Στο πέταλο 5 Δεκεμβρίου 2015

ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ταινίες, όπου πρωταγωνιστούσε ο υπέροχος Θανάσης Βέγγος, χρησιμοποιούσε ενίοτε τη λέξη «μαρμαροκολόνα», μια από τις πιο χαρακτηριστικές καμακο- ατάκες, προκειμένου να εξυμνήσει τα θέλγητρα της αξιέραστης συμπρωταγωνίστριάς του. Θυμήθηκα τη λέξη αυτή, παρατηρώντας το πολιτικό φλερτ, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ανάμεσα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη, παρά το γεγονός ότι ο δεύτερος ξορκίζει κάθε πιθανή συνεργασία.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ μήνες μετά τις δεύτερες εκλογές μέσα στο ’15 και την ψήφιση του τρίτου και πιο σκληρού μνημονίου (από την παράταξη που έβγαζε φλύκταινες όταν άκουγε τη λέξη μνημόνιο), η χώρα βρίσκεται καθηλωμένη στο βάλτο της κρίσης, καθώς τα προβλήματα που την ταλανίζουν μοιάζουν δισεπίλυτα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με την ισχνή πλειοψηφία των 153 εδρών αντιπαλεύει με τα πελώρια κύματα της οικονομίας, του ασφαλιστικού, των εργασιακών, του προσφυγικού. Το να επιβιώσει στη μανιασμένη θάλασσα φαίνεται πολύ δύσκολο. Γι’ αυτό ζητά χείρα βοηθείας και, από τη στιγμή που η λύση της οικουμενικής δεν περπατάει, τότε αναζητούνται άλλοι δρόμοι.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ο πρόεδρος Βασίλης μπορεί να αποτελέσει με τα θέλγητρα της ψήφου των βουλευτών του τη μαρμαροκολόνα εκείνη που θα στηρίξει το οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όλα αυτά στην περίπτωση κατά την οποία στις κρίσιμες ψηφοφορίες της Βουλής κάποιοι από τους σημερινούς στυλοβάτες της κυβερνητικής πλειοψηφίας αποφασίσουν να τηρήσουν… λεβέντικη στάση και να μην απεμπολήσουν τα προεκλογικά υπεσχημένα, τα οποία έλεγαν –για να μην ξεχνιόμαστε – ποτέ, ποτέ, ποτέ (τρις μνημόνιο).

Τι κι αν οπισθοχωρήσουν μερικοί λεβέντες του Τσίπρα… Το εκλεκτό σώμα του Λεβέντη αναλαμβάνει δράση και εισέρχεται θριαμβευτικά στα δώματα της εξουσίας. Ένας αγώνας 40 –περίπου– ετών δικαιώνεται πανηγυρικά για τον πρόεδρο Βασίλη.

ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά τη μεταπολίτευση, το 1974, οπότε ο νεαρός Λεβέντης αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Βραδυνή» υπέρ της ΝΔ και του Καραμανλή (του μεγάλου), κύλησε πολύ νερό στο μύλο της ιστορίας. Ο νεαρός δεξιός, όταν δεν ευοδώθηκε ποτέ η συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ, περιπλανήθηκε ως μοναχικός καβαλάρης σε άγονα πολιτικά μονοπάτια, με ρηξικέλευθες απόψεις, για να καταλήξει τελικά στην Ένωση Κεντρώων, αφού προηγουμένως απέτυχε να ενσωματωθεί με την Ένωση Κέντρου, του Γεώργιου Παπανδρέου.

ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ήρθε η ώρα και με τη συνδρομή του συναδέλφου –λόγω επαγγέλματος πολιτικού μηχανικού– Αλέκου Φλαμπουράρη, ο Βασίλης να μπορεί να γίνει, αν το θελήσει, η κολόνα της πρώτης φορά αριστεράς κυβέρνησης.

Παίζοντας το ρόλο του προξενητή, ο κύριος Αλέκος, γνωστός και ως Γκρατσιώτης, αφού εθήτευσε τη δεκαετία του ’60 στο Πολυτεχνείο του Γκρατς με δεκάδες άλλους Έλληνες (πολλοί είναι φίλοι του Φλαμπουράρη, αλλά, όπως μου έλεγαν, τους ξέχασε, παρά το γεγονός ότι κάποιοι τον είχαν προστατεύσει όταν πήγαν να τον δείρουν ακροδεξιοί στο Γκρατς), δήλωσε ότι από τα εννέα σημεία που θέτει ως προϋπόθεση ο Λεβέντης, τα τέσσερα πέντε μπορούν να γίνουν αποδεκτά.

