Στη ΝΔ φοβούνται παρατεταμένη ακυβερνησία και βλέπουν πρόωρες κάλπες

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει  ότι η μεταστροφή των ψηφοφόρων σε συνάρτηση με τις επιδιωκόμενες συμμαχίες  θα του επιτρέψουν τη δημιουργία συγκυβέρνησης  και  την αποφυγή διπλών εκλογών, το φθινόπωρο

Του Δ. Γιαννακόπουλου

Τη δήλωση του πρωθυπουργού, από το Κομμένο της  Άρτας, ότι  «όποιος σκέπτεται εκλογές είναι ανόητος και όποιος τις ζητά, διπλά ανόητος», σχεδιάζει να ενσωματώσει στην προεκλογική διαφημιστική του  καμπάνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όντας σίγουρος ότι ο Αλ. Τσίπρας θα βρεθεί τις προσεχείς εβδομάδες  σε σοβαρό δημοσιονομικό  και πολιτικό αδιέξοδο, τέτοιο που θα τον οδηγήσει  αναγκαστικώς σε πρόωρες κάλπες.

Οι εξελίξεις στην οικονομία, με τη συνεχή υστέρηση εσόδων, η επικείμενη έλευση της τρόικας για τη δεύτερη αξιολόγηση, οι νέες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις παράλληλα με τα «ραβασάκια» για τον ΕΝΦΙΑ στα τέλη του μήνα, η χαίνουσα πληγή του προσφυγικού και η αδιερεύνητη συμπεριφορά της Τουρκίας,  συνθέτουν για την κυβέρνηση  – κατά τη  ΝΔ – ένα εκρηκτικό περιβάλλον, το οποίο ο πρωθυπουργός θα θελήσει να αποφύγει επιδιώκοντας μέσω  εκλογών να μετατοπίσει την ευθύνη στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πιστεύει ότι η μεταστροφή των ψηφοφόρων σε συνάρτηση με τις επιδιωκόμενες συμμαχίες θα του επιτρέψουν τη δημιουργία συγκυβέρνησης  και  την αποφυγή διπλών εκλογών, το φθινόπωρο.  Στον αντίποδα  όμως αυτής της προσδοκίας , υπάρχει η άποψη εντός της ΝΔ,  ότι «η μία κάλπη θα φέρει την άλλη , με συνέπεια την παρατεταμένη ακυβερνησία  και τη διάλυση της παράταξης».

 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΑΣΕΙΣ

Μεταξύ των γαλάζιων βουλευτών συζητούνται τρεις κυρίως προτάσεις.

Η πρώτη αναφέρει ότι ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να χαμηλώσει τους τόνους της «αντιπολίτευσης επί παντός επιστητού» και της διατύπωσης του αιτήματος περί πρόωρων εκλογών, ώστε να μπει το κάδρο των ευθυνών από τον κ. Τσίπρα όταν τις προκηρύξει, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει και ο  κόφτης θα ενεργοποιηθεί  μοιραίως».

Η δεύτερη αφορά στις συνομιλίες «που θα πρέπει ατύπως να ξεκινήσει από τώρα», προκειμένου την επομένη των εκλογών να σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση και να αποφευχθεί νέα προσφυγή στη  λαϊκή ετυμηγορία, η οποία θα γίνει με το σύστημα της απλής αναλογικής, ήτοι χωρίς το μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα.

Και η τρίτη, εκφραζόμενη κυρίως από την πλευρά των προσκείμενων στον Κ. Καραμανλή βουλευτών, έχει αμιγώς ενδοπαραταξιακά χαρακτηριστικά. Κατ’ αυτούς ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να αφήσει τον Αλ. Τσίπρα να υποστεί τις συνέπειες των επιλογών του και να διαχωρίσει πλήρως τη θέση του από τις επιλογές σύμπλευσης, «άρα και συνενοχής», με το  «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Τούτο σημαίνει, αλλαγή στάσης  του  κ. Μητσοτάκη απέναντι στην «υπόθεση  Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ» με  στηλίτευση, των επιλογών της  κυβέρνησης  Παπανδρέου «που οδήγησε τη χώρα στο Μνημόνιο». Και, απόρριψη του σεναρίου στήριξης  κυβέρνησης εθνικής ενότητας  «υπό τον  Σημιτικό Στουρνάρα» με σκοπό να αναλάβει τη διακυβέρνηση σε μελλοντικό χρόνο ,όπως συνέβη το 2011 με την παρασχεθείσα στήριξη της  ΝΔ του  κ. Σαμαρά «στον επίσης Σημιτικό Λ. Παπαδήμο».

