Ειδησεογραφικό site

Το αριστερό όνειρο και ο «τρελός» βασιλιάς

277

Η έφεση του Αλέξη Τσίπρα προς την ποίηση είναι γνωστή τοις πάσι. Την ανέδειξε, άλλωστε, και λίαν προσφάτως όταν στο πρωτομαγιάτικο μήνυμά του επικαλέστηκε τα παρακάτω «λόγια» του Ρήγα Γκόλφη: «Νέα ψυχή, που τίναξες τον τρόμο του δειλού, την απάτη και το ψέμα, τον ζωντανό αγωνίσου τον αγώνα».

Του Κούτα Μάρες

Εκείνο που δεν γνωρίζουν οι πολλοί είναι πως η ποίηση αποτελεί την καταφυγή του, την ψυχοθεραπεία του για να αντέξει το άγος που του έχει επιβάλει αυτή η «ψεύτικη ζωή». Αυτή που τον έριξε στου πόνου την άκρη, να καταντήσει πρωθυπουργός -μετά από τρεις κάλπες- σε μια τέτοια μνημονιακή χώρα και έκτοτε να ξημεροβραδιάζεται με την αγωνία πώς θα τη «βγάλει καθαρή» μέχρι τις… μεθεπόμενες εκλογές. Αγαπημένος του ποιητής είναι ο Βάρναλης. Ιδιαίτερα εκείνο που γράφει σε ένα σημείο. Εκείνο το «φρόνιμα και ταχτικά πάω με κείνον που νικά». Το έχει κάνει ευαγγέλιο, αν και κάποιοι παλιοί συμμαθητές του από το 15μελές επιμένουν να του λένε πως μάλλον δεν κατάλαβε «τι ήθελε να πει ο ποιητής». Σύμφωνα, λοιπόν, με τις (πάντα ανεπιβεβαίωτες) πληροφορίες της στήλης, με τον Βάρναλη στο προσκεφάλι κοιμάται κάθε βράδυ πλάι στην Περιστέρα-Πιτσούνα-Μπέτυ Μπαζιάνα, τη συντρόφισσα του βίου του για να βλέπει όνειρα ως γνήσιος Αριστερός. Γιατί σε αυτά τα όνειρα και οι «αυταπάτες» γίνονται πραγματικότητα και οι «απάτες» βρίσκουν άλλοθι, κατά τον στίχο: η ύπαρξή σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά. Τάχα η θέληση σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος; Αχ, πού ‘σαι νιότη, πού ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος». Το ίδιο συνέβη και τη νύχτα της Τρίτης. Την επομένη θα συναντούσε τον μισητό διάδοχο του βρετανικού θρόνου Κάρολο…

Στην αρχή ονειρεύτηκε τον Καρανίκα (ή μήπως ήταν ο Φίλης μετά από μακρά περίοδο… νευρικής ανορεξίας;) να τον κυνηγά στους διαδρόμους του Μαξίμου παρέα με την Drag Queen Τάνια Κέλλυ (ή μήπως ήταν το Τζέισον-Αντιγόνη) και να του κάνει τον «Τρελό» (του Βάρναλη έργο είναι κι αυτός) ανακράζοντας: «Χίλια χέρια κι άρματα/ να ‘χα να σας φράξω,/ να ‘χα και δυο κέρατα/ τον οχτρό να σκιάξω (…). Να χαμ’ ένα βασιλιά,/ για να μας θαμπώνει,/ με λειρί στο κούτελο,/ και φωνή τρομπόνι./ Όλα εδώ χάμου ψεύτικα./ Δε σ’ έζησα, ονειρεύτηκα,/ μαύρη ζωή, όλη πίκρα./ Μα θα χαρώ σε, λευτεριά,/ αιώνια αλήθεια κι ομορφιά,/ σαν θα περάσω αντίκρα».

