Του Γιώργου Λακόπουλου 

Τις παρεμβάσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη μπορεί να τις εκλάβει κάνεις με πολλούς τρόπους:  από τη γραφικότητα μέχρι τη ντομπροσύνη, από τον τραμπουκισμό μέχρι την «καθαρή» πολιτική θέση  και από την ιδιοτυπία ως την ασυδοσία.

Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία όμως υπάρχουν κριτήρια και κανόνες για την αξιολόγηση της παρουσίας των δημοσίων προσώπων. Με βάση αυτά τα κριτήρια η περίπτωση Πολάκη εγείρει ερωτήματα συμβατότητας του ρόλου που του ανέθεσε ο Πρωθυπουργός με τον τρόπο διεκπεραίωσης αυτού του ρόλου.

Στις τελευταίες αναρτήσεις του ο Πολάκης πέρα από την ιδιότυπη αργκό που χρησιμοποιεί για να διατυπώσει τις θέσεις και τις διαθέσεις του για πρόσωπα και πράγματα, καταλήγει με τη φράση «θα σας νικήσουμε».

Περίεργο. Ποιους ακριβώς θα νικήσουν και ποιοι είναι αυτοί που θα τους νικήσουν; Σε ποια μάχη θα κριθεί αυτή η νίκη και με ποια μέσα; Γιατί ένας υπουργός νομίζει ότι κάποιος πρέπει να νικήσει κάποιον;

Ο Παύλος Πολάκης εξελέγη βουλευτής και οι πολίτες που τον έστειλαν να τους εκπροσωπήσει θα κρίνουν αν θα το επαναλάβουν, λαμβάνοντας προφανώς υπόψη και τις συγκεκριμένες αναρτήσεις.  Αυτό όμως είναι κάτι που θα κριθεί στις εκλογές.

Σήμερα ο Παύλος Πολάκης κρίνεται με τη σημερινή του ιδιότητα, την ιδιότητα του υπουργού, που εξ ορισμού υπερτερεί των ιδιοτήτων του βουλευτή και του πολίτη. Αρα πρωτίστως αυτός που υπογράφει αυτές τις αναρτήσεις είναι ο υπουργός.

Εδώ από θεσμική άποψη τίθεται ένα θέμα, που αφορά όμως τον Πρωθυπουργό κατά κύριο λόγο. Ανέθεσε στον Πολάκη την ευθύνη να εφαρμόσει το κυβερνητικό πρόγραμμα και να διαχειριστεί έναν συγκεκριμένο τομέα.  Περιλαμβάνεται σ’ αυτή την ανάθεση και η εντολή να νικήσει -μαζί με άλλους- κάποιους και ποιοι είναι αυτοί;

Είναι δουλειά ενός υπουργού να νικάει κάποιους  επειδή «δεν τον κρατάνε» -αν κι εδώ που τα λέμε κάποιο κράτημα το χρειάζεται. Περιλαμβάνεται στο ΦΕΚ του διορισμού του και το κυνήγι δημοσιευμάτων -εκτός των θεμάτων της αρμοδιότητάς του- και δημοσιογράφων στον οποίο επιδίδεται, χωρίς την ευπρέπεια που θα όφειλε, για τους τύπους τουλάχιστον, να χαρακτηρίζει το λεξιλόγιο του; Να νικήσει. Δεν μπορεί να νικήσει κάπως πιο ευγενικά;

Εν τέλει ποια ακριβώς είναι η υπηρεσία που προσφέρει στη χώρα  ο υπουργός; Όχι στο κόμμα του -γιατί δεν ανέλαβε γι’ αυτό το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο. Ποια υπηρεσία προσφέρει στους πολίτες. Για ποιο λόγο ακριβώς είναι υπουργός; Οι αναρτήσεις και οι νίκες μπορούν να γίνουν και χωρίς τον υπουργικό θώκο.

Κάποιοι συνάδελφοι του είπαν ότι δεν θα κριθεί από αυτά που λέει αλλά από το έργο του σ’ αυτό το υπουργείο. Σωστό. Αλλά για να κριθεί από αυτό το έργο πρέπει να συγκεντρωθεί σ’ αυτό, αντί να εμφανίζεται σαν κυβερνητικό μαντρόσκυλο, έτοιμο να κατασπαράξει όποιον θεωρεί εχθρό και αντίπαλο.

Αν μη τι άλλο γιατί όπως έλεγε ο Αυστριακός φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτενστάιν:«Δεν είναι φρόνιμο να παραβαίνεις τους κανόνες προτού μάθεις πώς να τους τηρείς».