Ειδησεογραφικό site

Στο πέταλο 11 Μαρτίου 2016

574

Όσοι είναι μυημένοι στα ποδοσφαιρικά δρώμενα θα θυμούνται μια ρήση που είχε πει πριν από πολλά χρόνια ο Άγγλος επιθετικός Γκάρι Λίνεκερ και έκτοτε έγινε θέσφατο, δηλαδή μια άποψη κοινώς αποδεκτή. «Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζουν 11 εναντίον 11 και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί».

Επειδή πολύ συχνά πολιτικοποιούμε το ποδόσφαιρο και ποδοσφαιροποιούμε την πολιτική, μου ήρθε στο μυαλό αυτό το… θέσφατο, συνειρμικά, αφού παρατήρησα για άλλη μια φορά τις κινήσεις των Τούρκων στη διπλωματική σκακιέρα. Έτσι, αβίαστα, βγαίνει το συμπέρασμα ότι στις διεθνείς συναντήσεις μετέχουν πολλοί, αλλά στο τέλος κερδισμένη βγαίνει πάντα η Τουρκία.

Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Οι Τούρκοι είναι… μανούλες στα παζαρέματα. Και οποιαδήποτε συμφωνία και αν κάνουν, πρέπει πρώτα να πέσει χοντρό μπαξίσι. Το ίδιο έγινε τώρα και στη Σύνοδο της Ε.Ε. για το προσφυγικό. Οι σουλτάνοι της Άγκυρας Ερντογάν και Νταβούτογλου πήραν το ρεγάλο τους. Το οποίο έχει δύο παραμέτρους. Οικονομικό και πολιτικό. Όλα τα άλλα λεγόμενα για δήθεν ελληνικά κέρδη είναι ψελλίσματα για φθηνή κατανάλωση.

Δύο πρωτοκλασάτα και προβεβλημένα πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέκος Φλαμπουράρης και η Ρένα Δούρου, τον τελευταίο καιρό έχουν βγει από το κάδρο της δημοσιότητας. Γιατί όμως αυτή η οπισθοχώρηση;

Όσοι παρακολουθούν βήμα προς βήμα τα τεκταινόμενα της Κουμουνδούρου αλλά και στο εσωτερικό του Μαξίμου διαπιστώνουν ότι ο … πολιτικός μπαμπάς του πρωθυπουργού, Αλέκος Φλαμπουράρης (αν και επισήμως είναι το νούμερο ένα στους κυβερνητικούς θώκους και στην καρδιά του Αλέξη Τσίπρα), σήμερα μοιάζει αποδυναμωμένος και κυρίως κουρασμένος από τον έναν χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Αν και υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου (μαζί με τον κ. Τζανακόπουλο και τον κ. Καλογήρου), ο Αλέκος Φλαμπουράρης είχε αναλάβει και το θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού από την εποχή που αρμόδια υπουργός ήταν η Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Είναι γεγονός ότι ο κ. Φλαμπουράρης από τις 31 Ιανουαρίου και μετά (έχει δημιουργηθεί ήδη το θέμα με καθυστέρηση των hot spots, με τους Ευρωπαίους και την Κομισιόν να απειλούν τη χώρα μας με έξοδο από τη ζώνη Σένγκεν, ενώ λίγες ημέρες μετά ο στρατός αναλαμβάνει την κατασκευή των hot spots) δεν μετέχει πια στις συσκέψεις για το προσφυγικό – μεταναστευτικό. Επισήμως το Μαξίμου υποστηρίζει ότι και ο κ. Φλαμπουράρης ασχολείται με το θέμα αλλά από άλλη σκοπιά…

Αν θυμηθεί κανείς την ομιλία του κατά την ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο του 2013, όπου ο Αλέκος Φλαμπουράρης είχε πει μεταξύ άλλων «κανέναν δεν θέλουμε να διώξουμε, θέλουμε ένα κόμμα ανοιχτό», σήμερα είναι άξια αναφοράς η αισθητή απουσία του τόσο από τις συσκέψεις στο Μαξίμου όσο και από τα ΜΜΕ… Τόσο, που κάποιοι -ακόμη και στην Κουμουνδούρου- ισχυρίζονται ότι σήμερα και μετά τις επιθέσεις που έγιναν στο σπίτι του στα Εξάρχεια πιο εύκολα μιλάς με τον κ. Τσίπρα παρά μαζί του.

