Ταχυδακτυλουργοί σε κατάσταση σοκ

Του Γρηγόρη Νικολόπουλου

Η κυβέρνηση βρίσκεται πραγματικά σε σχιζοφρενική κατάσταση. Από τη μία αντιλαμβάνεται ότι αυτά που πίστευε επί δεκαετίες και θα ήθελε να κάνει είναι ανέφικτα και λανθασμένα και από την άλλη ότι αυτά που πρέπει να κάνει για να βγει η χώρα από την κρίση δεν θέλει να τα κάνει.

Γιατί δεν θέλει; Διότι δεν ταιριάζουν στην ιδεολογία της, διότι είναι όλα αυτά τα οποία πολέμαγε επί δεκαετίες, διότι άλλα έλεγε ότι θα κάνει πριν γίνει κυβέρνηση και διότι αν τα κάνει σβήνει διά παντός τον ήδη μισοσβησμένο μύθο της Αριστεράς στην Ελλάδα.

Προκειμένου να βγει, λοιπόν, από αυτό το σχιζοφρενικό αδιέξοδο, η κυβέρνηση αναζητεί επικοινωνιακά κόλπα. Πώς δηλαδή θα κάνει αυτά που την αναγκάζουν οι ξένοι -και η πραγματικότητα- να κάνει, αλλά θα πει ότι δεν τα έκανε. Πώς θα επιβάλει μέτρα λιτότητας παρουσιάζοντάς τα ως «δημοσιονομικά ουδέτερα». Πώς θα εξαγοράσει τους ψηφοφόρους των αδύναμων οικονομικά ομάδων, ενώ παράλληλα θα καταργεί το αφορολόγητο όριο. Πώς θα προσελκύσει επενδύσεις από τις επιχειρήσεις διατηρώντας παράλληλα την επιθετικότητά της εναντίον των επιχειρήσεων.

Μοιάζει σήμερα η κυβέρνηση με ταχυδακτυλουργό που έχει πετάξει ταυτόχρονα πολλές κορύνες στον αέρα και προσπαθεί να τις πιάσει όπως-όπως για να μην του πέσουν κάτω. Και το απογοητευμένο κοινό ανέχεται αυτό το αποτυχημένο σόου προς το παρόν, αλλά τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχτηκε ένα χλιαρό χειροκρότημα ευγενείας για την προσπάθεια και τώρα βρισκόμαστε στη φάση που αρχίζουν τα γιουχαΐσματα από τους θεατές.
Η αλήθεια είναι ότι οι στόχοι που θέτει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση είναι σωστοί. Ο αντιπρόεδρός της Γιάννης Δραγασάκης περιέγραφε σε μια μικρή ομάδα δημοσιογράφων έξω από το Συνεδριακό Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών που έγινε το -πολύ πετυχημένο είναι αλήθεια- Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να προκαλέσει ένα επενδυτικό σοκ και παράλληλα να τονώσει την απασχόληση.

Στόχοι σωστοί και αναγκαίοι.
Ο ίδιος, όμως, ο κ. Δραγασάκης έλεγε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει όπως υποδεικνύουν οι δανειστές, αλλά με έναν πρωτότυπο τρόπο. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη δεν έχει βρεθεί ο πρωτότυπος τρόπος.
Η κυβέρνηση δεν θέλει να μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων, αλλά θέλει επενδύσεις. Η κυβέρνηση θέλει αύξηση της απασχόλησης, αλλά αν υπάρξουν επενδύσεις αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Ποιος είναι ο πρωτότυπος τρόπος που αναζητούν ο κ. Δραγασάκης και η κυβέρνηση;
Ο πολύ παλιός κλασικός τρόπος της ανάπτυξης μέσω δημοσίων επενδύσεων, τόνωσης της κατανάλωσης και μείωσης της ανεργίας μέσω προσλήψεων στο Δημόσιο.
Αυτόν θεωρεί πρωτότυπο τρόπο ο κ. Δραγασάκης, αλλά γνωρίζει ότι είναι ανέφικτος.

Πώς θα πετύχει η κυβέρνηση την προσέλκυση επενδύσεων, ελληνικών και ξένων, αν δεν κερδίσει πρώτα την εμπιστοσύνη των αγορών; Πώς θα έρθουν επενδύσεις αν δεν είναι σταθερό και βελτιούμενο το φορολογικό καθεστώς των επιχειρήσεων; Προφανώς το DNA του κ. Δραγασάκη και συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ τού προκαλεί αλλεργία όταν συζητιέται η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των «πλουσίων».

Ομως αν δεν υπάρξει απόλυτη βεβαιότητα στην επενδυτική κοινότητα ότι η φορολόγηση των επιχειρήσεων θα σταθεροποιηθεί, ότι αποκλείεται να αυξηθεί και ακόμη καλύτερα ότι θα κινηθεί πτωτικά, επένδυση δεν πρόκειται να γίνει. Διότι οι επιχειρήσεις δεν επενδύουν όταν υπάρχει αβεβαιότητα. Και στην Ελλάδα σήμερα, εξαιτίας της αντίθεσης του ΣΥΡΙΖΑ με τη μεσαία τάξη την οποία υπερφορολόγησε μέχρι θανάτου και των επιχειρήσεων τις οποίες απλώς ανέχεται ως αναγκαίο κακό, υπάρχει τόσο αρνητικό επενδυτικό κλίμα που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπάρξει σοβαρή και βιώσιμη ανάπτυξη μέσω επενδύσεων.

Και καθώς δεν μπορεί να πετύχει τον πρώτο στόχο, δηλαδή των επενδύσεων, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτυγχάνει και στον δεύτερο, δηλαδή στην αύξηση της απασχόλησης.
Αντιλαμβάνονται ότι το μοντέλο που είχαν πάντα στο μυαλό τους για την οικονομία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να λειτουργήσει, αλλά αδυνατούν να εφαρμόσουν μια πολιτική την οποία πολεμούσαν και θεωρητικά, και στους δρόμους επί δεκαετίες.

Είναι πράγματι δυσάρεστο να βρίσκονται οι άνθρωποι σε αυτή την κατάσταση, αλλά κάποια στιγμή πρέπει ο ρεαλισμός να επικρατήσει. Πρέπει να πάρουν οι ίδιοι γενναίες αποφάσεις, αποφάσεις που τους φέρνουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αλλά πρέπει να τις πάρουν για να προχωρήσει η χώρα. Ή, αν δεν θέλουν να πάρουν αυτές τις αποφάσεις, πρέπει να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση. Το να ψάχνουν πρωτότυπες λύσεις τις οποίες ενώ αναζητούν τελικά δεν βρίσκουν δημιουργεί πρόβλημα στη χώρα. Καθυστερεί την έξοδο από την κρίση και την προοπτική κάποιας έστω και στοιχειώδους ανάπτυξης.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr