Ειδησεογραφικό site

Τα συν και τα πλην της κυβέρνησης σε μια καυτή χρονιά

99

Η 26η Ιανουαρίου του 2015 βρίσκει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου να ορκιστεί από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ως νεότερος και πρώτος πρωθυπουργός της χώρας προερχόμενος από το χώρο της Αριστεράς… Και ενώ η αγαπημένη ρήση του Αλέξη Τσίπρα είναι τα λόγια του Τσε, «η επανάσταση δεν είναι ένα μήλο που πέφτει όταν ωριμάζει. Πρέπει εσύ να το κάνεις να πέσει», το βέβαιο είναι ότι η επανάσταση του πρωθυπουργού είναι ένα μήλο που έπεσε λόγω κυρίως της πολιτικής ωριμότητας που απέκτησε μέρα με την ημέρα κατοικώντας στο Μαξίμου…

Με βασικό προεκλογικό σύνθημα «η ελπίδα έρχεται», ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας έδωσε πολιτικό όρκο, άλλαξε τα ενδυματολογικά ήθη των κατοίκων του Μαξίμου (χωρίς γραβάτα), πρότεινε για πρόεδρο της Βουλής την προσωπική του φίλη και δικηγόρο Ζωή Κωνσταντοπούλου, έφερε στο υπουργείο Οικονομικών τον Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος υιοθέτησε μια στρατηγική που έφθανε στα όρια της ρήξης με τους δανειστές, επιδεικνύοντας μια σκληρή, συγκρουσιακή στάση.

Κύριος στόχος του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του το σκίσιμο του μνημονίου και η εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος -γνωστό ως πρόγραμμα Θεσσαλονίκης- που συνίστατο στη διαπραγμάτευση του ελληνικού δημόσιου χρέους και ένα «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης», μία δέσμη πολιτικών και οικονομικών μέτρων, όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ο ορισμός του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, αφορολόγητο 12.000 ευρώ, 300.000 θέσεις εργασίας, διαγραφή χρέους, παύση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, παύση των κατασχέσεων κατοικιών, αυξήσεις μισθών, αλλαγή πολιτικής σε ιδιωτικοποιήσεις και κόκκινα δάνεια, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και δεσμεύσεις ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη αλλά χωρίς τη λιτότητα.

Στους μήνες που ακολούθησαν η ζωή αλλά και οι δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές έκαναν τον Αλέξη Τσίπρα κυρίαρχο θέμα τόσο στα εθνικά όσο και στα διεθνή ΜΜΕ.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΣΙΠΡΑ      

Από τη συνεδρίαση του πρώτου υπουργικού συμβουλίου ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που δημιούργησαν οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων χρόνων, το ξήλωμα των κιγκλιδωμάτων έξω από τη Βουλή που είχαν τοποθετηθεί την περίοδο των μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στα μνημόνια, την άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και τη 13η σύνταξη για όσους παίρνουν ώς 700 ευρώ.

Στην ίδια ατζέντα περίοπτη θέση είχαν επίσης η άμεση επαναπρόσληψη 10.000 δημοσίων υπαλλήλων που απολύθηκαν μέσω της διαθεσιμότητας, οι αλλαγές στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων για την αποκατάσταση των αδικιών, η αποκατάσταση των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων αλλά και των σχολικών φυλάκων που βρέθηκαν εκτός δημοσίου, αλλά και οι εξαγγελίες για την παροχή δωρεάν ηλεκτρικού ρεύματος σε 300.000 οικογένειες που αντιμετωπίζουν οξύ οικονομικό πρόβλημα, καθώς και η παύση κάθε ιδιωτικοποίησης στη ΔΕΗ και τον ΑΔΜΗΕ έως και η κατάργηση διά στόματος Σταθάκη του μέτρου της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, η κατάργηση των 5 ευρώ για τις επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, όπως και του ενός ευρώ για τις συνταγές.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ 24ΩΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ

Από τα πρώτα 24ωρα η νέα κυβέρνηση δείχνει τις προθέσεις της απέναντι στους δανειστές και την Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρώντας να θέσει τη δική της ατζέντα.

