Σταμάτης Κραουνάκης: «Δεν πούλησα ποτέ αριστερίλα»

Ξεκίνησε για λίγο, αλλά γύρισε ολόκληρη την Ελλάδα και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές.

Το ταξίδι της παράστασης «Ολοι ένα… φίλα με» του σπουδαίου Σταμάτη Κραουνάκη ολοκληρώθηκε με δυο τελευταίες εμφανίσεις την Παρασκευή 13 και το Σάββατο 14 Γενάρη στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος).

Η μοναδική αυτή παράσταση ωστόσο θα ταξιδέψει και στις 27 Γενάρη(!) στο Λονδίνο στο μουσικό χώρο «Union Chapel».

Παντού αγάπη. Παντού μια χώρα με ψυχή. Λόγια, αισθήματα, χειροκροτήματα, γέλια, δάκρυα, σπίθες… Ο Σταμάτης Κραουνάκης στο πιάνο του και παντού, με την υπέροχη παρέα του, χαρίζουν τρεις γενιές τραγούδια. Κοινή πορεία με τα αισθήματα και τα όνειρα των ζευγαριών, των μοναχικών, των ερωτευμένων.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης παραχώρησε συνέντευξη στον «Τηλεθεατή», απόσπασμα της οποίας μπορείτε να διαβάσετε πιο κάτω:

Θα αφηγηθείτε το υπέροχο παραμύθι που αγαπήθηκε από τον κόσμο εντός και εκτός συνόρων;

«Ναι. Όταν το σκέφτηκα, ήξερα ότι βάζω στην αμπούλα της μνήμης αυτό που θα απαντούσα σε έναν άνθρωπο που δεν με ξέρει καθόλου και δεν με έχει ξανακούσει ποτέ. Στο Λονδίνο, άνετα μπορούν να μας παρακολουθήσουν οι Άγγλοι. Υπάρχει υποτιτλισμένο όλο το λιμπρέτο, από τον αγαπημένο φίλο Μιχάλη Γερμανό. Δεν φανταζόμουν αυτήν την επιτυχία, φαίνεται όμως οι άνθρωποι είχαν ανάγκη, όπως κι εγώ άλλωστε, αυτήν τη στέγη της τρυφερότητας».

Σαράντα χρόνια που ξεχειλίζουν από μουσικές… Τι εικόνες ξεπηδούν από τη μνήμη του;

«Τη Λίνα μου, τις ώρες της κοινής μας δουλειάς. Οι έξοχοι ερμηνευτές μας, η περιπέτεια μου με το θέατρο, Ηρώδεια, Επίδαυροι, Αριστοφάνης, Βάρναλης, Ντάριο Φο. Έρωτας πάντα. Με έρωτα, πάντα. Ναι, το λέω πια συνειδητά, ποτέ δεν με κινητοποίησε καμία φιλοδοξία. Ήθελα να είμαι μέσα στη μουσική και στο λόγο, τον ακριβό. Με τη Λίνα διαμορφώσαμε πρόταση. Σπάσαμε τα δεδομένα. Κι είμαστε ακόμα ρηξικέλευθοι, ερευνητές και μάχιμοι».

Είναι γιορτή η διαδρομή;

«Ναι. Μόνο. Όχι ότι δεν υπήρξαν δυσκολίες. Υπήρξαν. Αλλά είμαι αριστερός. Δεν μάσησα ποτέ. Ούτε και πούλησα αριστερίλα. Δεν ανήκω σε κανένα χωράφι. Έτσι, το μικρό δικό μου διατήρησε την αυτοδυναμία του και τον Θεό του όρθιο», λέει ο ίδιος.