Στέλιος Διονυσίου: «Δεν μπορώ να το παίξω Ρουβάς…»

«Ο Στράτος ήταν αξεπέραστος. Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν νομίζω ότι κάποιος θα μπορέσει να τον ακουμπήσει»

 

Στην Πέννυ Κροντηρά

«Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν νομίζω ότι κάποιος θα μπορέσει να ακουμπήσει τον Στράτο Διονυσίου. Ο πατέρας ήταν αξεπέραστος», δηλώνει στο «Κ» ο τραγουδιστής Στέλιος Διονυσίου. Προσιτός, ευδιάθετος χωρίς ίχνος έπαρσης, μοιράζεται μαζί μας δικές του στιγμές και μνήμες ζωής από τον πατέρα του Στράτο Διονυσίου.

Τι είναι η μουσική και το τραγούδι για εσένα;

Μετά τα παιδιά μου θεωρώ ότι είναι η ζωή μου ολόκληρη. Δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι διαφορετικό από το να τραγουδάει. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που από το πρωί μέχρι το βράδυ το πρώτο θέμα ήταν η μουσική. Αλλά και πάλι αν δεν προερχόμουν από οικογένεια τραγουδιστών εγώ με το τραγούδι θα ασχολούμουν. Η μουσική είναι μικρόβιο. Αν περάσει μία βδομάδα και δεν έχω τραγουδήσει κάπου παθαίνω στέρηση.

Το είδος που υπηρετείς απέχει κάπως από τα ακούσματα της σημερινής νεολαίας. Πώς βλέπεις τη σημερινή μουσική βιομηχανία;

Αυτό το ζούμε τα τελευταία είκοσι χρόνια που είμαι και εγώ στο χώρο. Δεν σου κρύβω ότι ορισμένες φορές με προβληματίζει πάρα πολύ γιατί βγάζεις ένα τραγούδι και δεν παίζει, γιατί σου λένε είναι λαϊκό και έχει μπουζούκι μέσα. Λες «Και εγώ τι να κάνω τώρα;». Να το παίξω Ρουβάς δεν μπορώ, να πω άλλο ύφος τραγουδιών δεν μου πάνε. Επιλέγω, λοιπόν, να κάνω τουλάχιστον αυτό που ξέρω καλά και ο Θεός βοηθός. Αν μη τι άλλο, το καλό λαϊκό τραγούδι ό,τι και να γίνει ,όσο πόλεμο και να δεχτεί από τα ραδιόφωνα και κάποιους παραγωγούς πάντα θα υπάρχει στα ακούσματα του Έλληνα είτε είναι μεγάλος είτε παιδί. Υπάρχουν παιδιά που επηρεασμένα από τα ακούσματα των γονιών τους μου ζητάνε πολλές φορές τραγούδια του πατέρα και μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση που τα γνωρίζουν και τα επιλέγουν για τη διασκέδασή τους. Το λαϊκό τραγούδι είναι η καταγωγή μας, είναι στο πετσί μας.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

Έχεις καθαρή και σταθερή φωνή. Πόσο κοντά νομίζεις ότι είναι στη φωνή του πατέρα σου;

Το έχω ξαναπεί ότι ο πατέρας ήταν αξεπέραστος. Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν νομίζω ότι κάποιος θα μπορέσει να τον ακουμπήσει. Κάποιοι μπορεί να λένε ότι η φωνή του Στέλιου είναι κοντά στη φωνή του πατέρα. Πιστεύω ότι το γονίδιο ήταν ισχυρό και σε κάποια σημεία η φωνή μου μπορεί να μοιάζει λίγο παραπάνω.

Ποια η πιο έντονη ανάμνησή σου με τον πατέρα σου;

Οι αναμνήσεις είναι πάρα πολλές. Όταν έφυγε ο πατέρας μου ήμουν δεκαέξι χρονών. Θυμάμαι πολλές παιδικές συμβουλές, γιορτές στο τραπέζι όλη η οικογένεια μαζί στην Αθήνα ή εδώ στη Θεσσαλονίκη. Ήταν πολύ γλυκός και τρυφερός, πάντα με δώρα δεν ήθελε να μας λείψει τίποτα. Ό,τι θέλαμε και εγώ και ο μικρότερος ο αδερφός μου ο Διαμαντής, που ήμασταν τα στερνοπούλια το είχαμε στα πόδια μας. Μία στιγμή που δε θα ξεχάσω ποτέ την ζωή μου είναι σε ηλικία δεκαπέντε χρονών που στο κέντρο «Στράτος» που εμφανιζόταν εκείνη την περίοδο με σήκωσε και είπαμε παρέα ορισμένα τραγούδια. Τώρα πια που το καταλαβαίνω, γιατί ενδεχομένως τότε δεν αντιλαμβανόμουν πολλά πράγματα λόγω της παιδικότητάς μου, το να τραγουδάω δίπλα στον Στράτο Διονυσίου θεωρώ ότι ήταν κάτι πάρα πολύ μεγάλο και τιμητικό. Όταν τελείωσα το τραγούδι και γύρισα να δω την αντίδρασή του ήταν δακρυσμένος. Αυτή η εικόνα είναι που μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω αυτό που κάνω. Σαν να μου έλεγε εκείνη την ώρα «αγόρι μου αξίζεις, προχώρα».