Ενδεικτικό του τι θα επακολουθούσε ήταν η διαφοροποίηση της χώρας από τον τρίτο γύρο επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα, εκδόθηκε και σχετική ανακοίνωση από το Μαξίμου.

Από τις πρώτες συναντήσεις που έχει η κυβέρνηση είναι αυτή του επικεφαλής του Eurogroup Ντάισελμπλουμ, ο οποίος έρχεται εκτάκτως στην Αθήνα στις 30 Ιανουαρίου προκειμένου να γνωρίσει τα στελέχη της νέας κυβέρνησης. Η συνάντησή του με τον τότε υπουργό Οικονομικών είναι επεισοδιακή, αφού ο κ. Βαρουφάκης δήλωσε πως η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να συνεργαστεί με την τρόικα και τον Ντάισελμπλουμ. (Να σημειωθεί ότι έπειτα από αυτή τη συνάντηση η λέξη «τρόικα» περνά στο χρονοντούλαπο της… γραμματικής και μια νέα λέξη κάνει δειλά-δειλά την εμφάνισή της: η λέξη «θεσμοί»).

Με αυτόν τον τρόπο ξεκινά η κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Οι εταίροι δεν δείχνουν καμία διάθεση υποχώρησης και όλα δείχνουν ότι οι δύο πλευρές οδηγούνται σε ρήξη.

Στις 4 Φεβρουαρίου ο Γιάννης Βαρουφάκης συναντάται με τον επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και με τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι δηλώσεις του αμέσως μετά δείχνουν τη μετέπειτα πορεία. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δηλώνει μεταξύ άλλων ότι η νέα κυβέρνηση πρόκειται να κρατήσει τα δημοσιονομικά σε τάξη, ότι το πρόγραμμά της δεν θα είναι απλή φωτοτυπία των προεκλογικών δεσμεύσεων, ενώ σε ό,τι αφορά τις άμεσες στρατηγικές κινήσεις σε σχέση με τη δημόσια οικονομία είχε υπογραμμίσει χαρακτηριστικά: «Δεν θέλουμε τη δόση των 7,2 δισ. ευρώ, αλλά θα ζητήσουμε να μας δοθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,9 δισ. ευρώ».

Μια ημέρα μετά, στις 5 Φεβρουαρίου, ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντά τους κ. Ολάντ (στο Παρίσι) και Σουλτς ξεκαθαρίζοντας στους δανειστές ότι η Ελλάδα δεν εκβιάζει και δεν εκβιάζεται. Στο Eurogroup της 12ης Φεβρουαρίου δεν υπάρχει συμφωνία, με τους Ευρωπαίους να ζητούν παράταση του μνημονίου – και την Αθήνα να απαντά αρνητικά. Λίγα 24ωρα αργότερα -12 Φεβρουαρίου- ο Αλέξης Τσίπρας στέλνει μήνυμα με την εξής δήλωση: «Το μνημόνιο όπως το γνωρίσαμε δεν υπάρχει, ξεχάστε το», για να πάρει σκληρή απάντηση από τη Γερμανίδα καγκελάριο: «Το ελληνικό πρόγραμμα ισχύει και πρέπει να επεκταθεί».

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ 20ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Το Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου ναυαγεί, με τον κ. Ντάισελμπλουμ να δηλώνει ότι θα πραγματοποιηθεί νέο Eurogroup μόνο αν υπάρξει αίτημα για παράταση του μνημονίου.

Στο μεταξύ εκλέγεται νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος και στις 20 Φεβρουαρίου υπάρχει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της στο Eurogroup. Η ελληνική αντιπροσωπεία υπό τον Γιάννη Βαρουφάκη κατέληξε σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους δανειστές για επέκταση της δανειακής σύμβασης κατά τέσσερις μήνες, με αποτέλεσμα στις 24 του ίδιου μήνα να εγκριθεί η λίστα Βαρουφάκη και οι θεσμοί να δώσουν στη χώρα τετράμηνη παράταση του προγράμματος.

