγματευτάδες, ειδικούς για τους ραγιάδες !

(Κι ενώ οι Μεγάλες Προστάτιδες Δανειακές Δυνάμεις και ο Σύμβουλος Δανειστής παραμένουν επί σκηνής περνάει ο εξαθλιωμένος Λαός).

Ο ΛΑΟΣ: Πονώ για τις μελλούμενες γενιές , τους δουλευτές της φάμπρικας τους χερομάχους, τις πλύστρες, τους χαμάληδες, τους φοιτητές, τους οικοδόμους, τους ξωμάχους. Όχι γι’ αυτούς που δίκαια μας άφησαν μονάχους και πήγανε και διαπρέπουνε με την αξία τους στα ξένα … Γι’ αυτούς τους λίγους που θα μείνουμε εδώ… Γι αυτούς που δεν γεννάμε παιδιά από φόβο και που γινόμαστε εκούσιο έρμαιο στο χρόνο… Κι όμως, γερνάω αδικαίωτα και καταδικασμένα… Κουράστηκα, δε μου ‘μεινε σταλιά δύναμη να σηκώσω το κεφάλι, απότυχα και για άλλη μια φορά με κυβερνούνε άλλοι.

(Ο Λαός αποχωρεί από τη σκηνή. Εμφανίζεται ο Πρόθυμος Διαπραγματευτής και παίρνει θέση δίπλα στις Μεγάλες Προστάτιδες Δανειακές Δυνάμεις και τον Σύμβουλο Δανειστή).

ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ: Πρέπει ν’ αποφασίσετε  τι στάση θα τηρήσετε.

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: (απειλητικά) Διατηρείτε το στάτους κβο… άντε για να μη σας πω…

Α΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Να έχουν εθνική κυριαρχία ή να μην έχουν ;

Β΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Αφού χρωστάνε  γιατί να έχουν ;

Γ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Θα τους παρέσυραν αυτοί που έχουν !

Δ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Να αρκεστούν εις αυτά που έχουν !

Α΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Δεν είναι και ώριμοι για να την έχουν !

Β΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Είναι κι ανώριμοι για να την έχουν.

Γ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Για το καλό τους ας μην την έχουν.

Δ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Δεν επιτρέπεται και να την έχουν.

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Αποφασίζετε να μην την έχουν;

ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ : Να μην την έχουν.

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Και αν επιμένουν να την έχουν ;

ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ: Και αν το έχουν χωρίς να το έχουν ;

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Τι εννοείτε έχουν – δεν έχουν ;

ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ: Εάν νομίζουν ότι την έχουν και εις την ουσία δεν την έχουν!

ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Αυτοί θα χαίρουν πως την έχουν και μεις θα ξέρουμε πως δεν την έχουν !

ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ: Έτσι θα έχουν χωρίς να έχουν και δε θα έχουν ενώ θα έχουν.

Α΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ :Αποφασίζουμε να έχουν;

Β΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ : Εάν εμποδίσουμε να έχουν υπάρχει κίνδυνος να έχουν.

Γ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Ο μόνος τρόπος να μην έχουν, είναι να αφήσουμε να έχουν.

Δ΄ΔΑΝΕΙΣΤΗΣ: Παράδειγμα όσα δεν έχουν. Είναι όσα αφήσαμε να έχουν.

ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ: Να έχουν.(Αποχωρούν τραγουδώντας).

ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ : Χρεο- αποικιοκρατίααααα… Ιερά Δημοσιονομική Πειθαρχίααααα. Και.. Είμαστε τέσσερις δυνάμεις/Με καθήκοντα υψηλά /Η Ευρώπη να μην πάθει από των μικρών τα λάθη. Τρα λα λα λα λα λα λα

(Ξαναμπαίνουν στη σκηνή ο Ρωμιός και το Ρωμιάκι).

ΡΩΜΙΑΚΙ : Εκείνο λοιπόν τον καιρό, του ‘21, όπως σε κάθε δύσκολο καιρό, ήταν πολλοί εκείνοι που βγήκαν απ’ το πετσί τους. Άνθρωποι που δεν τους έπιανε το μάτι σου, με το τίποτα, ο Γιάννης, ο Τάσος, ο Μανόλης, η Λένω, η Δέσπω, αυτή η σιωπηλή στρατιά, αυτοί οι ωραίοι δικοί μας, σπρώχναν για καλά τον καιρό προς την ελευθερία και την ειρήνη. Για μια ελευθερία που πριν έρθει φαινότανε τόσο πλατιά. Και για μια ειρήνη που ακόμα γι’ αυτήν αγωνιζόμαστε. (μπαίνει ξανά ο Ρωμιός)

ΡΩΜΙΟΣ : Κυρίες και κύριοι, κάπου εδώ το έργο μας τελειώνει. Όμως δε θα σας αφήσουμε να φύγετε πικραμένοι, όχι γιατί σας κάνουμε τη χάρη αλλά γιατί έτσι γίνεται πάντα και στη ζωή. Πάει να πει στον τόπο μας. Οι ρίζες μας είναι βαθιές, το χώμα δικό μας. Κόβω, κόβεις, κόβει, κόβουμε, κόβετε, κόβουν τα κλαριά μας, τον κορμό μας, μα το χώμα ξαναφουσκώνει. Μια πράσινη φωνούλα ξαναβγαίνει και φωνάζει «εδώ είμαι».

ΡΩΜΙΑΚΙ : Ο Δράκος είναι εκεί και θα ‘ναι κι αύριο και μεθαύριο. Ξερογλείφεται τον βλέπετε ; Είδε πως σκότωσαν την παρέα του Καραγκιόζη και περιμένει να τους φάει. Όμως δεν θα τους φάει. Κι ούτε τους σκότωσαν…(Σιγά – σιγά και με πολύ αργό ρυθμό ακούγεται μπάσος ήχος τύμπανου). Αν δεν με πιστεύετε, βάλτε το αυτί σας στο χώμα και ακούστε… (ο ήχος δυναμώνει και ο ρυθμός γίνεται πιο γρήγορος).Η γη μας χτυπάει με ογδόντα σφυγμούς…(ο ήχος δυναμώνει και ο ρυθμός γίνεται πιο γρήγορος).Ωραίους σαν από παλιό τύμπανο…(ο ήχος δυναμώνει και ο ρυθμός γίνεται ακόμα πιο γρήγορος).Κάτι γίνεται…(ο ήχος δυναμώνει και ο ρυθμός γίνεται ακόμα πιο γρήγορος).Κάτι γίνεται…(ο ήχος δυναμώνει και ο ρυθμός γίνεται ακόμα πιο γρήγορος. Το τύμπανο σταματά απότομα. Ο Χορός μπαίνει στη σκηνή και τραγουδά).

ΧΟΡΟΣ: Φίλοι κι αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά, στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεριανούν μες τα στενά. /Φίλοι κι αδέρφια, μανάδες, γέροι και παιδιά. /Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει, κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό.

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.