Σφάγια στη γκιλοτίνα του καρναβαλιού και των καφενέδων

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Του Γιάννη Σιδέρη

Στο Ρέθυμνο στο καρναβάλι, η Novartis έκλεψε την παράσταση. Ένα άρμα συνδέθηκε χυδαία με την πολιτική επικαιρότητα και έκανε παράφραση των φαρμάκων, καθώς οι δημιουργοί του αποφάσισαν ότι οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι πολιτικοί είναι ένοχοι. Έτσι η βαζελίνη έγινε Venizelini, το Amoxil Ayramoxil, η ασπιρίνη Αδωνίνη.

Δεν είναι πρώτη φορά που η παμπάλαια διονυσιακή μέθη που συμβολίζει το καρναβάλι και οι εκδηλώσεις του, εκτρέπεται του στόχου της και υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες. Μετά τη χούντα και καθ’ όλη τη διάρκεια τα μεταπολίτευσης, αφ’ ότου το καρναβάλι έγινε υπόθεση Δημάρχων – εκπροσώπων κομμάτων, και στρατευμένων πολιτιστικών συλλόγων, το καρναβάλι υπηρετούσε την πολιτική ατζέντα τους. Είτε με άρματα κατά των πυραύλων Πέρσινγκ και Κρουζ, τότε που είχαμε αποπυρηνικοποιημένες συνοικίες, είτε κατά της λιτότητας με την αναπροσαρμογή του Αντρέα, είτε σατιρίζοντας τις ερωτικές επιλογές του, είτε με το παπάκι που ήθελε ο κόσμος «παρά το Μητσοτάκη», είτε με τη γνωστή ροπή ενός πρωθυπουργού προς την παραδοσιακή καλοφαγία. Κακόπνευστα, κακότεχνα, αλλά σατίριζαν – ή νόμιζαν ότι σατίριζαν – την πολιτική ζωή και τις τρωτές πλευρές των πολιτικών.

Ποτέ ως τώρα ένα καρναβαλικό άρμα δεν είχε ξεφύγει από την πολιτική «κριτική» να αναλάβει ρόλο δικαστηρίου πριν το δικαστήριο αποφανθεί, και να αποφασίσει ότι κάποιοι πολιτικοί είναι ένοχοι χρηματισμού. Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο άρμα. Το πρόβλημα είναι ότι η συγκεκριμένη αντίληψη που απέπνεε το άρμα εναρμονίζεται με την αντίληψη που έχουν οι ανά την επικράτεια καφενέδες, που έλεγε κι ένας παλιός. Σε αυτούς απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτούς κανακεύει. Και με αυτή την έννοια νίκησε.

Χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, με τα «πιθανολογώ, νομίζω, άκουσα, δεν αποκλείω» κάποιων ανωνύμων, παρέδωσε σκόπιμα στη δημόσια καταισχύνη πολιτικά πρόσωπα πρώτης γραμμής, ακυρώνοντας με την μεθόδευση που έκανε αλλά και τις δηλώσεις υπουργών του, κάθε τεκμήριο αθωότητας.

Ναι, δεν είναι όλοι έτσι στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν και στελέχη που προβληματίζονται, που κατ΄ ιδίαν μας εκμυστηρεύτηκαν ότι απεχθάνονται την προκύψασα ανθρωποφαγία, τη δημόσια διαπόμπευση επιφανών προσώπων, τη γκιλοτίνα των εκλεγμένων, ως θέαμα στις πλατείες. Ωστόσο δεν είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο, καθώς άλλωστε είναι φειδωλοί στις δηλώσεις τους για να μην τραυματίσουν το κόμμα τους. Τον τόνο δίνει το λούμπεν κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που τροφοδότησε με καταδικαστική άποψη το λούμπεν κομμάτι της κοινωνίας.

Με τέτοιο καλλιεργημένο κοινωνικό υπόβαθρο, η αυριανή συζήτηση στη Βουλή για την σύσταση προανακριτικής επιτροπής διεξάγεται σε εκρηκτικό πλαίσιο, και εκτοξεύει το πολιτικό θερμόμετρο στο κόκκινο. Η συνεδρίαση ήδη δίνει την εντύπωση ετεροβαρούς μεθόδευσης και εξ αυτού τραυματισμένης αξιοπιστίας. Θα κρατήσει μόνο μία ημέρα και στους κατηγορούμενους θα δοθεί ο… τεράστιος χρόνος των 20 λεπτών για να υπερασπίσουν εαυτούς. Είθισται βέβαια ο χρόνος να επεκτείνεται κατά τι, αλλά αυτό γίνεται με υπόκρουση τον ήχο του κουδουνιού του Προέδρου.

Η πρώτη ομιλία τους είναι και η πρώτη εντύπωση για το φιλοθεάμον κοινό και θα έπρεπε να έχουν τον αναγκαίο χρόνο. Θα έχουν βέβαια τη δυνατότητα να επανέλθουν, καθώς υποχωρούν οι σκέψεις των ελάχιστων συνεδριάσεων, προκειμένου η Βουλή να πιστοποιήσει την παραγραφή της υπόθεσης και να παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη για τα περαιτέρω, όπου οι κατηγορούμενοι και η αξιοπρέπειά τους – δεν λέμε την αθωότητά τους, θα την κρίνει το δικαστήριο – θα ήταν έρμαια υποβολιμαίων ανθρωποβόρων διαρροών. Φαίνεται ότι θα δοθεί χρόνος γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ξαφνιάστηκε από την οργή των πολιτικών αντιδράσεων και το κύμα ειρωνείας που σηκώθηκε στα social media.

Οι κουτοπόνηρες μεθοδεύσεις δεν τον διδάσκουν. Με το σκοπιανό και την επιθετική πολιτική προς τη ΝΔ «να μας πει τη θέση της», πριν καν γνωστοποιήσει τη δική του, νόμισε ότι θα την διασπάσει. Κατάφερε να την ενώσει περισσότερο, παρά τοις οιμωγές κάποιων –ιδεατών – φιλελευθέρων για τη δεξιά στροφή του Μητσοτάκη. Το ίδιο πίστεψε και με την υπόθεση Novartis, όχι μόνο για τη ΝΔ αλλά και για το ΠΑΣΟΚ. Θα δημιουργείτο διάσταση ανάμεσα σε Γεννηματά και Βενιζέλο. Όταν όμως άκουσαν την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να μιλάει για νέο βρώμικο ’89, κατάλαβαν ότι έχασαν την παρτίδα. Όχι μόνο για το παρόν αλλά και το μέλλον. Σε ενδεχόμενη προϋπόθεση συνεργασίας των δύο κομμάτων, πολλοί θα θυμηθούν τις ημέρες αυτές.

Η αντιπολίτευση δεν έχει παρά να προσπαθήσει να δοθεί η μέγιστη δημοσιότητα στη υπόθεση. Αν υπάρχουν ένοχοι, να πάνε φυλακή. Αλλά οι αθώοι πρέπει να εμπεδωθεί ότι είναι αθώοι. Του χρόνου το καρναβάλι του Ρεθύμνου (συμβολική η αναφορά), δεν θα πρέπει να τους θεωρεί όλους ενόχους. Γιατί έτσι θα τους θεωρούν και οι ανά την επικράτεια καφενέδες.

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr