Στο πέταλο 30 Ιανουαρίου 2016

Ο… Μπέρτολτ Μπρεχτ φαίνεται πως ενώνει, διαχρονικά, κάποιες από τις συνιστώσες και τις τάσεις της καθ’ ημάς Αριστεράς: Αυτό μπορεί να το λέμε μεν χαριτολογώντας, αλλά θα μπορούσε κανείς να προσδώσει και συμβολικά χαρακτηριστικά στο ότι αυτόν τον καιρό ανεβαίνει σε θεατρική σκηνή της Αθήνας το έργο του μεγάλου Γερμανού δραματουργού, σε σκηνοθεσία του πρώην βουλευτή του ΚΚΕ Κώστα Καζάκου και μουσική επιμέλεια του προέδρου της ΕΡΤ –και στελέχους του ΑΝΤΑΡΣΥΑ– Διονύση Τσακνή. Δεν ξέρουμε αν είναι Σημεία των Καιρών, αλλά σε κάθε περίπτωση μιλάμε τουλάχιστον για μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική συνύπαρξη, με πολιτικές, πάντως, προεκτάσεις…

Αποφάσισε να το «κλείσει το μαγαζί» καθώς φαίνεται ο πρόεδρος… Κυριάκος, οριστικά κι αμετάκλητα. Και τούτο το υποθέτουμε από το γεγονός ότι οδήγησε ήδη τη ρήξη με το καραμανλικό στρατόπεδο σχεδόν στα άκρα. Το πρώτο κομμάτι της ΝΔ που πληρώνει, σύμφωνα με πληροφορίες, τις εμμονές του νέου προέδρου του κόμματος είναι το Ινστιτούτο Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Στο οποίο, εκτός του ότι υπέστη τις πρώτες απολύσεις (τακτική που συμπαθεί ο γιος του επιτίμου, για να μην ξεχνιόμαστε), λέγεται ότι θέλει να βάλει λουκέτο, επιδιώκοντας να σβήσει τον Καραμανλή από τη συλλογική και κομματική μνήμη. Ο Κώστας Καραμανλής πώς θα αντιδράσει;

Φίλος της Ζωής Λάσκαρη από τα παλιά είναι ο γγ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Την υποδέχτηκε λοιπόν με μια εγκάρδια αγκαλιά σε μια θεατρική πρεμιέρα στα μέσα της εβδομάδας και τούτο έφτανε για να πυροδοτήσει κάποια βλακώδη και πικρόχολα σχόλια –κυρίως– στο διαδίκτυο. Κάτι που, δικαίως, έκανε τη σημαντική Ελληνίδα ηθοποιό να ξιφουλκήσει εναντίον όσων την επικρίνουν συχνά, με αφορμή τις διακομματικές της φιλίες…

Στην πρώτη κοινοβουλευτική «σύγκρουση» Τσίπρα – Μητσοτάκη, ο πρωθυπουργός φάνηκε πιο έτοιμος, σύμφωνα με ουδέτερους παρατηρητές. Κάποιοι δε, αποδίδουν στον νέο πρόεδρο της ΝΔ μια… γκάφα –όπως λένε– ολκής. Στο ασφαλιστικό του Τάσου Γιαννίτση αναφέρθηκε εγκωμιαστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρώτη του αντιπαράθεση στη Βουλή με τον πρωθυπουργό, ως πρόεδρος πια της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρήκε λοιπόν να καταλογίσει στον ΣΥΡΙΖΑ την απόρριψη του «ασφαλιστικού Γιαννίτση» το 2001, ρωτώντας χαρακτηριστικά «τι έκαναν τότε οι συνδικαλιστές σας;». Η απάντηση που δεν πήρε, βέβαια, είναι πως οι συνδικαλιστές του Συνασπισμού (του 4%) τότε, έκαναν ακριβώς ό,τι και εκείνοι της ΔΑΚΕ, με επικεφαλής τον Γιάννη Μανώλη, αλλά ακόμα και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.

Απέρριψαν ασυζητητί το σχέδιο της κυβέρνησης Σημίτη και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις για την απόσυρσή του, όπως τελικώς και έγινε. Ως εκ τούτου, το να εκθειάζει κανείς το 2016 την πρόταση για το ασφαλιστικό της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ το 2001, είναι κάπως… «κατόπιν εορτής».