Από τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου αρχίζουν οι ευθείες απειλές των δανειστών κατά της Ελλάδας, με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών κ. Σόιμπλε στις 2 Μαρτίου να προειδοποιεί τον Έλληνα ομόλογό του: «Πιστωτικό γεγονός, αν δεν πληρώσετε έγκαιρα την ΕΚΤ», ενώ στις 4 Μαρτίου κατατίθεται στη Βουλή το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Στις 11 Απριλίου οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε πλήρη αδιέξοδο, με τα ταμειακά αποθεματικά του κράτους να λιγοστεύουν, την κεφαλαιακή ανεπάρκεια των τραπεζών να δυσχεραίνει και τη λήξη της παράτασης του προγράμματος να πλησιάζει, ενώ φήμες κάνουν λόγο για το ότι οι δανειστές ζητούν την αποπομπή του Γ. Βαρουφάκη.

Ο πρωθυπουργός, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης και παρά τις προηγούμενες δηλώσεις στήριξης στον Έλληνα υπουργό, αποφασίζει να δράσει και αρχικά αντικατέστησε τον Γ. Βαρουφάκη από επικεφαλής της διαπραγμάτευσης και τοποθέτησε στη θέση του τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Από τις πρώτες ημέρες του Μαΐου όλα έδειχναν πως οδεύουμε σε ένα νέο μνημόνιο λιτότητας. Η κυβέρνηση επιζητούσε έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά οι εταίροι απέρριπταν κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΦΑΖΑΝΙΚΟΙ

Ο χρόνος περνούσε και τα κρατικά ταμεία άδειαζαν. Προκειμένου το κράτος να αντεπεξέλθει στις εσωτερικές του υποχρεώσεις, να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, η κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να μην πληρωθεί η δόση στο ΔΝΤ. Ενδεικτική της κρισιμότητας της κατάστασης ήταν και η δέσμευση των αποθεματικών των δημοσίων οργανισμών, σε ενιαίο λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Η λήξη του προγράμματος είναι κοντά και η κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι πρέπει να υποχωρήσει, εγκαταλείποντας την πρότερη στάση της.

Τον Ιούνιο το ενδεχόμενο της σύναψης ενός νέου μνημονίου συναντά εσωκομματικές αντιδράσεις, με την πτέρυγα Λαφαζάνη να προειδοποιεί πως θα το καταψηφίσει. Η αντιπολίτευση ζητά πάση θυσία να επιτευχθεί συμφωνία.

Το οικονομικό επιτελείο και η διαπραγματευτική ομάδα έχουν ήδη ετοιμάσει μια πρόταση, μεστή από υφεσιακά μέτρα, ύψους 8 δισ. και την αποστέλλουν στους δανειστές. Διανύουμε πλέον την τελευταία εβδομάδα πριν από τη λήξη του προγράμματος.

Στις 22 Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας παίρνει πάνω του τη διαπραγμάτευση, η οποία περνά από τεχνοκρατικό σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο. Και ενώ αρχικά οι δανειστές δείχνουν ικανοποιημένοι και έτοιμοι να αποδεχθούν την ελληνική πρόταση, στην πορεία με τη μορφή τελεσιγράφου ζητούν επιπλέον μέτρα. Ο πρωθυπουργός αποχωρεί από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, επιστρέφει εσπευσμένα στην Αθήνα και ανακοινώνει τα ξημερώματα της 27ης Ιουνίου τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή μη της εκβιαστικής πρότασης των δανειστών.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΙΚΗ

Στις 5 Ιουλίου το 62% των πολιτών απορρίπτει το εκβιαστικό τελεσίγραφο των δανειστών παρά την προπαγάνδα που είχε προηγηθεί τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.