Μετά είδε τον πρίγκιπα, ο οποίος ενώ χαιρετούσε τον μπάτλερ του Προεδρικού Μεγάρου προσφωνώντας τον ως «mister prime minister», του ζήτησε να του φέρει ένα ποτήρι νερό γιατί είχε στεγνώσει το στόμα του. Τον είχε μπερδέψει το… dress code. Όταν κατάλαβε το λάθος του, του ζήτησε συγγνώμη και για να σπάσει ο πάγος τον ρώτησε «πώς πάει η ελληνική οικονομία». Εκείνος, για να είναι σίγουρος πως θα καταλάβει τα… αγγλικά του, του επανέλαβε την παροιμία που είχε πει λίγους μήνες νωρίτερα στην Ουάσινγκτον και είχε αφήσει με ανοιχτό το στόμα ολόκληρη την Αμερική. Μεταφέρω αυτούσιο τον διάλογο:

ΤΣΙΠΡΑΣ (σε δικά του Αγγλικά): «There is an expression in Greece “we have already eaten the camel and now there is the queue”. (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: «Υπάρχει μια έκφραση στην Ελλάδα: “Φάγαμε την καμήλα και μας έμεινε η ουρά”»).

ΚΑΡΟΛΟΣ (σε δικά του Ελληνικά, κοιτώντας δεξιά κι αριστερά): Μα έχει ουρά η Καμήλα;

ΤΣΙΠΡΑΣ (σε άπταιστα Ελληνικά): Αμέ… Δεν την έχεις δει.

ΚΑΡΟΛΟΣ: Μα τι μου λες τώρα… Η Καμήλα είναι γυναίκα μου.

ΤΣΙΠΡΑΣ: Τι να σου κάνω κι εγώ, μωρέ…

(Στο σημείο αυτό έρχεται η Περιστέρα-Πιτσούνα-Μπέτυ Μπαζιάνα. Ο Κάρολος τη χαιρετά.)

ΚΑΡΟΛΟΣ: Έμαθα, κυρία πρωθυπουργού, πως αύριο θα συνοδεύσετε τη δούκισσα Καμήλα κατά την επίσκεψή της στο Μουσείο Μπενάκη.

(Από το πουθενά, παρεμβαίνει ο Καρανίκας. Ε, όνειρο είναι. Συμβαίνουν αυτά!)

ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ (σχολιάζει στο αυτί του Αλέξη): Πλάκα έχει… Καμήλα η μία, Περιστέρα η άλλη, αυτό δεν θα είναι πια το Μουσείο Μπενάκη, το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο θα είναι… Πάντως, Αλέξη, τον «γουστάρω» αυτόν τον γαλαζοαίματο… Μου μοιάζει σε πολλά. Στον Στρατό είχε μέσον, δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, τρώει από τα έτοιμα, κεράτωνε για πολλά χρόνια τη γυναίκα του και ζει ακόμη με τη μητέρα του. Είναι τυχαίο ότι έχει ελληνικό αίμα;

(Ο Καρανίκας, όπως ήρθε από το πουθενά, έτσι και εξαφανίζεται. Ε, όνειρο είναι. Συμβαίνουν αυτά!)

ΚΑΡΟΛΟΣ (οδεύοντας προς το τραπέζι ρωτά την Μπαζιάνα): Οι Έλληνες έχουν υποφέρει στα χρόνια της οικονομικής κρίσης;

ΠΙΤΣΟΥΝΑ-ΜΠΕΤΥ: Έχουνε πλαντάξει στη σφυρίδα. Την τρώνε κάθε 15η Ιουλίου και κλαίνε με μαύρο δάκρυ. Κλαίω κι εγώ μαζί τους.

ΚΑΡΟΛΟΣ (παίρνει ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι και κάνει πρόποση): Στην υγειά της πρώτης φοράς Αριστεράς, λοιπόν…

ΠΙΤΣΟΥΝΑ-ΜΠΕΤΥ (θυμάται τα κομματικά νιάτα της και αναφωνεί συγκινημένη): Στην υγειά του Ριζοσπαστικού, Φιλοβασιλικού, Αμερικανόφιλου, Μερκελικού Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου…

(Κάπου εδώ το όνειρο του Αλέξη λαμβάνει τέλος… Όπως το «όνειρο» της Γιάννας Τερζή στη Γιουροβίζιον.)

… Και όπως έγραψε χρήστης του Διαδικτύου: «Τελικά με τον #τσιπρας ζούμε μεγάλες βασιλικές στιγμές από τα lidl… Την Κυριακή μας επισκέφτηκε ο Αλβέρτος Β’, την Τετάρτη ο Κάρολος. Τόσους πρίγκιπες στην Αθήνα δεν έχει φέρει ούτε ο Τσάκας… Λέτε να τους ψήνει ο Αλέξης για να αγοράσουν τον… Παναθηναϊκό;».

Τα σχόλια είναι κλειστά.