Από την εποχή που ο πρωθυπουργός σήκωσε το τηλέφωνο αποκαλώντας τη Ρένα Δούρου «μανάρι μου» με αφορμή το γνωστό περιστατικό μεταξύ εκείνης και του Ηλία Κασιδιάρη κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της σχέσης του κ. Τσίπρα με την περιφερειάρχη Αττικής.

Φίλοι και σύντροφοι, πάνω από είκοσι χρόνια ο Αλέξης και η Ρένα έδωσαν μάχες για την… πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση της χώρας κατακτώντας ο καθένας ένα από τα πιο υψηλά αξιώματα της ελληνικής πολιτείας. Και ενώ ο κ. Τσίπρας είναι εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας -και μάλιστα δύο φορές-, η κ. Δούρου είναι εκλεγμένη περιφερειάρχης Αττικής μέχρι και το 2019 και, όπως χαρακτηριστικά είχε τονίσει σε μια από τις πρώτες δηλώσεις της, δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή της μετά τη λήξη της 5ετούς θητείας της. Η εποχή που ο Αλέξης και η Ρένα ήταν τόσο κοντά έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και ενώ επισήμως και από τις δύο πλευρές όλοι μιλούν για αγαστές σχέσεις, το βέβαιο είναι πως οι ανά καιρούς δηλώσεις αλλά και η κριτική -έστω και όχι προσωποποιημένη- της περιφερειάρχη έχουν προκαλέσει ρήγμα στις σχέσεις των δύο συντρόφων και, όπως φαίνεται, η θρυλική βόλτα των δύο στον Εθνικό Κήπο σχεδόν έναν χρόνο πριν αποτελεί μόνο μια ανάμνηση. Και μπορεί λίγους μήνες πριν ο κ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του ομιλίας στο Αιγάλεω να είχε εμπιστευτεί το σακάκι του στην περιφερειάρχη, δεν είναι σίγουρο όμως αν και όποτε η κ. Δούρου θελήσει να διεκδικήσει κάποιον ρόλο στην Κουμουνδούρου, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει το δικό της σακάκι…

Μπορεί επισήμως το Μαξίμου να μην έχει πάρει θέση για το θέμα του Νίκου Καρανίκα και του θαυμασμού του προς την ωραία Ελένη της ελληνικής τηλεόρασης, αλλά το σίγουρο είναι πως βράζει το καζάνι και μάλιστα σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Το γεγονός μάλιστα πως ο διορισμένος ως συνεργάτης στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού αποφάσισε να μιλήσει για το θέμα, είχε ως αποτέλεσμα στενοί συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, αν και αγγλομαθείς, να χρησιμοποιήσουν… γαλλικά και μάλιστα επιπέδου… SORBONNE C2.

Ας θυμηθούμε δύο… ξεχασμένες επετείους. Μια ιστορική μέρα για την πολιτική ζωή του τόπου ήταν η 12η Μαρτίου του 1990, όταν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο διοργανώθηκε εν όψει των εκλογών της 8ης Απριλίου 1990 συζήτηση για την εξωτερική πολιτική, με τη συμμετοχή των τριών συνεταίρων της οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα: Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας), Ανδρέας Παπανδρέου (πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ) και Χαρίλαος Φλωράκης (πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου). Συντονιστής ήταν ο δημοσιογράφος Γιάννης Καψής και τις ερωτήσεις υπέβαλε ο καθηγητής του Παντείου Δημήτρης Κώνστας. Ήταν η αρχή για τα ντιμπέιτ, τα οποία μεταδίδονται τηλεοπτικά.