Στο μεταξύ στις 30 Ιουνίου (3 ημέρες πριν από τη λήξη του προγράμματος) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφασίζει αντιδραστικά και παράνομα να διακόψει τον ELA, με αποτέλεσμα να κλείσουν οι ελληνικές τράπεζες και να επιβληθούν capital controls, ενώ η ελληνική κυβέρνηση δεν καταβάλλει τη δόση της στο ΔΝΤ και τίθεται υπό καθεστώς αργίας.

Το βροντερό «όχι» του ελληνικού λαού ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να το αξιοποιήσει. Πρώτη του αντίδραση η καθαίρεση του Γιάννη Βαρουφάκη και την επόμενη ημέρα η σύγκληση του συμβούλιου των πολιτικών αρχηγών. Η κυβέρνηση ζητά εξουσιοδότηση να διαπραγματευτεί, παρουσιάζοντας μια πρόταση σχεδόν ταυτόσημη με αυτήν που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα. Η ελληνική κυβέρνηση λαμβάνει την εξουσιοδότηση από τη Βουλή.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Στις 11 Ιουλίου συνεδριάζει εκτάκτως το Eurogroup στις Βρυξέλλες, όμως το κλίμα είναι εχθρικό για την Ελλάδα. Η απειλή του Β. Σόιμπλε γίνεται πράξη και το σχέδιο για ελεγχόμενη έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη κατατίθεται υποστηριζόμενο από τη Γερμανία, τη Λετονία, την Εσθονία, τη Λιθουανία, την Ολλανδία, τη Φινλανδία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία.

Την επομένη συγκαλείται εκτάκτως σύνοδος κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης. Ο κίνδυνος μιας άτακτης χρεοκοπίας με τις τράπεζες ήδη κλειστές, είναι ορατός. Οι δανειστές ζητούν γη και ύδωρ από την ελληνική πλευρά, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να απαιτήσουν τη δημιουργία ενός ταμείου αποκρατικοποιήσεων με έδρα το Λουξεμβούργο.

Όλα τα παραπάνω εκτυλίσσονται σε διάστημα 17 ωρών, σε μια θυελλώδη διαπραγμάτευση, το παρασκήνιο της οποίας δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό.

Την νύχτα εκείνη δημιουργείται στα social media μια καμπάνια υποστηρικτική στην ελληνική κυβέρνηση με το hashtag #This is a Coup, που είναι και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ του Paul Mason. Ο Έλληνας πρωθυπουργός υποκύπτει στις απειλές και μπροστά στον κίνδυνο χρεοκοπίας αποδέχεται τα πάντα. Ένα νέο μνημόνιο λιτότητας, με νέα επώδυνα μέτρα φέρει τη σφραγίδα μιας αριστερής κυβέρνησης.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο Α. Τσίπρας έρχεται αντιμέτωπος με την εσωκομματική του αντιπολίτευση, την Αριστερή Πλατφόρμα. Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προ των πυλών. Η κυβέρνηση φέρει προς ψήφιση τα προαπαιτούμενα μέτρα για τη σύναψη της τελικής συμφωνίας. Στις πρώτες ψηφοφορίες μετράει ήδη σημαντικές απώλειες από τα αριστερά.

Ο επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, θεωρείται ξένο σώμα στην Κουμουνδούρου, ενώ τον ίδιο δρόμο ακολουθεί και η Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία αφήνει σαφείς αιχμές κατά του Αλ. Τσίπρα για αθέτηση των υποσχέσεών του.

Η 3η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΝΙΚΗ
Με κατεπείγουσες διαδικασίες έρχεται προς ψήφιση στις 13 Αυγούστου το τρίτο και πλέον επαχθές μνημόνιο. Επικυρώνεται από το ελληνικό Κοινοβούλιο, με τη βοήθεια των κομμάτων της αντιπολίτευσης, καθώς 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη καταψήφισαν. Μια εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός ανακοινώνει την παραίτηση της κυβέρνησής του και τη διεξαγωγή εκλογών στις 20 Σεπτεμβρίου, όπου για δεύτερη φορά νικητής αναδεικνύεται ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, με ποσοστό 35,46% και 145 έδρες διαψεύδοντας τα αποτελέσματα των exit polls και των δημοσκοπήσεων.

