Στοιχειώνει τη ΝΔ το έλλειμμα

Η  πλευρά του πρώην πρωθυπουργού  K. Kαραμανλή, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ «πιέζουν» τον Κυριάκο Μητσοτάκη να τοποθετηθεί για τα ελλείμματα του 2009…

Του Δ. Γιαννακόπουλου

Σε μείζον εσωκομματικό πρόβλημα, με διαλυτικές συνέπειες για τη  Νέα Δημοκρατία, μετατρέπεται η ωμή παρέμβαση της Κομισιόν υπέρ του πρώην επικεφαλής της  ΕΛΣΤΑΤ  Α.  Γεωργίου, ο  οποίος, αμφισβητώντας τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή, παρουσίασε μεγαλύτερα ελλείμματα με αποτέλεσμα την  περαιτέρω εξάρτηση της χώρας από τα μνημόνια και το ΔΝΤ.

Η  πλευρά του πρώην πρωθυπουργού και η αποκαλούμενη  «Καραμανλική αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζουν «τουλάχιστον περίεργη» την άρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη να τοποθετηθεί προσφάτως επί της απόφασης της εισαγγελέως  του  Αρείου Πάγου, η οποία έχει ζητήσει την παραπομπή του  Γεωργίου σε κακουργηματική δίκη.

Παραλλήλως δε στηλιτεύουν τη στάση των  εταίρων  – δανειστών καθώς  ο Γεωργίου, επιστήθιος φίλος του  Γιώργου  Παπανδρέου, ήλθε στην  Ελλάδα  το  2009 ως στέλεχος του Διεθνούς  Νομισματικού Ταμείου  μην έχοντας σχέση  με τις  ευρωπαϊκές αρχές.  «Η συμπεριφορά τους  πέραν της αισχρής  διάθεσης τους για παρέμβαση στη λειτουργία του  πολιτεύματος, αποδεικνύει  ότι  θέλουν τις  πολιτικές δυνάμεις διαιρεμένες  για να τις  κατευθύνουν  κατά το δοκούν  όπως συνέβη τις περιόδους Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά»  συμπεραίνουν, σε πρώτη φάση, οι συνομιλητές του  κ.  Καραμανλή.

Στον αντίποδα η  ομάδα  Μητσοτάκη , εν προκειμένω η επίσημη ΝΔ,  με αφορμή τις τελευταίες συγκρούσεις  μεταξύ  διαφόρων στελεχών της (νυν και πρώην βουλευτών) καθιστά σαφές πως δεν θα ανεχθεί  … παρασπονδίες και πως η ενότητα της  παράταξης «είναι και πρέπει να παραμείνει αρραγής». Στέκεται μάλιστα, στο γεγονός ότι η συσπείρωση  της  ΝΔ για πρώτη φορά σε μη προεκλογική περίοδο έχει εκτοξευτεί στο   90%  κι ως  εκ τούτου  ο κ. Μητσοτάκης  είναι αδιαμφισβήτητος ηγέτης, κατά δε τις δημοσκοπήσεις αδιαφιλονίκητος νικητής στις επόμενες  κάλπες, όποτε και αν προκηρυχθούν.

ΟΙ ΔΥΟ ΤΑΣΕΙΣ

Είναι προφανές ότι μπορεί στην κεντροδεξιά  πολυκατοικία να φύονται, η μία μετά την άλλη, νέες κινήσεις (Πρωτοβουλία Ελλήνων, Νέα  Δεξιά κτλ) πέραν των υφιστάμενων (ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ ),αλλά  ο διαχωρισμός  είναι σαφής  Καραμανλικοί  και  μη,  όπου στους δεύτερους συγκαταλέγεται η   Μητσοτακική πτέρυγα και  η  Σαμαρική,  αμφότερες  με διάθεση συνεργασίας με το  ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε η συγκυβέρνηση  Σαμαρά  – Βενιζέλου και η κοινή  πορεία  ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι εδραιώνει την  πεποίθηση των  «δύο διαφορετικών  κόσμων όπου ο ένας δεν μπορεί να συναντηθεί  με τον άλλον». Και τούτο διότι,  ο μεν  Κ. Καραμανλής   αναγνωρίζοντας τις εσφαλμένες επιλογές του παρελθόντος  πιστεύει  ότι η  Ελλάδα μπορεί να οδηγηθεί  μπροστά  μόνον αν απαλλαγεί από τα δεσμά του  παρελθόντος, (διαπλοκή και  απόδοση ευθυνών για την κακοδιαχείριση) ο δε Κυρ. Μητσοτάκης  είναι  οπαδός  του φιλελεύθερου μοντέλου που ούτως ή άλλως δύναται να εφαρμόσει  αρκεί να διασπάσει τον πυρήνα (το  DNA) της «κρατικής  νομενκλατούρας» . Επομένως θεωρεί αδιανόητη οποιαδήποτε   κυβερνητική συμπόρευση με τους  πολιτικούς εκφραστές του  κρατισμού.

