Στο πέταλο 9 Απριλίου 2016

 

Φύσηξε ένα απαλό αεράκι από Εσπερία μεριά και αμέσως ξεδιάλυνε τον πολιτικό κουρνιαχτό που είχε δημιουργηθεί με τις πομπώδεις δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος καταχέριζε τον Τόμσεν, τη Βελκουλέσκου και το κακό συναπάντημα του ΔΝΤ που θέλει να οδηγήσει την Ελλάδα στα Τάρταρα. Είχαν προηγηθεί τηλεφωνικοί διάλογοι, που δημοσιοποίησαν τα Wikileaks, του Τζούλιαν Ασάνζ, ο οποίος (έχει ζητήσει άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, λόγω δικαστικών εκκρεμοτήτων, κατηγορούμενος για έναν βιασμό στη Σουηδία) είναι και μέλος του κόμματος του Βαρουφάκη.

Και μετά, τι έγινε μετά την πρωθυπουργική έκρηξη που αναστάτωσε εγχώριους και εξωχώριους πολιτικούς αρχηγούς; Θα δανειστούμε τον τίτλο τού βιβλίου τού φίλου συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη «Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες». Βέβαια, οι δικές μας μελισσούλες δεν έχουν σχέση με τις ηρωίδες του βιβλίου, οι οποίες αποτελούσαν μια θεατρική ομάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που βίωσαν την πείνα, την ένδεια, αλλά το λυχνάρι τους ήταν η ανθρωπιά.

Οι μελισσούλες μας είναι η Χριστίνα Λαγκάρντ και η Αγγελική Μέρκελ που με το απαλό τους κεντρί προειδοποίησαν τον Αλέξη ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα και σε ό,τι αφορά το κούρεμα του χρέους, η καγκελάριος μας στέλνει στα… κάγκελα. «Δεν προβλέπεται “κούρεμα” του χρέους εκτός της Ευρωζώνης», διεμήνυσε με ύφος μελιστάλακτο.

Προς τι λοιπόν οι πολεμικές ιαχές που ακούστηκαν από το Μέγαρο Μαξίμου; Έχω την αμυδρά εντύπωση ότι τόσον ο πρωθυπουργός όσον και οι άμεσοι συνεργάτες του, παρά το γεγονός ότι είναι ακραιφνείς μαρξιστές και άρα τηρούν αποστάσεις από τους Κινέζους φιλοσόφους, θα υιοθέτησαν την ακόλουθη ρήση του Σουν Τσου (5ος αιώνας π.Χ.), θεωρητικού της στρατηγικής: «Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση». Έτσι σηκώθηκαν τα λάβαρα, πριν τα υποστείλουν οι δύο μελισσούλες. Το δόγμα, όμως, του Σουν Τσου δεν είναι και δια πάσαν χρήση…

 

Φαίνεται ότι ο αέρας του Βερολίνου επηρεάζει τις απόψεις των Ελλήνων υπουργών. Έτσι, ο Γιώργος Σταθάκης, ο οποίος βρέθηκε στην έδρα της Μέρκελ, ανέτρεψε τρεις δογματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας παράλληλα ταραχή στο Μαξίμου. Μιλώντας στην εφημερίδα «Tagesspiegel», είπε πρώτα-πρώτα ότι το χρέος είναι βιώσιμο μέχρι το 2022, δεύτερον ότι η ελάφρυνση δεν είναι στην ατζέντα με τους πιστωτές και τρίτον ότι ο στόχος για είσπραξη 15 δισ. από αποκρατικοποιήσεις είναι εξωπραγματικός, αφού πιστεύει ότι θα μπουν στα ταμεία μάξιμουμ 6-7 δισ.

Εάν όλα αυτά τα έλεγε δημόσια κάποιος αντιπολιτευόμενος θα εισέπραττε σύσσωμο το ανάθεμα του ΣΥΡΙΖΑ και θα τον κατήγγελλαν ως υπονομευτή της κυβέρνησης και ταυτιζόμενο με το ΔΝΤ και άλλους δυνάστες. Τώρα σιωπή. Επιτέλους, έστω και μέσω Βερολίνου, ας ακουστούν και μερικές αλήθειες.

