Στα 200 χρόνια από το 1821 θα είμαστε «υπόδουλοι»…

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Από μέτρα και χαράτσια άλλο τίποτα. Παλαιά που τώρα ωριμάζουν, καθυστερούμενα που υλοποιούνται και νέα που θα εφαρμοστούν. Θα φτάσουμε στο 2021, στα 200 χρόνια από την επανάσταση για την απελευθέρωση και η ελληνική κοινωνία θα είναι πιο… υπόδουλη από ποτέ. Όχι στον ξένο ζυγό, αν και υπάρχουν αρκετοί που το βλέπουν και έτσι, αλλά από έναν εσωτερικό δυνάστη που θα ακούει στο όνομα «χρέη».

Όχι δεν είναι λάθος. Για χρέη ομιλώ, όχι για το… Χρέος. Το κρατικό. Αλλά για το προσωπικό Μνημόνιο που έχει φορτωθεί στις πλάτες της κοινωνίας και καθενός πολίτη ξεχωριστά με βαρύτατη ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης η οποία εμπέδωσε ενα κλίμα αναξιοπιστίας προκαλώντας πολύ μεγαλύτερη ζημιά από εκείνη που υποτίθεται ότι ήθελε να αποσωβήσει. Ένα «προσωπικό» μνημόνιο για κάθε Έλληνα το οποίο δεν προβλέπεται δυστυχώς να ελαφρύνει επί μακρόν, ίσως και για δεκαετίες. Αυτός είναι ένας ραγιαδισμός που ευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καθιστά ουσιαστικά τους πολίτες άβουλους, αδύναμους και εν τέλει υπόδουλους. Τους καθιστά από πολίτες… υπηκόους.

Ποια χρέη; Αυτά στις τράπεζες, στις εφορίες, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις αστικές συναλλαγές προς άλλους ιδιώτες. Αυτά που αυξάνουν τόσο πολύ το βάρος του… Σταυρού που καθένας κουβαλά, τον καθιστούν όμηρο της εξουσίας και του ισοπεδώνουν τις συνθήκες διαβίωσης φτωχοποιώντας τον και στερώντας του τη δυνατότητα της δημιουργίας και του οράματος. Αυτή είναι μία τεράστια ανελευθερία.

Και έρχεται σήμερα η κυβέρνηση να πανηγυρίσει για τη συμφωνία που έκλεισε και που δεσμεύει την Ελλάδα επί της ουσίας για μέτρα συνολικού ύψους 14 και πλέον δισ. (επεκτείνοντας τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί και προσθέτοντας άλλα 5,5 δισ.) έως και το 2021! Θεσμοθετώντας στην πράξη την παράταση των Μνημονίων, άρα ένα νέο Μνημόνιο, το 4ο όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν.

Α, ναι, υπάρχουν και τα αντίμετρα των 7,5 δισ… Μόνο που ακόμη και αν εφαρμοστούν κάποια στιγμή, θα εφαρμοστούν σε μία ήδη ξεζουμισμένη κοινωνία και με μία αποσαθρωμένη  επιχειρηματικότητα – όσο και αν κάποιοι προσδοκούν «δουλίτσες- που εκ των πραγμάτων θα υπονομεύουν κάθε πραγματική αναπτυξιακή προοπτική. Και υπάρχει για να μην ξεχνιόμαστε, και το «κερασάκι στην τούρτα». Το περίφημο άρθρο 15 που θα δίνει υπερεποπτικό ρόλο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τώρα είναι που το ΔΝΤ θα ορίζει το οικονομικό μέλλον της χώρας…

Και αν κανείς απορεί μετά από όλα αυτά τα μέτρα τι θα δώσει η κυβέρνηση στην αγορά, μήπως και επανεκκινήσει η οικονομία, η απάντηση είναι: συγκριτικά ψίχουλα… Μόλις 1,5 δισ. προορίζεται από τις άμεσες δόσεις για αποπληρωμή χρεών. Σταγόνα στον ωκεανό των κρατικών οφειλών, εμφανών και αφανών… Τα υπόλοιπα θα εξαρτηθούν από την πορεία των συνεχών πλέον αξιολογήσεων…. Ε, μετά από όλα αυτά ο κ. Τσίπρας μπορεί να υποστηρίζει ότι έβαλε τη χώρα σε νέα πορεία. Ακόμα χειρότερη….

 

ΠΗΓΗ: capital.gr