Πώς φάνταζε στα μάτια σου όταν ήσουν μικρός;

Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά πολλές φορές στο σχολείο όταν με ρωτάγανε «Έχεις καμιά σχέση με τον Διονυσίου;» έλεγα όχι, μάλλον για να μην είμαι δακτυλοδεικτούμενος. Νόμιζα ότι θα σχολιάσουν και θα πουν «Α, είναι γιος του Στράτου» και θα υπήρχε μια διαφορετική αντίδραση των καθηγητών, των μαθητών. Δεν ήθελα. Εννοείται ότι οι περισσότεροι το ήξεραν και δεν μπορούσε να κρυφτεί κάτι τέτοιο. Τώρα πια που έχω μεγαλώσει συνειδητοποιώ τις αντιδράσεις του κόσμου όταν τον συναντάγανε στο δρόμο ή στο μαγαζί που εμφανιζόταν. Έχω δει κόσμο που έχει σκύψει να του φιλήσει τα παπούτσια, τα χέρια δε ήταν καθημερινό φαινόμενο. Αντιδράσεις λατρείας που τις θεωρούσα υπερβολικές όταν ήμουν μικρός. Ο κόσμος τον αγαπούσε πάρα πολύ.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ  

Φοβήθηκες τη σύγκριση με τον πατέρα σου και τον αδελφό σου;

Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Από μικρό παιδί πατούσα γερά στα πόδια μου και ήξερα ποιες είναι οι δυνατότητές μου. Σαφώς και δεν μπορείς να συγκριθείς με τον Στράτο Διονυσίου. Αυτό που με απασχολούσε ήταν να μη βρεθεί κάποιος και πει ότι ο μικρός γιος του Διονυσίου είναι χάλια.

Έχεις πει ότι έχεις φάει πολλές σφαλιάρες στη ζωή. Δηλαδή;

Όταν λέω σφαλιάρες, εννοώ επαγγελματικές. Ορισμένοι άνθρωποι μου έφερναν τραγούδια που χανόντουσαν λίγο πριν μπω να τα τραγουδήσω στο στούντιο. Έχω ηχογραφήσει τραγούδια που ήταν να τα βγάλω εγώ αλλά δεν τα έβγαλα, χωρίς να τα έχω απορρίψει και σήμερα έχουν γίνει πολύ μεγάλες επιτυχίες από γυναίκες και άνδρες. Θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα στην καριέρα μου αν έλεγα κάποια τραγούδια που είχα επιλέξει και δεν μου τα είχαν πάρει, π.χ. το «Τραίνο» της Βίσση, που το είχα πει καταπληκτικά. Ήμουν νέο παιδί και ευκολόπιστος, σε ό,τι μου έλεγαν απαντούσα «Ναι, έχεις δίκιο». Δεν πάτησα ποτέ πόδι στην εταιρεία μου να πω ξέρεις αυτό το τραγούδι δεν μου αρέσει δεν θα το πω ή ασχέτως αν δεν σας αρέσει εσάς αυτό το τραγούδι θα το πω. Είχα τέτοια θεματάκια και τα έχω ως άνθρωπος. Το «όχι» το δικό μου είναι πολύ δύσκολο. Όλα αυτά σε κάνουν να μείνεις λίγο πίσω. Μετά αλλάξανε και οι καιροί.

Δισκογραφικά πού βρίσκεσαι;

Ήδη έχω ετοιμάσει μία καινούργια δουλειά, με τον Θανάση Γεωργουλά να έχει γράψει τη μουσική και τον Σταύρο Γαλανάκη τους στίχους. Αναμένεται να κυκλοφορήσει πάρα πολύ σύντομα. Αρχικά θα κυκλοφορήσει κάποιο τραγούδι μέσω Ίντερνετ και ολοκληρωμένη η δουλειά το φθινόπωρο.

Ποια τα σχέδιά σου για το καλοκαίρι;

Ήδη έχουμε ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία με τον αδερφό μου τον Άγγελο με τίτλο «Άκου βρε Στράτο» που είναι με τραγούδια του πατέρα μας. Είχαμε μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη και θα γυρίσουμε όλη την Ελλάδα ώστε να ξαναθυμηθούμε όλοι μαζί αυτά τα υπέροχα τραγούδια που έχει πει ο πατέρας μας