 

Πέρυσι τέτοια εποχή, όταν η κυβέρνηση περνούσε -ακόμα- τον μήνα του μέλιτος, τη φρέσκια αναπληρώτρια υπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ερίτιμο Θεανώ Φωτίου, πού την έχανες πού την έβρισκες, ξημεροβραδιαζόταν στα τηλεκάναλα διαφημίζοντας με έπαρση την πολιτική της πραμάτεια που είχε σχέση με την ανθρωπιστική κρίση. Ανάμεσα στα μέτρα που ανακοίνωσε ήταν η επανασύνδεση σε κομμένα ρεύματα, η επιδότηση ενοικίου σε 30.000 νοικοκυριά, καθώς και ένα πρόγραμμα παροχής, κάθε μήνα, τροφίμων σε απόρους.

Το πρόγραμμα για τα τρόφιμα δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ενώ σε αγωνιώδεις κλήσεις ενδιαφερομένων σε έναν αόρατο κρατικό οργανισμό (τηλ. 210 52….35) η απάντηση είναι ότι πρέπει να περιμένουν και θα ενημερωθούν με μήνυμα στο κινητό τους τηλέφωνο πότε και από πού θα παραλάβουν τα τρόφιμα.

Η κυρία υπουργός, που είχε κι άλλες ρηξικέλευθες ιδέες με γεμιστά και μαρμελάδες, ενημερώνει, μέσω υπηρεσιών, ανήμπορους ανθρώπους ότι θα τους στέλνει μηνύματα στο… κινητό. Επειδή κάποιοι μπορεί να μην έχουν κινητό, δίνουμε μια ιδέα στην κυρία Φωτίου. Να τους ενημερώνει μέσω Facebook ή Twitter. Άλλωστε όλοι οι ηλικιωμένοι και ανέστιοι παίζουν στα δάχτυλά τους τις νέες τεχνολογίες. Έτσι δεν είναι, κυρία υπουργέ;

 

Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Καρανίκας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσέχει τα δικά του παιδιά, φρόντισε να τοποθετήσει ως αρχιφύλακα στην Ακρόπολη έναν οδηγό σε κρατική επιχείρηση, ο οποίος είχε μεταταχθεί στη φύλαξη αρχαιοτήτων πριν από λίγα χρόνια. Ο διορισμός στην ευαίσθητη αυτή θέση έγινε με το κενό της νομοθεσίας για την τοποθέτηση αρχιφυλάκων, αφού η πολιτική ηγεσία κάνει όποια επιλογή θέλει. Μέχρι τώρα έπαιρναν τη θέση όσοι είχαν ουσιαστικά προσόντα στη φύλαξη. Τώρα διορίζονται όσοι έχουν κομματικές περγαμηνές.

 

Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, ο οποίος εμφανίστηκε σε εστιατόριο του Μανχάταν με πετσέτα μπροστά από τον λαιμό του ως πετραχήλι, επέλεξε συμβούλους οι οποίοι συγχρονίζονται με τις ξεπερασμένες αριστερίστικες ιδεοληψίες του για τα εθνικά μας θέματα. Ένας από αυτούς, ο Αντ. Λιάκος, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία, δικαιώνει την επιλογή Φίλη, αφού έχει αρνηθεί τη γενοκτονία των Ποντίων, ενώ χαρακτήρισε τζιχαντιστές τους Μακεδονομάχους, γιατί σκότωναν τους Βούλγαρους.

