Πλειοψηφία… μεγαλοοικονόμας – Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να γεμίσει την κλεψύδρα με “λούμπεν βουλευταριάτο”

Μεγαλοκονόμα για την παραμονή στην εξουσία και επίδειξη ισχύος με το λούμπεν βουλευταριάτο. Δεν φτάνει που ο Αλ. Τσίπρας στο πολυνομοσχέδιο για την εκποίηση και των τελευταίων ασημικών (Ενέργεια, νερό, αλάτι) βρήκε μία επιπλέον ψήφο, την επόμενη μέρα ζήτησε από τη Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου να καθίσει μαζί της στους λευκούς καναπέδες του Μαξίμου και να συζητήσουν δημοσίως για το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στο Κέντρο, καθώς η βουλευτής προέρχεται από το κόμμα του κ. Λεβέντη.

Του Δ. Γιαννακόπουλου

«Είμαι άτομο που αποφασίζω μόνη μου και δεν επηρεάζομαι από κανέναν. Καλώς ή κακώς είμαι Ταύρος στο ζώδιο. Δέχομαι τα σπαθάκια σαν τον ταύρο και στο τέλος χάνει ο ταυρομάχος», έλεγε η βουλευτής μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό αφήνοντας άφωνους τους περισσότερους και ικανοποιημένους τους πολύ ελάχιστους. Το μήνυμα σαφές, παρμένο από τα βάθη της Ιστορίας και δοσμένων στη σύγχρονη Ελλάδα.

Ο πρωθυπουργός έκανε επίδειξη ισχύος σε ένα κομβικό νομοσχέδιο που αποτελεί το ύστερο σκαλοπάτι προ της απόφασης των δανειστών για την έξοδο από το 3ο μνημόνιο.

ΠΥΡΙΚΑΥΣΤΗ… ΠΑΝΕΛΙΣΤΡΙΑ

Από τη μια μεριά με τον Κ. Ζουράρι, τον 78χρονο αυτοαποκαλούμενο πολιτειολόγο της συνεργαζόμενης με τους ΑΝΕΛ «Πυρίκαυστης Ελλάδας» ο οποίος το ψήφισε με τα δύο χέρια σηκώνοντας παράλληλα μπαϊράκι για το Σκοπιανό και από την άλλη με την 67χρονη Μεγαλοοικονόμου, την παλαιά «πανελίστιρα» του Λεβέντη από τα χρόνια της πίτσας και του φραπέ με τις «μεταλυκειακές σπουδές στη λογιστική».

Ακόμη και με αυτούς δηλαδή μπορεί να συνεχίσει να  κυβερνά, να υπογράφει νέα μέτρα και έτι περαιτέρω να διεκδικεί την επανεκλογή του. Υπάρχουν κι άλλοι έτοιμοι για προσχώρηση, έστω και αν το διαψεύδουν ή έτοιμοι για να προσφέρουν στήριξη στα δύσκολα. Ο νηπιαγωγός Τ. Μεγαλομύστακας (κι αυτός από την Ένωση Κεντρώων), ο παλιός ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και νυν βουλευτής του Ποταμιού Σπ. Δανέλλης, ο ανεξάρτητος -ελεύθερος και ωραίος- Στάθης Παναγούλης και η επίσης ανεξάρτητη Κ. Μάρκου.

Το λούμπεν προλεταριάτο που απαξίωσε στην Α΄ Διεθνή ο Μαρξ θεωρώντας ότι  κάτι τέτοιοι αποσυνάγωγοι δεν μπορούν να συμβάλλουν στον σοσιαλιστικό μηχανισμό της εξουσίας αφού δεν διαθέτουν τη γνώση για τη χρήση των εργαλείων διαλεκτικής που θα δυναμώσουν την εξεγερσιακή επιχειρηματολογία, αντεπιτίθεται με ορμή. Δεν είναι οι περιθωριακοί των βιομηχανουπόλεων της Κεντρικής Ευρώπης, στέκονται όμως ως τέτοιοι στη σημερινή πραγματικότητα δεχόμενοι ακόμη και τον ρόλο του Σταχανοβιστή της μπούρδας ή του αμοραλισμού αρκεί να παραμείνουν βουλευτές ή κάποια θέση στη Δημόσια Διοίκηση αν δεν καταφέρουν  να επανεκλεγούν όπως τυχαία εξελέγησαν.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Το παιχνίδι είναι πολύ επικίνδυνο αφού όσο κι αν ήταν αγνές οι προθέσεις του Μπακούνιν που πίστευε στα ένστικτα των «λαϊκών υπολειμμάτων», ο Μαρξ δικαιώθηκε με τη Ρωσική Επανάσταση του ’17 καθώς οι Λένιν και Τρότσκι χρησιμοποίησαν ως «κρέας στα κανόνια» τους μενσεβίκους, συμβουλιακούς και αναρχομπολσεβίκους και μόλις έκαναν τη δουλειά τους έστρωσαν στο κυνήγι μέχρι οριστικού ξεπαστρέματος (Ουκρανία, Κροστάνδη, Πετρούπολη κτλ).

Έτσι και ο Αλ. Τσίπρας βρίσκει τα συγκυριακά αναδειχθέντα στη Βουλή στρατιωτάκια τα οποία αξιοποιεί ελλείψει δεόντως αντιπολίτευσης στην οποία έχει προκαλέσει σοβαρές διασπάσεις διαλύοντας δύο Κοινοβουλευτικές Ομάδες (Ένωση Κεντρώων, Ποτάμι και κάτι από Χρυσή Αυγή) και σακατεύοντας δύο κόμματα, τη Νέα Δημοκρατία που σπαράζεται εσωκομματικά και το ΠΑΣΟΚ που αλλάζει ονόματα για να δείξει ότι έρχεται με φούρια και με φορεσιά καινούρια.

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Πολλοί λένε ότι ο Τσίπρας δεν έχει δίπλα του συνεργάτες ικανούς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, δείχνοντας προς την πλευρά του «Μενεγάτορα» – αγκιτάτορα Ν. Καρανίκα ή του Π. Πολάκη. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έπινε καφέ με τον Χατζηδάκι και τον Γκάτσο, συνέτρωγε με τον Ελύτη και έκανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κ. Τσάτσο. Ομοίως ο Ανδρέας συνομιλούσε με τον Α. Κουλουριάνο, τον Π. Αυγερινό ή τον καθηγητή Σημίτη ο οποίος ως πρωθυπουργός είχε δίπλα του τον Ν. Θέμελη. Αραδιάζουν ένα σωρό ονόματα επιφανών αδιαφορώντας για τη μεζούρα που χρησιμοποιεί κάθε ηγέτης προκειμένου να μετρήσει το ύψος αυτό.

Σκοπός του πρωθυπουργού και φυσικά του συγκυβερνήτη του Π. Καμμένου είναι η έξοδος από τα μνημόνια και η καθιέρωση  μιας κανονικότητας οριοθετημένης από αυτά. Η αταξική κοινωνία έχει κι άλλα περιθώρια μέχρι να εξισωθεί προς τα κάτω. Και μια Μεγαλοοικονόμου ή ένας Ζουράρις έχουν όλες τις νιτσεϊκές προδιαγραφές ώστε να βοηθήσουν στο «ξεμάγεμα του παλαιού κόσμου».