KAI ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ «ΒΛΕΠΕΙ» ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Αν και επισήμως όλες οι δυνάμεις της κυβέρνησης κινούνται κάτω από το πρίσμα της αξιολόγησης και της ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων, ανεπίσημα το Μαξίμου κινείται σε προεκλογικούς ρυθμούς και μάλιστα μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης και της αλλαγής του εκλογικού νόμου.

Συχνές πυκνές είναι οι εισηγήσεις των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα της εκλογικής ετοιμότητας με βάση και τη δυσαρέσκεια που επικρατεί στην κοινωνία τόσο από τις μεταρρυθμίσεις σχετικά με το ασφαλιστικό αλλά, κυρίως, με την κρίση που μαστίζει τους πολίτες της χώρας.

Υπενθυμίζεται ότι κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχε αναφερθεί στο θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες ούτε να μιλήσει ευθέως για απλή αναλογική, ενώ είχε υπογραμμίσει ότι θα κινήσει τις διαδικασίες ώστε η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική. Μάλιστα οι στενότεροι των συνεργατών του δεν παραλείπουν στο περιθώριο των συσκέψεων να εισηγούνται στον πρωθυπουργό αφενός η τροποποίηση του εκλογικού νόμου (επί του αναλογικότερου) να περάσει στο Σύνταγμα, δηλαδή να συζητηθεί στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος, αφετέρου να γίνει αμέσως μετά την αξιολόγηση προκειμένου, όποτε αποφασίσει να κηρύξει εκλογές η κυβέρνηση αλλά και η πλατεία Κουμουνδούρου, να είναι έτοιμη και κυρίως κερδισμένη.

Μάλιστα, στενότατος συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα σε κάθε ευκαιρία φροντίζει να του θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου και την αλλαγή του εκλογικού νόμου που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δυόμισι μήνες πριν από τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989, υποστηρίζοντας πως πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγή, οπότε καλό θα ήταν να γίνει η αλλαγή του εκλογικού νόμου με την πρώτη ευκαιρία!

Γεγονός πάντως είναι ότι σύμβουλοι του πρωθυπουργού έχουν ήδη ετοιμάσει πρόταση και περιμένουν το πράσινο φως από τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να συσταθεί ειδική επιτροπή για την εφαρμογή της απλής αναλογικής και την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών, έστω και μερικώς με στόχο η Κουμουνδούρου ακόμη και σε περίπτωση ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, να εξακολουθεί να είναι ρυθμιστής των εξελίξεων με την προϋπόθεση να είναι πρώτο κόμμα και να αναζητήσει συμμάχους από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Να σημειωθεί ότι για την αλλαγή του εκλογικού νόμου για τις επόμενες εκλογές απαιτεί τη συναίνεση των κομμάτων και υπερψήφιση της πρότασης με 200 «ναι» στη Βουλή.

Μάλιστα μια πρώτη… επιδερμική συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου είχε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα την περασμένη Παρασκευή.

Με δεδομένο τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρνουν τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη πρώτη δύναμη, οι μηχανές του Μαξίμου είναι αναμμένες και έτοιμες αρχικά για αλλαγή του εκλογικού νόμου και μετέπειτα για εκλογές ακόμη και την άνοιξη.

Όσο για τις αντιδράσεις που μπορεί να εγείρει η χρονική στιγμή για τον αναλογικότερο εκλογικό νόμο, Κουμουνδούρου και Μαξίμου απαντούν ότι ανέκαθεν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η εφαρμογή της απλής αναλογικής, την οποία είχε υποστηρίξει και με τη μορφή νομοσχεδίου στη Βουλή το 2012.

Τέλος να σημειωθεί ότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, Ένωση Κεντρώων, ακόμη και η Χρυσή Αυγή θα ψήφιζαν ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα για προφανείς λόγους…

Τα σχόλια είναι κλειστά.