 

Επίσης, υιοθετεί την άποψη Ρεπούση περί συνωστισμού στη Σμύρνη, επιθυμεί την κατάργηση του αφηγήματος -όπως λέει- του Κ. Παπαρρηγόπουλου για την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και διαφωνεί με τη σύνδεση της Αρχαιότητας και του Βυζαντίου με τον Νεώτερο Ελληνισμό. Στόχος του υπουργείου Παιδείας είναι να αλλάξει κάθε εθνικιστική γνώση από τη σχολική ύλη, ενώ θα είναι προαιρετικά τα Θρησκευτικά και θα καταργηθούν η προσευχή και οι παρελάσεις. Έχω μια απορία: Γιατί δεν καταργούν και την ελληνική γλώσσα; Αφού, ούτως ή άλλως, πλείστες όσες υπουργικές αποφάσεις είναι γραμμένες σε… αλαμπουρνέζικα.

 

ΠΑΝΤΟΥ ΕΠΙΚΡΕΜΑΤΑΙ… ΠΑΛΛΟΜΕΝΟΣ ΜΠΑΛΤΑΣ

 

Απαξίωσε τους Έλληνες καλλιτέχνες και έδειξε την προτίμησή του σε έναν Βέλγο καλλιτέχνη που εμπνεύστηκε τα… παλλόμενα πέη. Η προχωρημένη αντίληψη για τα εικαστικά και τα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας μπορεί να ταυτίζεται ενίοτε και με τις προχωρημένες αντιλήψεις της Αριστεράς, αλλά αυτή τη φορά ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς ξεπέρασε τα όρια ακόμη και των πιο «προχώ» αριστερών.

Παλλόμενος ο ίδιος ο υπουργός μεταξύ του «δεν ξέρω τι μου γίνεται» και του «δεν βαριέσαι, εξουσία είμαστε», ξεπέρασε αυτή τη φορά ακόμη και τον τίτλο του «νεκροθάφτη της Παιδείας» που του είχαν απονείμει όταν κατά την πρώτη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπουργός Παιδείας.

Αυτή τη φορά ο Μπαλτάς έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του κάτω από την πιο δεινή ήττα για τον ίδιο αλλά και για τον πρωθυπουργό, ο οποίος παρασύρθηκε από τον υπουργό του και όχι μόνο καλωσόρισε στο Μέγαρο Μαξίμου μετά φανών και λαμπάδων τον Βέλγο καλλιτέχνη, αλλά εξέφρασε και θερμώς τον θαυμασμό για τα έργα του.

Καλλιτέχνες και ταλέντα αυτής της χώρας καταδικάστηκαν από τον κ. Μπαλτά να ζουν χωρίς δουλειά, χωρίς δυνατότητες να δοκιμασθεί το ταλέντο τους, χωρίς αναγνώριση, χωρίς προοπτική. Η πολιτική πολιτισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Μπαλτά στο τιμόνι δοκιμάσθηκε και απέτυχε οικτρά.

Ο Βέλγος καλλιτέχνης των παλλόμενων πεών κ. Φαμπρ είχε την ευαισθησία να παραιτηθεί, ακόμη κι αν δήλωσε ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί σε ένα «εχθρικό περιβάλλον». Η ευαισθησία αυτή δεν «ανταμώθηκε» με τον κ. Μπαλτά, δυστυχώς, που πρωταγωνίστησε στον ευτελισμό του σημαντικότερου Φεστιβάλ για τη χώρα και την ταυτόχρονη προσβολή του καλλιτεχνικού δυναμικού της χώρας.

Πριν από λίγο καιρό αυτή την απαξίωση γνώρισε και η Παιδεία, τώρα ήρθε η σειρά του Πολιτισμού. Τα δύο δηλαδή πεδία που χαρακτηρίζονται προνόμια των αριστερών θάφτηκαν από τον Αριστείδη Μπαλτά, ο οποίος με τις επιλογές του αποδέχτηκε τον αφελληνισμό ενός σημαντικού κομματιού του ελληνικού Πολιτισμού. Κι αν δεν υπήρχαν οι έντονες αντιδράσεις της κοινωνίας, των καλλιτεχνών και άλλων φορέων, ο κ. Μπαλτάς θα καθόταν πρώτη θέση και θα χειροκροτούσε την παράσταση με τα παλλόμενα πέη! Θα είχε ενδιαφέρον αυτό το στιγμιότυπο για προσφορά του στον Πολιτισμό.