Προσγειωθείτε! Και γρήγορα!

 Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

Θα μπορούσε να είναι ένα ωραίο παραμύθι. Ποιο; Το 2015 να είχαν γίνει άλλα πράγματα και τα ελληνικά ομόλογα να είχαν μπει από τότε στο πακέτο νομισματικής χαλάρωσης.

Πού θα ήμασταν τώρα, πώς θα ήταν η οικονομία, οι τράπεζες, η κοινωνία και η χώρα;

Ο χρόνος κυλάει σε βάρος της οικονομίας για ακόμα μία φορά.

Την ίδια στιγμή, στο διεθνές περιβάλλον αλλαγές σημαντικές είναι σε εξέλιξη. Πόσο καλά μπορούν να αξιολογηθούν τώρα;

Ο Τραμπ θα παίξει «hard ball» ή θα προχωρήσει σε ρεαλιστικότερους συμβιβασμούς; Το Brexit, πάντως, φαίνεται ότι θα είναι αυτό που από την αρχή έδειχνε.

Την ίδια στιγμή, στην Ευρωζώνη ο ρυθμός ανάπτυξης στο 1,6% εμφανίζεται καλύτερος από τις προσδοκίες, η Γερμανία πετάει με 1,9% και όλοι περιμένουν εκλογές.

Πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, όμως, για την Ελλάδα ακόμα και αν δούμε να υλοποιούνται μεγάλες αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον. Αβέβαιο.

Ο Τραμπ προκάλεσε τους Γερμανούς δις και είναι σημαντικό να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η σχέση. Σίγουρα οι απαντήσεις που έχει πάρει από τον Σόιμπλε δεν είναι αυτές που του αρέσουν. Και εδώ είναι ένα ζήτημα που μας ενδιαφέρει. Ο Τραμπ θέλει να τραβήξει τα αυτιά των Γερμανών και να επιβάλει μια νέα τάξη πραγμάτων ή θα τα βρει τελικά στις εαρινές συναντήσεις;

Θα ισχυροποιήσει έναν αγγλοσαξονικό άξονα με τη Μέι, που θα δράσει συγκρουσιακά με σαφή διαφοροποίηση από την Ευρωζώνη;
Η Μέι στο Νταβός μίλησε για τα ιδανικά του ελεύθερου εμπορίου με όλες τις παγκόσμιες δυνάμεις, για την ανάδυση της Βρετανίας σε παγκόσμια δύναμη με ανεξάρτητο πνεύμα και για πλήρη έλεγχο της εθνικής της κυριαρχίας. Τι σημαίνει αυτό;

«Βάζουμε τους δικούς μας όρους». Ποιος άλλος είναι αντίστοιχα ισχυρός για να το κάνει αυτό;

Η μικρή και όμηρος των πιστωτών Ελλάδα ανήκει στην Ευρωζώνη, όπου το αφεντικό είναι ο Σόιμπλε. Πόσο μπορεί να αλλάξει αυτό στις γερμανικές εκλογές; Μπορεί το SPD να ανατρέψει τις ισορροπίες; Μένει να το δούμε, προς το παρόν όμως το deal μας είναι εδώ.
Εχει κάποια σημασία ότι η χημεία Τραμπ – Λαγκάρντ είναι βέβαιο ότι θα χαλασει εξ ορισμού, όμως μέσες άκρες και εκεί λογικά δεν θα αλλάξουν πολλά.
Μπορούμε, αλήθεια, να πάρουμε το ρίσκο να τινάξουμε στον αέρα την αξιολόγηση και να πάμε να ξανασυζητήσουμε με τον Σόιμπλε; Πόσα θα αλλάξουν τότε;

Από την άλλη πλευρά, πόσο χρόνο θα πάρει στην κυβέρνηση να καταλάβει ότι πρέπει να θέσει το Δημόσιο στο επίκεντρο των νέων περικοπών; Προσλαμβάνοντας και μονιμοποιώντας παράλληλα.

Συμπερασματικά λοιπόν, για να κάτσουμε να δούμε το έργο από θέση ασφαλείας, να ζυγίσουμε και να πάρουμε τις αποφάσεις μας, η βασική προτεραιότητα ανεξάρτητα με ό,τι κοσμογονικό συντελείται γύρω-γύρω είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης.

Μας αρέσει που η Μέι κόντραρε τη γερμανική Ευρώπη. Ωστόσο, η ίδια είπε στο Νταβός ότι οι επιχειρήσεις είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης και οι φόροι πρέπει να είναι εύλογοι και δίκαιοι. Μας αρέσει κι αυτό;

*Αναδημοσίευση από το Protothema.gr.