Στον πάτο του κόσμου

Άκουσα καλά ή με παρέσυρε ο ενθουσιασμός; Την ώρα που Εμμανουέλ Μακρόν εκφωνούσε τον νικητήριο λόγο του στο προαύλιο του Λούβρου, μια διακριτική αναφορά στην οικογένεια και στα κοντινά του πρόσωπα, ξεσήκωσε αποκάτω ένα ψιθυριστό, πλην ρυθμικό, «Μπριζίτ – Μπριζίτ!». Κάπως έτσι έπρεπε να εμφανιστεί το ενδιαφέρον των πολιτών για τη σύζυγο του νέου Προέδρου κι όχι όπως πριν, με υπερθεματισμούς ή αναθεματισμούς, ανάλογα με το πώς βλέπει κανείς τον εαυτόν του. Είστε πιο πολύ με τη Μαλίτσια ή πιο πολύ με τη Λολίτα; Κουίζ…

Τι εννοείς; Και βέβαια με ενδιαφέρουν τα προσωπικά των άλλων επειδή αυτά εμπεδώνουν τη θέση των φύλων στην πολιτική και την κοινωνία. Στη θέση σου, θα δάγκωνα τη γλώσσα μου και θα τράβαγα τ’ αυτάκι στους αυτοματισμούς μου, που μ’ έφεραν εδώ που μ’ έφεραν: να θεωρώ μεγάλη πολιτική νίκη το ενδεχόμενο να αποκτήσει η Γαλλία γυναίκα πρωθυπουργό, την ώρα που λίγο έλειψε να αποκτήσει γυναίκα Πρόεδρο.

Μην κάνεις πώς δεν ξέρεις για ποιαν σου μιλώ. Είναι καλό να παραδεχτούμε κάποια στιγμή ότι η Μαρίν Λεπέν δεν είναι η μόνη εθνολαϊκίστρια αρχηγός κόμματος που απειλεί τις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες. Βρίθει το πολιτικό τοπίο των βόρειων χωρών από μητερούλες του έθνους, όπως η Πία Κιέρσγκαρντ στη Δανία και η Σίβ Γένσεν στη Νορβηγία, που ροκανίζουν το μεταπολεμικό ευρωπαϊκό ιδεώδες και ξαναμπάζουν τον Χίτλερ από το παράθυρο, προπαγανδίζοντας τις υπέρ βωμών και εστιών, αιώνιες «θηλυκές» αξίες.

Αλλά και η νεαρή Μαριόν Μαρεσάλ – Λεπέν δεν πλασάρεται επί ματαίω στο μαγαζί-γωνία του παππού της και της θείας της. Αυτή, λένε, θα διαδεχτεί τη Μαρίν, όταν λήξει με το καλό η μετεκλογική φαγωμάρα στο Εθνικό Μέτωπο και το κόμμα βρεθεί στην ανάγκη να αναζητήσει άλλη μια φυσική ξανθιά, γαλανομάτα για να επιστρέψει στην πατριαρχία τα χρωστούμενα. Είστε πιο πολύ φασιστόμουτρο ή πιο πολύ dominatrix; Κουίζ…

Με τα ίδια μυαλά λιτανεύει αυτές τις μέρες ο Τσίπρας την «αγία ζώνη» του λαϊκισμού, την πρώην πρόεδρο της Αργεντινής Κριστίνα Κίρχνερ, που στη χώρα της θεωρείται συνώνυμο της οικονομικής διαφθοράς, της διαπλοκής και της πλαστικής χειρουργικής, αλλά τι να κάνεις;

Αναζητώντας απεγνωσμένα τα κορίτσια που θα με έκαναν να αισθανθώ πρόεδρος, βασιλιάς, θεός και αυτοκράτορας, τα βρήκα στον πάτο της ειδησεογραφίας και του κόσμου όλου. «Απελευθερώθηκαν προχτές οι ογδόντα δύο νιγηριανές μαθήτριες που είχαν απαχθεί πριν από τρία χρόνια από την ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ». Κατόπιν τούτου, διαλυθείτε ησύχως.

 

ΠΗΓΗ: athensvoice.gr