Η εμμονή του Βασίλη Λεβέντη με «αυτό που θέλουν οι ξένοι», όπως λέει ο ίδιος συνεχώς, δεν προκάλεσε μόνον κακές εντυπώσεις κατά την ομιλία του στη Βουλή, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για το ασφαλιστικό, αλλά, επιπρόσθετα, γεννά και διάφορα ερωτηματικά. Γιατί αυτό το αλαζονικό –ως και καφενειακό– ύφος που επιστρατεύει; Γιατί έχει επιλέξει να παριστάνει τον τηλεβόα των κύκλων του Βερολίνου; Για όσους δεν γνωρίζουν, ο κ. Λεβέντης έλαβε 3 τοις εκατό των ψήφων, βόλεψε συγγενείς και φίλους και τώρα είναι στη Βουλή και κάνει τον κράχτη λύσεων τύπου Παπαδήμου. Γιατί άραγε;

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά για τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Οι χειρισμοί της στο προσφυγικό έχουν προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στη χώρα της και όπως όλα δείχνουν ο κυβερνητικός συνασπισμός στηρίζεται πλέον σε γυάλινα πόδια. Σύμφωνα με τον «euobserver», η καγκελάριος δέχεται μεγάλες πιέσεις από τους συμμάχους της για να περικόψει τον αριθμό των προσφύγων/μεταναστών που μπαίνουν στη χώρα. Την Τρίτη, η Μέρκελ έλαβε μια επιστολή από τον Χορστ Ζεεχόφερ, τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας και ηγέτη του κόμματος CSU που είναι το αδελφό κόμμα των χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ.

Της ζητεί με την επιστολή του να μειώσει την εισδοχή προσφύγων/μεταναστών στη χώρα σε 200.000, αλλιώς απειλεί να τη «σύρει» στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Ο Ζεεχόφερ απαιτεί επίσης από τη Μέρκελ να «ασφαλίσει» τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, να αυξηθούν οι έλεγχοι στα σύνορα της Γερμανίας και αν ο αριθμός των προσφύγων ξεπερνά τις 200.000 να «επιστρέφονται» στα αυστριακά σύνορα!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ: ΥΠΟΥΡΓΟΣ… ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΛΟΓΩ ΓΚΑΦΑΣ

Στο βιογραφικό του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Ευάγγελου Αποστόλου θα διαβάσει κανείς και μάλιστα σε περίοπτη θέση ότι «ως ενεργός πολίτης υπερασπίστηκε και ανέδειξε πλήθος περιβαλλοντικών ζητημάτων αλλά και βρέθηκε δίπλα στους ανθρώπους του μόχθου, τους αγρότες, τους εργάτες κι όσους αγωνίστηκαν για να υπερασπιστούν τη δουλειά τους και τα δικαιώματά τους».

Αυτά, κατά τις πρώτες ημέρες της υπουργοποίησής του, τότε που όλοι περίμεναν με βεβαιότητα ότι η ελπίδα… έρχεται. Όσο η ελπίδα καθυστερεί και η βεβαιότητα έχει πια χαθεί… ο Ευάγγελος Αποστόλου βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση.

Το μέτωπο των αγροτών με φόντο το ασφαλιστικό και τις κοινωνικές αντιδράσεις που φουντώνουν αποδείχθηκε πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες του υπουργού, που ναι μεν με περισσή ψυχραιμία αντιμετώπισε την κατάσταση, αλλά επί της ουσίας η «αγγίζω σχεδόν την απραξία» αντίδρασή του και η προσπάθειά του να πείσει ότι παραμένει «πιστός» στην κυβερνητική γραμμή προκάλεσε όχι μόνο τους αγρότες αλλά και την απόλυτη ρήξη των αγροτών με την κυβέρνηση.

Στον Βαγγέλη Αποστόλου χρεώνουν πολλοί, ακόμη και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός ότι τα μπλόκα των αγροτών ενδυναμώνονται και το γεγονός ότι οι αγρότες δεν ανταποκρίθηκαν στο ραντεβού τους με τον Τσίπρα, σκληραίνοντας την στάση τους και απαιτώντας την απόσυρση του σχεδίου Κατρούγκαλου.

Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κάνοντας λόγο για «αγρότες που φοροδιαφεύγουν» αλλά και με την αόριστη υποσχεσιολογία του μπαίνει στο στόχαστρο όχι μόνο των αγροτών, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης. Η ομολογία του πως ό,τι είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση στους αγρότες ήταν με τα δεδομένα πριν από τη συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού οδήγησε το Μαξίμου στο να βάλει «φρένο» στον υπουργό. Έτσι, για πρώτη φορά, ο αρμόδιος υπουργός δεν κάνει επίσημη συνάντηση με τους διαμαρτυρόμενους αγρότες, αλλά παρακάμπτεται και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπαίνει μπροστά για να ελαφρύνει το βαρύ κλίμα από τα πυρά των εξεγερμένων αγροτών.

Ο κατά τα άλλα, πάντα, ήπιων τόνων Ευάγγελος Αποστόλου παραμένει ωστόσο υπέρμαχος μιας άλλης πολιτικής, εντελώς διαφορετικής από εκείνη που υπερασπιζόταν όταν, όπως αναγράφεται στο βιογραφικό του, τα προηγούμενα χρόνια βρισκόταν «δίπλα στους ανθρώπους του μόχθου, τους αγρότες, τους εργάτες κι όσους αγωνίστηκαν για να υπερασπιστούν τη δουλειά τους και τα δικαιώματά τους».