Αντικρούουν δε, τη θέση του  κ. Μητσοτάκη περί «απαλλαγής από την αλλαγή που υποσχέθηκε ο Τσίπρας τον Ιανουάριο του  2015»,  σημειώνοντας ότι  η «διάθεση για αλλαγή» επικροτήθηκε, εκ νέου, από το εκλογικό σώμα τον Σεπτέμβριο του  2015 και «τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα συρρικνωθούν τόσο πολύ, αν δοθεί η εντύπωση από τη  ΝΔ ότι  θα συνεχίσει να πορεύεται  κυβερνητικά με το ΠΑΣΟΚ, το  οποίο  ούτως ή  άλλως έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των πολιτών  και  του συνόλου της λαϊκής  Δεξιάς».

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Το αδιέξοδο προκύπτει εμφανώς από το μέτωπο της Οικονομίας. Ενώ τον  Ιούνιο φαινόταν ότι η καταιγίδα των φόρων επαρκούσε για την επίτευξη των μηνιαίων στόχων αύξησης των εσόδων του προϋπολογισμού, τον Ιούλιο, το σκηνικό ανατράπηκε και τον  Αύγουστο η ανησυχία ενεργοποίησης των οριζόντιων, περαιτέρω, περικοπών σε μισθούς – συντάξεις είναι πλέον ορατή.

Έως τα τέλη Δεκεμβρίου, η εκτέλεση του προγράμματος απαιτεί έσοδα πάνω από 23 δισ. ευρώ  η πηγή προέλευσης των  οποίων αποτελεί ζητούμενο, ακόμη και στην περίπτωση ικανοποίησης του στόχου των εσόδων από τον ΕΝΦΙΑ, τη φορολογία εισοδήματος και τα τέλη κυκλοφορίας. Το οικονομικό επιτελείο θεωρεί ότι το πρόγραμμα  βρίσκεται εντός στόχων, αποκρύπτοντας όμως ότι δεν  έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ από τα συνολικώς  7,5 δισ. ευρώ οφειλόμενα στην  «αγορά» , δηλαδή  τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, ενώ την ίδια ώρα η υπό εκτέλεση των δαπανών ανέρχεται σε  2,4 δισ. ευρώ.

ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ

«Κάθε φορά που ο κ. Τσίπρας μιλά για την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, τούτο αποτελεί σημάδι ότι πάμε ολοταχώς για εκλογές» τονίζουν συνεργάτες του  κ. Μητσοτάκη, άποψη που συμμερίζεται και η πλευρά Καραμανλή. Με τη διαφορά ότι ο κ. Καραμανλής, θεωρεί πως ευρίσκεται προ των πυλών η παρατεταμένη αστάθεια, λόγω της ανεπάρκειας της παρούσας κυβέρνησης «όχι να λύσει αλλά και να διαχειριστεί ακόμη και τα καθημερινά ζητήματα».  Συνομιλητές του, ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι  το πρωθυπουργικό επιτελείο κατάφερε να διασπάσει το μέχρι πρότινος «ενιαίο μέτωπο της διαπλοκής» με αποτέλεσμα «ο κάθε διαπλεκόμενος να ενεργεί πλέον για λογαριασμό του». Στο σημείο αυτό στηλιτεύουν την επιλογή της  ΝΔ να υποστηρίξει δημοσίως το … «δράμα Αλαφούζου», με την δέσμευση λογαριασμών του λόγω εκτεταμένης φοροδιαφυγής δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.