Θαύμα! Τα 5,5 δισ. ευρώ δεν αφορούν εμάς!

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Είναι αλήθεια πως ώρες-ώρες, με υπερβαίνει η ευκολία και η άνεση με την οποία οι Συριζαίοι μας πλασάρουν ως τελειωμένη τη συμφωνία της αξιολόγησης αλλά οι ανερυθρίαστοι ισχυρισμοί τους, πως από τα μέτρα των 5,5 δισ. που θα μας επιβάλλουν δεν πρόκειται να θιγούν  ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις και άρα ούτε το βιοτικό μας επίπεδο!

Δεν θίγονται λένε οι υφιστάμενες συντάξεις και οι φόροι που θα επιβληθούν  είναι μικροί και άνευ σημασίας γιατί δεν αφορούν την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων αλλά λίγους και έχοντες!

Αν είναι έτσι όμως σύντροφοι, εξηγήστε μας από που θα βρεθούν αυτά τα 5,5 δισ.;
Μιλάμε για δισ. και όχι για κάποιες  χιλιάδες ή μερικά  εκατομμύρια.

Πως θα γίνει εξοικονόμηση 1,8 δισ  σε μια χρονιά από το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, χωρίς να θιγούν οι ασφαλισμένοι;

Μήπως οι περικοπές στις επικουρικές συντάξεις δεν αφορούν χρήμα αλλά κόκκους άμμου;

Μήπως οι αυξήσεις στους φορολογικούς συντελεστές, η μείωση του αφορολόγητου, η κατάργηση και των τελευταίων  φοροαπαλλαγών  ευπαθών κοινωνικών ομάδων, η αύξηση των έμμεσων φόρων(ΦΠΑ 24% στα τρόφιμα, αύξηση στη βενζίνη το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα ποτά, τα τσιγάρα κλπ) αφορούν τους Γερμανούς πολίτες και δεν τόχουμε καταλάβει;

Μήπως η αύξηση των φόρων στην κινητή τηλεφωνία, στο internet, τη συνδρομητική τηλεόραση αφορούν τους Γάλλους πολίτες και παρανοήσαμε;

Μήπως οι κατά 30% μικρότερες συντάξεις που θα παίρνουν προσεχώς οι  μελλοντικοί συνταξιούχοι,  αφορούν τους Ολλανδούς εργαζόμενους και πέσαμε θύματα παραπληροφόρησης;

Μήπως η εθνική σύνταξη που έπεσε από τα 486 ευρώ στα  330-384 ευρώ είναι οφθαλμαπάτη και στην ουσία πρόκειται για αύξηση;

Κι αν είναι όλα τόσα ωραία και δίκαια, τότε γιατί δεν την κλείνετε τη ρημάδα  την αξιολόγηση να πάνε στο καλό οι τροΐκανοί  και να μετρήσουμε τις πληγές από τη σκληρή διαπραγμάτευση;
θα πείτε, μα δεν είναι μόνο το πακέτο των 5,5 δισ. Είναι και η κάβα μέτρων 3,5 δισ,που απαιτεί το ΔΝΤ, ομού μετά των Γερμανών και της παρέας τους. Ένα πακέτο απότοκο των παλινωδιών και των αδικαιολόγητων καθυστερήσεων που έτρωσαν περαιτέρω την αξιοπιστία της χώρας και απολέσαμε τα όποια ψήγματα σοβαρότητας διαθέταμε και τώρα δεν μας εμπιστεύονται.

Και έτσι η μάχη ( τρόπος του λέγειν)γίνεται αν  τα  μέτρα κάβα, θα συγκεκριμενοποιηθούν και θα ονομαστικοποιηθούν ώστε να τίθενται αυτόματα σε εφαρμογή μόλις παρεκκλίνουμε από τους στόχους ή αν θα μπει ένας αυτόματος κόφτης όπως επιθυμεί η ελληνική πλευρά αν και είναι άγνωστο επί του παρόντος στους μη “μυημένους” πως ακριβώς θα λειτουργεί  αυτός ο κόφτης και από που θα κόβει, αν και το υποψιαζόμαστε. Έχουν δει άλλωστε τα μάτια μας όλα τα τελευταία χρόνια τόσα, που δεν πρόκειται να πέσουμε από τα σύννεφα. Οι μόνοι που δεν πρέπει να ανησυχούν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί είναι προστατευόμενο είδος. Κάτι σαν την καρέτα-καρέτα!

Πάντως η διακινούμενη αισιοδοξία ότι θα κλείσουν όλα  τη  επόμενη Δευτέρα στο Eurogroup,  γιατί δεν πείθει κανένα, όσο κι αν ακόμα κι οι ξένοι μιλούν για την αναγκαιότητα της κατάληξης; Μήπως εντάσσεται  κι αυτή( η αισιοδοξία) στη χορεία  όλων  των αστοχιών  της κυβέρνησης στους  16 μήνες που διαχειρίζεται τις τύχες μας;

Ή στηρίζεται στο νόμο των πιθανοτήτων πως έ ,αφού δεν μας βγήκαν 100 στόχοι και δεσμεύσεις, δεν μπορεί κάποτε θα  το πετύχουμε!

Όπως και νάχει , έχουμε ακόμα δρόμο και σύμμαχος της κυβέρνησης  σε αυτή τη φάση, είναι ο απηυδισμένος κόσμος που πλέον δεν ασχολείται κι ούτε θέλει να ξέρει τι κάνει η κυβέρνηση γιατί η δική του καθημερινότητα είναι τόσο σκληρή που του είναι αδιάφορο πια, αν κινδυνεύουμε ξανά με Grexit  ή με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, πολλώ δε μάλλον που έχει αναισθητοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τα καθημερινά ψέμματα και τις καθεστωτικές πρακτικές που έχουν εισαχθεί στο δημόσιο βίο.