H  ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ιστορικώς οι σχέσεις του  Κωνσταντίνου  Καραμανλή με την  Αριστερά ήταν  ειλικρινείς, κυρίως  με την ηγεσία του ΚΚΕ, για λόγους διατήρησης της συνοχής του πολιτικού συστήματος στην εύθραυστη μεταπολεμική και ακολούθως, μεταπολιτευτική περίοδο.  Όταν ο  Καραμανλής  μιλούσε  για  την  «αριστερά της  αριστεράς»  εννοώντας το  ΠΑΣΟΚ,  αναφέρονταν  στο αποσχιστικό ρεύμα (τροτσκιστές, αρχειομαρξιστές κτλ) του ΚΚΕ,  το οποίο προκαλούσε προβλήματα  (σσ,  όχι πάντα  αδικαιολόγητα) στο επίσημο  κουμουνιστικό  κόμμα και πολλά μέλη αυτών των  ομάδων είχαν εμπνευστεί από το όραμα του Ανδρέα  Παπανδρέου.  Στις  εκλογές του 1974  ο Καραμανλής ενέταξε στα  Νεοδημοκρατικά  ψηφοδέλτια την αείμνηστη  ηθοποιό, Άννα  Συνοδινού  λέγοντας της ότι  «θα είσαι η αριστερή πτέρυγα της ΝΔ», ενώ  δεν πρέπει να παρακάμπτεται η πλήρης αναγνώριση του  ΚΚΕ εκείνη τη χρονιά, απόφαση  με την οποία  ολοκληρώθηκε,  ουσιαστικά,  ο κύκλος των  πολιτικών διώξεων και φυλακίσεων.

Ωστόσο με τους  εκφραστές της σημερινής  παράταξης   (σσ, του τότε  Συνασπισμού) δεν τα πήγαινε  πολύ καλά.  «Χαρίλαε,  πολύ φασαρία   κάνουν αυτοί. Το φαντάζεσαι  κάποτε να κυβερνήσουν;»  είχε  πει, σε μία από τις συναντήσεις του με τον  Χ. Φλωράκη, για τους  αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ συνδημιουργούς του ΣΥΝ.

ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Όσον δε για την  Καραμανλική … «συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ ,  οι παλαιότεροι  θα θυμούνται  ότι  η ΝΔ προέκρινε την υποψηφιότητα του  αείμνηστου στελέχους της  Αριστεράς,  Θεόδωρου  Κατριβάνου,  ο οποίος  κέρδισε το  1998 την υπερνομαρχία Αθηνών  – Πειραιώς,  ενώ το  2005 υπήρξαν  μακρές συζητήσεις μεταξύ  Καραμανλή  – Κωνσταντόπουλου  για την εκλογή του δεύτερου στην  Προεδρία της  Δημοκρατίας . Περαιτέρω , ΣΥΝ και ΚΚΕ  το 2004 ψήφισαν  τα  8 από τα 14 άρθρα του νομοσχεδίου Παυλόπουλου για τον Βασικό Μέτοχο, ενώ η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, διευκόλυνε την αυτόνομη κάθοδο του Συνασπισμού σε  πολλές εκλογικές περιφέρειες,  με την καθιέρωση του  42% της απευθείας εκλογής  δημάρχων και νομαρχών από την  πρώτη Κυριακή.  Κάτι το  οποίο διευκόλυνε τον ΣΥΝ να αποφύγει τις  συμμαχίες με το ΠΑΣΟΚ και να αυξήσει τα ποσοστά του στις εθνικές εκλογές  του  2007.