Της Ρούλας Γεωργακοπούλου: Το θηρίο του Δεκαπενταύγουστου

Πότε πρέπει να μιλάει ο πνευματικός κόσμος;

Μοιάζει πολύ με αυτό της Μεγάλης Παρασκευής. Όπου και να το τρακάρεις, στην Αθήνα ή στην ύπαιθρο χώρα, έχει ακριβώς τα ίδια χούγια. Καλλιεργεί μεγάλες προσδοκίες και αποδίδει πελώριες ματαιώσεις. Εμφανίζεται μεταξύ χειλέων και κύλικος, πώς να του ξεφύγεις; Μια ιδέα είναι να το αφήσεις να περάσει από πάνω σου, να κάνεις τον ψόφιο κοριό μέχρι να ξαναχαθεί βαθιά στην κρύπτη του χρόνου. Του χρόνου σου. Μια άλλη ιδέα είναι να το συνεριστείς, να αναμετρηθείς με την κοινοτοπία του και να μην κερδίσεις έτσι ούτε μισό γκέιμ. Φρέσκα φασούλια: Παπαχρήστου ή ανάθεμα; Δημητριάδης ή Μάρκαρης; Η φύση μου με εξωθεί να μπλέξω με το δεύτερο. Να δω. Γιατί ο πνευματικός κόσμος κάνει μόκο λες και δεν τρέχει τίποτα σ’ αυτη τη χώρα;

Σαν παιδί μιας γενιάς που υπέφερε τα μέγιστα από την υπερβολική εξωστρέφεια των πνευματικών της ανθρώπων, λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή τη σιωπή την βρίσκω σχεδόν ανακουφιστική. Δεν φλέγομαι καθόλου να μάθω τι φρονούν για το πολιτικό μας δράμα ο Παντελής Βούλγαρης, η Ιωάννα Καρυστιάνη, η Ρέα Γαλανάκη, ο Πέτρος Μάρκαρης ή όποιος άλλος εγκαλείται από τον συγγραφέα Δημητριάδη. Και βασικά, τι να τις κάνω τις δηλώσεις όταν έρχονται κατόπιν ωρίμου σκέψεως και ως κατακλείδα; Σκοπός είναι, ο πνευματικός άνθρωπος να λειτουργεί σαν προπέτης. Να βλέπει τη φάση την ίδια ώρα που την βλέπεις κι εσύ κι όχι όταν με το καλό θα’χει σκουπίσει τα γυαλιά του για να μελετήσει με το πάσο του τα σφάγια.
Ως άνθρωπος και ως σφάγιον, αυτή την απαίτηση έχω. Μπορώ; Μπορώ να εντοπίσω και κυρίως να ονομάσω αυτούς που μίλησαν την ώρα που έπρεπε διακινδυνεύοντας τα πάντα, καριέρα, φήμη, σωματική ακεραιότητα; Θα πω μερικούς, βάλτε κι εσείς τους δικούς σας. Τον Νίκο Πορτοκάλογλου, ή τον Χρήστο Χωμενίδη ή τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Μια νέα γενιά «πνευματικών ανθρώπων» που δεν έχουν χαρακτηριστικά παλιάς κοπής ταγού αλλά σύγχρονου πολίτη. Που το έργο τους δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να φουσκώσει από την αποκοτιά τους.

Οι διαστάσεις που δίνουμε στα πράγματα. Αυτές είναι που απελευθερώνουν το θηρίο.

 

Πηγή: athensvoice.gr