Ενώ στις 13-3-1978 καθιερώνεται επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή η 35ετία για όλους τους εργαζομένους, με πλήρη σύνταξη στα 58 χρόνια…

 

ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν «σώγαμπρο» στον ΣΥΡΙΖΑ τον υπουργό Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή.

Ακόμη και οι υφιστάμενοι υπουργοί του υπερυπουργείου του έχουν την εικόνα ότι τόσο οι πρωτοβουλίες του όσο και ο συντονισμός που επιχειρεί έχουν διαφοροποιηθεί από την αρχική του στάση.

Μπαλάφας και Πουλάκης συχνά «αδειάζουν» τον υπουργό, όπως με το θέμα του εκλογικού νόμου, αλλά δεν φαίνεται να ιδρώνει το αφτί του κ. Κουρουμπλή. Ο υπουργός δρομολογεί με τον δικό του τρόπο την πολιτική που θέλει να χαράξει και επισπεύδει τις πολιτικές εξελίξεις προς την κατεύθυνση που ο ίδιος επιλέγει χωρίς όμως να υπάρχει η βάση ή συμφωνία ή να έχει δοθεί το πράσινο φως από το Μέγαρο Μαξίμου.

Πέρα από τις πολιτικές γκάφες και την ένταση που έχει δημιουργηθεί στο υπουργείο του και στα υπουργεία που έχει υπό τη σκέπη του το Εσωτερικών, ο κ. Κουρουμπλής υπέπεσε και σε… επικοινωνιακές γκάφες. Επιχειρώντας να επικαλεστεί το… χιούμορ του, που προφανώς δεν διαθέτει τουλάχιστον με αυτό που λένε… επιτυχία, πρόσβαλε με μια απίστευτη ελαφράδα τους επιστήμονες που διεκδικούν στους δρόμους τα βασικά δικαιώματά τους προκειμένου να επιβιώσουν. «Καλό είναι που διαμαρτύρονται, θα χάσουν και κανένα κιλό». Με τη δίαιτα των πολιτών ασχολείται κυρίως η κ. Φωτίου, αλλά τελικά όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έχουν μια ανησυχία. Φυσικά και έσπευσε να το μαζέψει, όταν είδε τη… χοντράδα που ξεστόμισε, δηλώνοντας ότι οι δηλώσεις του παρεξηγήθηκαν. Μα δεν θα μπορούσαν να μην παρεξηγηθούν. Πάντως, ο ίδιος δεν φαίνεται να είναι τόσο ανεκτικός στο χιούμορ όταν γίνεται εις βάρος του.

Από το ΠΑΣΟΚ όπου έχει περάσει δεν διδάχτηκε, φαίνεται, ότι πια η εποχή της σπατάλης του λόγου έχει παρέλθει. Αν παρέμενε στο ΠΑΣΟΚ θα είχε σίγουρα διαφορετική γνώμη για τους επιστήμονες και τα κιλά τους και τα δίκια τους. Το δάνειο «Κουρουμπλή» στον ΣΥΡΙΖΑ ομολογουμένως ξεκίνησε με πολύ διαφορετικές προοπτικές. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι έγινε εξαιτίας της συνέπειας που επέδειξε τότε στις πολιτικές και κοινωνικές του πεποιθήσεις και καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα το 2011. Όλοι επικρότησαν την στάση του και την παύση της συμπόρευσής του με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου. Όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ του μνημονίου δεν δίστασε να συμπορευτεί και μάλιστα να υπουργοποιηθεί. Και όπως συμβαίνει με τη μέθη της εξουσίας, παρασύρθηκε σε μοναχικό δρόμο.

Τα σχόλια είναι κλειστά.