ΑΝΟΙΞΕ λοιπόν το παράθυρο συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Κεντρώων, η οποία ασφαλώς και δεν θα πολυαρέσει στον εκ δεξιόν έτερο Καμμένο. Εκ των πραγμάτων πια οι ΑΝΕΛ περνούν σε δεύτερη μοίρα.

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ πώς η κυβέρνηση μπορεί να ξεπεράσει το σκόπελο που έχει μπροστά της το Δεκέμβριο, ελπίζοντας πως, εάν από τους σημερινούς 153 λακίσουν μερικοί, θα βρεθούν αλλού στηρίγματα. Ο πρωθυπουργός βέβαια, στην ομιλία του προς τους βουλευτές του, εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι το καραβάνι θα προχωρήσει, παρά το «γάβγισμα των σκυλιών». Δεν διευκρίνισε πάντως τι ράτσα είναι τα σκυλιά και προς ποια κατεύθυνση πάει το καραβάνι.

ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ του πρωθυπουργού αλλά και τις επιλογές του δεν τη συμμερίζεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος δήλωσε ότι είναι απερίγραπτο το κατάντημα της κυβέρνησης Τσίπρα να φλερτάρει τον Λεβέντη και προέβλεψε ότι η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ήταν πρόλογος για οικουμενική-μνημονιακή κυβέρνηση.

ΚΑΙ ΜΕΣΑ σε όλο αυτόν το χαμό ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Μάρδας έψεξε τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι δεν ήταν πολύ μνημονιακές, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι έδειξαν δειλία στην εφαρμογή των μέτρων, με αποτέλεσμα να χαθεί η δυναμική. Βέβαια, ο κύριος Μάρδας, όταν ψηφίστηκαν τα πρώτα μνημόνια, δεν ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ (προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ), δεν γνωρίζει όμως ότι το κόμμα που σήμερα ανήκει πολέμησε επί τέσσερα χρόνια με λύσσα τις τότε κυβερνήσεις, βάζοντας τορπίλη σε οποιαδήποτε αλλαγή επρόκειτο να γίνει; Σε ποιον πλανήτη άραγε ζούσε τότε ο κύριος υπουργός;

ΕΝΑ ΠΑΝΤΩΣ είναι βέβαιο, καθώς διανύουμε τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου. Ότι σύντομα θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις και ότι στις 25 του μηνός θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα.

Τα tweet, ο Κοτζιάς, οι φουσκοθαλασσιές

Και καλά, ο πρωθυπουργός είναι άπειρος σχετικά με τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, ενώ φαίνεται να αγνοεί παντελώς πώς λειτουργεί η άρτια αργανωμένη διπλωματική υπηρεσία της Άγκυρας, κορυφαίο στέλεχος της οποίας υπήρξε αυτή η… αλεπού, ο Νταβούτογλου. Δεν υπήρχαν σύμβουλοί του που να ενημερώνουν ότι με τους πονηρούς τουρκαλάδες πλακίτσες του στιλ «νευρικοί πιλότοι», την ώρα που γίνεται πόλεμος με τη Ρωσία, ανάβουν τα αίματα των πασάδων του στρατιωτικού κατεστημένου, οι οποίοι έχουν το δικό τους μπαϊράκι και δεν υπακούουν σε κανέναν Ερντογάν; Μια μέρα, μετά τα… παιδαριώδη tweets, οι στρατηγοί έκαναν επίδειξη δύναμης, στέλνοντας F16 να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους νησιών του Αιγαίου, την ώρα που η Άγκυρα –με τη βούλα της ΕΕ– θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο στον έλεγχο των μεταναστών, που θέλουν να περάσουν στα νησιά μας. Σε όλα αυτά τα σχέδια που είναι σε εξέλιξη το υπουργείο Εξωτερικών, του οποίου ηγείται ο Νίκος Κοτζιάς, έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο; Μάλλον όχι. Αφού δεν υπάρχει Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, ούτε Κέντρο Ανάλυσης και Στρατηγικής, ενώ ικανοί διπλωμάτες παραγκωνίζονται και μερικά σχέδια αναλαμβάνουν να εκπονήσουν κάποιοι αγνώστου προελεύσεως σύμβουλοι του καθηγητή-υπουργού Κοτζιά. Η φουσκοθαλασσιά στο Αιγαίο τώρα ξεκινάει…